Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1903. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών αλλά άφησε τη σχολή για οικονομικούς λόγους και γύρισε στην Κοζάνη. Προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν έκτακτος υπάλληλος στο γραφείο εποικισμού και στο Πρωτοδικείο Κοζάνης μέχρι τον Οκτώβριο του 1928. Το 1929 πηγαίνει στη Βουδαπέστη, σαν υπότροφος του Χαρισείου Κληροδοτήματος για να σπουδάσει γεωπόνος. Φοιτεί στο ωδείο της Βουδαπέστης. Οι σπουδές του στη Μουσική κρατάνε επτά χρόνια και με το τέλος τους αρχίζει να εργάζεται επαγγελματικά. Ταυτόχρονα εργάζεται και σαν υπάλληλος της Ελληνικής Πρεσβείας , στο γραφείο τύπου στη Βουδαπέστη και ήταν Λέκτορας της νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστη. Γίνεται μόνιμος σολίστ στην κρατική όπερα της Βουδαπέστη. Το 1952 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου με τη σύζυγο του ίδρυσε Ιδιωτική Σχολή μονωδίας και μελοδράματος. Το Υπουργείο Εξωτερικών του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α' για την ευσυνείδητη εκτέλεση του καθήκοντος του στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Πέθανε τον Αύγουστο του 1984.

Γεννημένος στη Κοζάνη το 1772 ως Χαρίσιος Παπαδημητρίου (Παπαγιαννούσης) πεθαίνοντας στο Ιάσιο της Μολδαβίας στα τέλη του 1851, κληροδότησε τη συλλογή των βιβλίων και των χειρογράφων του στη βιβλιοθήκη της γενέτειράς του. Ενδεικτικά αναφέρουμε το βιβλίο του “Σουΐδα” , το χάρτη του Άνθιμου Γαζή που χρονολογείται από το 1800 και τη “Χάρτα της Ελλάδος” του Ρήγα Βελεστινλή, χαλκογραφημένη από τον Φρανσουά Μίλερ και τυπωμένη στη Βιέννη το 1797.

Ο Γιάννης Δόδουρας γεννήθηκε το 1917 στην Κοζάνη και ήταν ένας όχι τόσο γνωστός στο κοινό μουσικός, συνθέτης, δημιουργός. Παρά την εποχή του μεσοπολέμου όπου έζησε δεν άργησε να ξετυλίξει το μουσικό του ταλέντο το οποίο ήταν επηρεασμένο από την ευρωπαϊκή έντεχνη μουσική. Το 1938 μαθαίνει κλαρίνο στην ΠΑΝΔΩΡΑ και μαζί με τους Τάσο Χρυσοχόο, Νίκο Λιούφη κ Αλ. Ιωαννίδη δημιουργούν ένα κουαρτέτο. Ένα από τα προοδευτικά έργα του είναι η "ευχή της μάνας" το 1941. Την ίδια χρονιά αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας "ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ". ΤΟ 1942 παραδίδει τη διεύθυνση στο Νίκο Λιούφη και γράφεται στη φιλοσοφική σχολή Θεσσαλονίκης. Καταλήγει το 1947 από φυματίωση. Το έργο του που έχει διασωθεί περιλαμβάνει εκκλησιαστικά έργα για χορωδία , τη "δυτικομακεδονική ραψωδία" και την "ευχή της μάνας" και ένα έργο για κουαρτέτο εγχόρδων. Ο μόνος κατάλογος με τα έργα του που έχει σωθεί είναι του Τάσου Χρυσοχόου στα ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ κι αυτός ελλιπής. Έχουν γίνει πολλά αφιερώματα στη μνήμη του.

Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1841 από γονείς ευσεβείς, καταγόμενους από το Μικρόβαλτο. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον Ευγένιο στον οποίο διακόνησε επί 6 έτη. Τό 1875 χειροτονήθηκε και τοποθετήθηκε Επίσκοπος Αρδαμερίου. Στη θέση αυτή υπηρέτησε επί 14 έτη.Τον Ιούλιο του 1889 προήχθηκε σε Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης, αλλά μετά από 3 έτη, την 1η Μαΐου 1892 μετατέθηκε στην επαρχία Δρυϊνουπόλεως. Τό 1894 επανήλθε στήν Κοζάνη.

Γεννήθηκε στο Σπήλαιο Γρεβενών το έτος 1862. Είχε το ψευδώνυμο «Κόκκινος», λόγω του χρώματος του προσώπου και των μαλλιών του.
Το 1905 χρησιμοποιήθηκε στην ομάδα του καπετάν Βέργα και στη συνέχεια συγκρότησε δική του ομάδα.
Το Μάιο του 1906 εντάχθηκε με το σώμα των 15 ανδρών του στον καπετάν Ζάκα και το επόμενο έτος στον καπετάν Τσάρα, ο οποίος στη συνέχεια αποχώρησε από τα Γρεβενά και ο καπετάν Κόκκινος έμεινε αρχηγός στην περιοχή. Στις 8 Φεβρουαρίου 1908 συνελήφθη από τουρκικό απόσπασμα ύστερα από προδοσία. Ομολόγησε τη δράση του απαγχονίστηκε στο Μοναστήρι, στις 25 Απριλίου 1908. Βασική κατηγορία οι φόνοι Τούρκων στρατιωτών στην περιοχή του Όρλιακα στις 29 Απριλίου 1906.