Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1903. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών αλλά άφησε τη σχολή για οικονομικούς λόγους και γύρισε στην Κοζάνη. Προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν έκτακτος υπάλληλος στο γραφείο εποικισμού και στο Πρωτοδικείο Κοζάνης μέχρι τον Οκτώβριο του 1928. Το 1929 πηγαίνει στη Βουδαπέστη, σαν υπότροφος του Χαρισείου Κληροδοτήματος για να σπουδάσει γεωπόνος. Φοιτεί στο ωδείο της Βουδαπέστης. Οι σπουδές του στη Μουσική κρατάνε επτά χρόνια και με το τέλος τους αρχίζει να εργάζεται επαγγελματικά. Ταυτόχρονα εργάζεται και σαν υπάλληλος της Ελληνικής Πρεσβείας , στο γραφείο τύπου στη Βουδαπέστη και ήταν Λέκτορας της νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστη. Γίνεται μόνιμος σολίστ στην κρατική όπερα της Βουδαπέστη. Το 1952 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου με τη σύζυγο του ίδρυσε Ιδιωτική Σχολή μονωδίας και μελοδράματος. Το Υπουργείο Εξωτερικών του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α' για την ευσυνείδητη εκτέλεση του καθήκοντος του στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Πέθανε τον Αύγουστο του 1984.

Ο Γιάννης Δόδουρας γεννήθηκε το 1917 στην Κοζάνη και ήταν ένας όχι τόσο γνωστός στο κοινό μουσικός, συνθέτης, δημιουργός. Παρά την εποχή του μεσοπολέμου όπου έζησε δεν άργησε να ξετυλίξει το μουσικό του ταλέντο το οποίο ήταν επηρεασμένο από την ευρωπαϊκή έντεχνη μουσική. Το 1938 μαθαίνει κλαρίνο στην ΠΑΝΔΩΡΑ και μαζί με τους Τάσο Χρυσοχόο, Νίκο Λιούφη κ Αλ. Ιωαννίδη δημιουργούν ένα κουαρτέτο. Ένα από τα προοδευτικά έργα του είναι η "ευχή της μάνας" το 1941. Την ίδια χρονιά αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας "ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ". ΤΟ 1942 παραδίδει τη διεύθυνση στο Νίκο Λιούφη και γράφεται στη φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης. Καταλήγει το 1947 από φυματίωση. Το έργο του που έχει διασωθεί περιλαμβάνει εκκλησιαστικά έργα για χορωδία , τη "δυτικομακεδονική ραψωδία" και την "ευχή της μάνας" και ένα έργο για κουαρτέτο εγχόρδων. Ο μόνος κατάλογος με τα έργα του που έχει σωθεί είναι του Τάσου Χρυσοχόου στα ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ κι αυτός ελλιπής. Έχουν γίνει πολλά αφιερώματα στη μνήμη του.