Person
·
1882 - 1938
Κωνσταντίνος ΤσιτσελίκηςΟ Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1882 και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Λαζάρου Τσιτσελίκη. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο περίφημο Γυμνάσιο Τσοτυλίου και κατόπιν γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε με «άριστα» το 1903. Οι Νομικές σπουδές του αρχικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετέπειτα στην Κωνσταντινούπολη του εξασφάλισαν την άδεια να δικηγορεί και σε οθωμανικά δικαστήρια, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μετεκπαίδευση στη Γερμανία. Ο Τσιτσελίκης επιστρέφει και δικηγορεί στην Κοζάνη. Από το 1904 αρχικά ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Μορφωτικής Αδελφότητας «Πανδώρα», αργότερα του «Αναγνωστηρίου Κοζάνης» και το 1934 ως πρόεδρος της «Εταιρείας Επιστημονικών Ερευνών Δυτικής Μακεδονίας» έχει ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά, πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα της Κοζάνης ως νομικός, πολιτικός και λογοτέχνης.
Την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα είναι μέλος της επιτροπής « Άμυνας» και έχει ενεργό ρόλο στην απελευθέρωση της πόλης . Λέγεται ότι συναντιέται στην Αθήνα με τον Παύλο Μελά και να τον πείθει να έρθει στη Μακεδονία για τον ένοπλο αγώνα, λέγοντας ότι υπάρχει η υποδομή και η προετοιμασία. Για τον εορτασμό του συντάγματος των Νεότουρκων συνοδεύει την « Πανδώρα» στο Μοναστήρι όπου για τα τεκταινόμενα εκεί παίρνουμε πληροφορίες από το περίφημο διήγημα του «Μπιριντζί νούμερο» (Το υπ’ αριθμόν ένα κομμάτι).
Το 1914 νυμφεύεται την Αγνούλα Κλείδου και αποκτούν τρία παιδιά: τον Κλείτο, τη Λένα και τη Ρέα. Η Αγάπη του για την Αγνή φαίνεται στην επικήδεια επιστολή που σώζεται στο αρχείο της ΚΔΒΚ.
Μετά την απελευθέρωση, ο Κ. Τσιτσελίκης στις πρώτες εκλογές της 31ης Μαΐου 1915 ήταν υποψήφιος με το συνδυασμό των Ανεξαρτήτων όπου δεν κατάφερε να εκλεγεί, ενώ στις επόμενες εκλογές το 1920 εκλέγεται βουλευτής Κοζάνης με την Ενωμένη Αντιπολίτευση.
Υπάρχουν αξιοσημείωτες νομικές μελέτες του Κ. Τσιτσελίκη, ενώ από το πεζογραφικό του έργο, είναι γνωστά οι «Μακεδονικές Εικόνες» 1924, το «Ένα ξερρίζωμα» 1926, η «Αγάπη στον Αλιάκμονα» 1937.
Σε ηλικία 56 χρονών τον Μάιο του 1938, κατά τη διάρκεια ταξιδιού στην Αθήνα για θέματα υγείας, παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει. Κηδεύεται στην πρωτεύουσα, με τον Κοζανίτη λογοτέχνη και γυμνασιάρχη Πειραιά Αθανάσιο Διάφα, να εκφωνεί τον επικήδειο λόγο.