Ο Γιάννης Δόδουρας γεννήθηκε το 1917 στην Κοζάνη και ήταν ένας όχι τόσο γνωστός στο κοινό μουσικός, συνθέτης, δημιουργός. Παρά την εποχή του μεσοπολέμου όπου έζησε δεν άργησε να ξετυλίξει το μουσικό του ταλέντο το οποίο ήταν επηρεασμένο από την ευρωπαϊκή έντεχνη μουσική. Το 1938 μαθαίνει κλαρίνο στην ΠΑΝΔΩΡΑ και μαζί με τους Τάσο Χρυσοχόο, Νίκο Λιούφη κ Αλ. Ιωαννίδη δημιουργούν ένα κουαρτέτο. Ένα από τα προοδευτικά έργα του είναι η "ευχή της μάνας" το 1941. Την ίδια χρονιά αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας "ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ". ΤΟ 1942 παραδίδει τη διεύθυνση στο Νίκο Λιούφη και γράφεται στη φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης. Καταλήγει το 1947 από φυματίωση. Το έργο του που έχει διασωθεί περιλαμβάνει εκκλησιαστικά έργα για χορωδία , τη "δυτικομακεδονική ραψωδία" και την "ευχή της μάνας" και ένα έργο για κουαρτέτο εγχόρδων. Ο μόνος κατάλογος με τα έργα του που έχει σωθεί είναι του Τάσου Χρυσοχόου στα ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ κι αυτός ελλιπής. Έχουν γίνει πολλά αφιερώματα στη μνήμη του.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κυρός Διόδωρος. (1880-1944). (Εκκλησία της Ελλάδος-Νέες Χώρες). Ο κατά κόσμον Δημήτριος Καράτζης γεννήθηκε στην Τρίγλια της Βιθυνίας (στη Μητρόπολη Προύσης) το 1880.

Ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος (Ψαριανός), κατά κόσμον Νικόλαος Ψαριανός, γεννήθηκε στον Πιτροφό της Άνδρου στις 31 Μαρτίου του 1912. Ήταν το πρώτο από τα δεκαπέντε παιδιά του ιερέα Λεωνίδα Ψαριανού και της πρεσβυτέρας Μαριγώς. Από πολύ νέος, είχε επιδείξει εκτός από τα άλλα του προσόντα και καλλιτεχνική προδιάθεση.
1) Προγράμματα της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης (1958-1963).
2) Εγκύκλιοι και ομιλίες Διονυσίου Ψαριανού (1957-1970).

Ο Νικόλαος Π. Δελιαλής γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1895. Παρακολουθεί λίγες τάξεις του Δημοτικού και σε ηλικία 14 χρονών προσχωρεί στη δούλεψη του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Φωτίου. Στρατεύεται το 1916 και στη συνέχεια παίρνει μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία, όπου αιχμαλωτίζεται. Επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα το 1923, ύστερα από συνολικά επτά έτη απουσίας. Το 1929 διορίζεται από το Δήμο Κοζάνης στη θέση του εφόρου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, όπου παραμένει μέχρι το 1959, ενώ από τις 23 Οκτωβρίου 1947 διευθύνει και το νεοϊδρυθέν Μόνιμο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Κοζάνης. Από το 1930 έρχεται σε επαφή με Ακαδημαϊκούς δασκάλους, όπως ο καθηγητής της Φιλοσοφικής ΑΠΘ, Αντ. Σιγάλας όπου γίνεται προσπάθεια απογραφής και οργάνωσης της Βιβλιοθήκης με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους. Όπως προκύπτει από την αλληλογραφία του έρχεται σε επαφή και συνεργάζεται με την Εθνική Βιβλιοθήκη και άλλους σχετικούς επιστημονικούς φορείς και ιδιώτες, στην Ελλάδα αλλά και απόδημους Κοζανίτες. Στην προσπάθεια διαφύλαξης και οργάνωσης παραχωρείται το αρχείο της Επισκοπής, καθώς και το αρχείο του συμβολαιογραφείου Πράσου. Στην γερμανική κατοχή, χάρη στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, μεταφέρουν με κίνδυνο ζωής τις ιστορικές συλλογές της βιβλιοθήκης, από το κέντρο της πόλης στο υπόγειο ενός μικρού παρεκκλησιού, του Αγίου Λαζάρου, στον Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Κοζάνης όπου και διασώζονται από τη διάρρηξη της βιβλιοθήκης στις 28- 30 Ιουνίου 1941 και τις λεηλασίες των κατακτητών. Για την δράση του και την τεράστια πνευματική προσφορά, που περιλαμβάνει και τη συγγραφή μεγάλου αριθμού εντύπων, μεταξύ αυτών και του δίτομου καταλόγου της βιβλιοθήκης, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με Δημόσιο Έπαινο. Ο Δήμος Κοζάνης επίσης του απένειμε το 1971 το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης. Πέθανε στην Κοζάνη στις 23 Ιουλίου του 1979 αφήνοντας ολόκληρη την περιουσία του στη γενέτειρα πόλη.