Γεννήθηκε περί το 1860. Σύμφωνα με τον Π. Λιούφη, σπούδασε Ιατρική και αναγορεύτηκε διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου. Επανήλθε στην Κοζάνη εξασκώντας το επάγγελμα του ιατρού ενώ ταυτόχρονα δίδασκε στη σχολή μαθήματα φυσικών επιστημών για να βοηθήσει τη νεολαία της πατρίδας του. Από τους σπουδαιότερους παράγοντες της τοπικής κοινωνίας έλαβε μέρος σε όλα τα ζητήματα που αφορούσαν την εκπαιδευτική και μορφωτική ανάπτυξη της κοινότητας, ως αντιπρόσωπος της Κοινότητας , έφορος, μέλος κοινωφελών επιτροπών κ.α.. Προτίμησε τον άγαμο βίο υποστηρίζοντας τις αδελφές του, ενώ ήταν από τους πρώτους που έλαβαν μέρος στην εθνική δράση κατά τον Μακεδονικό αγώνα και κατά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, με αυτοθυσία δεχόμενος απειλές και με κίνδυνο της ζωής του. Έτσι, επάξια έλαβε την αγάπη, την εκτίμηση και τη δόξα από τους συμπολίτες του.
Γεννήθηκε στην Κρώμνη του Πόντου το 1886 και πέθανε το 1967 στη Θεσσαλονίκη. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου και την Κωνσταντινούπολη. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή έρχεται στη Θεσσαλονίκη το 1924 και ανοίγει το πρώτο του φωτογραφείο. Οι Φωτογραφίες του Γ. Λυκίδη αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα και πολύτιμες πηγές πληροφοριών.
Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1903. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών αλλά άφησε τη σχολή για οικονομικούς λόγους και γύρισε στην Κοζάνη. Προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν έκτακτος υπάλληλος στο γραφείο εποικισμού και στο Πρωτοδικείο Κοζάνης μέχρι τον Οκτώβριο του 1928. Το 1929 πηγαίνει στη Βουδαπέστη, σαν υπότροφος του Χαρισείου Κληροδοτήματος για να σπουδάσει γεωπόνος. Φοιτεί στο ωδείο της Βουδαπέστης. Οι σπουδές του στη Μουσική κρατάνε επτά χρόνια και με το τέλος τους αρχίζει να εργάζεται επαγγελματικά. Ταυτόχρονα εργάζεται και σαν υπάλληλος της Ελληνικής Πρεσβείας , στο γραφείο τύπου στη Βουδαπέστη και ήταν Λέκτορας της νεοελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστη. Γίνεται μόνιμος σολίστ στην κρατική όπερα της Βουδαπέστη. Το 1952 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου με τη σύζυγο του ίδρυσε Ιδιωτική Σχολή μονωδίας και μελοδράματος. Το Υπουργείο Εξωτερικών του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α' για την ευσυνείδητη εκτέλεση του καθήκοντος του στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Πέθανε τον Αύγουστο του 1984.
