Ο Δημήτριος Νταλίπης γεννήθηκε στο Γάβρο (Γκαμπρέσι) Κορεστίων Καστοριάς το 1872.
Καταγόταν από οικογένεια τσελιγκάδων, την οποία καταδίωκαν οι Τούρκοι.
Για το λόγο αυτό άλλαξαν το επώνυμο τους, που ήταν Κωνσταντινίδης ή Κωνσταντίνου, και έλαβαν το προσωνύμιο « Νταλίπης » από τον γνωστό επαναστάτη Στέφανο Νταλίπη, που συμμετείχε στην Επανάστασηςτου 1878.
Η οικογένεια ήρθε σε αντιπαράθεση με το βουλγαρικό κομιτάτο, το οποίο δρούσε στην Καστοριά από το 1900, έχοντας κύριο σκοπό την συστηματική εξόντωση του ελληνικού στοιχείου, ιδιαίτερα των ιερέων, δασκάλων και προκρίτων.
Ο Δημήτριος Νταλίπης πήρε μέρος το 1903 στην εξέγερση του Ίλιντεν. Στη συνέχεια όμως, αντιληφθείς τον πραγματικό σκοπό, διαχώρησε τη θέση του από την ΕΜΕΟ. Εντάχθηκε και έγινε υπαρχηγός στο σώμα του Χ. Κώττα και στη συνέχεια συμμετείχε στον αγώνα στο πλευρό του Παύλου Μελά, μέχρι και τον θάνατο του Μελά το 1904.
Μετά τη σύλληψη του Κώττα στις 19-06-1904 και τον θάνατο του Μελά ο Δ. Νταλίπης κατέβηκε στην Αθήνα. Επέστρεψε ως Καπετάνιος στις 17 Οκτωβρίου 1904, υπό τον Γεώργιο Κατεχάκη (Ρούβα).
Σε συνεργασία με τον Γεώργιον Τσόντο (Βάρδα) συμμετείχε στις συμπλοκές στις 25 Αυγούστου 1905 στην Πρέσπα και την 30ην Αυγούστου 1905 στο Γαύρο.
Με απόφαση του ανωτάτου Συμβουλίου του Ελληνικού Μακεδονικού Κομιτάτου το 1906, ο Δημήτριος Νταλίπης διορίσθηκε οπλαρχηγός στην περιφέρεια των Κορεστίων.
Στις 19 Νοεμβρίου 1906 οι Βούλγαροι έστησαν καρτέρι και σκοτώθηκε στη ράχη «Ασβού των Κορεστίων» στο δρόμο προς την Πρέσπα.
Η φωτογραφία στάλθηκε από τον γιό του στις 17-06-1937 στον εκλεκτό φίλο του Λάζαρο Βαφειάδη " εις ένδειξειν απείρου αγάπης και εκτιμήσεως

Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1841 από γονείς ευσεβείς, καταγόμενους από το Μικρόβαλτο. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον Ευγένιο στον οποίο διακόνησε επί 6 έτη. Τό 1875 χειροτονήθηκε και τοποθετήθηκε Επίσκοπος Αρδαμερίου. Στη θέση αυτή υπηρέτησε επί 14 έτη.Τον Ιούλιο του 1889 προήχθηκε σε Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης, αλλά μετά από 3 έτη, την 1η Μαΐου 1892 μετατέθηκε στην επαρχία Δρυϊνουπόλεως. Τό 1894 επανήλθε στήν Κοζάνη.

Γεννήθηκε στο Σπήλαιο Γρεβενών το έτος 1862. Είχε το ψευδώνυμο «Κόκκινος», λόγω του χρώματος του προσώπου και των μαλλιών του.
Το 1905 χρησιμοποιήθηκε στην ομάδα του καπετάν Βέργα και στη συνέχεια συγκρότησε δική του ομάδα.
Το Μάιο του 1906 εντάχθηκε με το σώμα των 15 ανδρών του στον καπετάν Ζάκα και το επόμενο έτος στον καπετάν Τσάρα, ο οποίος στη συνέχεια αποχώρησε από τα Γρεβενά και ο καπετάν Κόκκινος έμεινε αρχηγός στην περιοχή. Στις 8 Φεβρουαρίου 1908 συνελήφθη από τουρκικό απόσπασμα ύστερα από προδοσία. Ομολόγησε τη δράση του απαγχονίστηκε στο Μοναστήρι, στις 25 Απριλίου 1908. Βασική κατηγορία οι φόνοι Τούρκων στρατιωτών στην περιοχή του Όρλιακα στις 29 Απριλίου 1906.