Εμφανίζει 57 αποτελέσματα

Αρχειακή περιγραφή
Χειρόγραφα, Ελληνικά -- Κοζάνη
Προεπισκόπηση εκτύπωσης Hierarchy Προβολή:
Descending

Γεράσιμος Βλάχος, Ρητορική. – Βικέντιος Δαμοδός , Ρητορική.

1. (σ. 1-22) ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΛΑΧΟΣ, «Διδασκαλία περὶ τοῦ ἀκραιφνοῦς τρόπου τοῦ
διδάσκειν τὸ θεῖον καὶ ἱερὸν εὐαγγέλιον, ἐκδοθεῖσα παρὰ Γερασίμου
Βλάχου τοῦ Κρητός». Ἀρχ. Προοίμιον ἐν εἴδει χρείας. Πορευθέντες εἰς
τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιόν μου πάσῃ τῇ κτίσῃ. Τέλ.
ἡδοναῖς τισὶ καὶ εὐφροσύναις ἐνέτυχε, τὴν δὲ τούτων αἰτίαν ἐν ἄλλοις
δηλώσωμεν. Ἀκολουθεῖ ἁπλοϊκὸ σχῆμα ἐν εἴδει σχεδιαγράμματος: τῶν
καθ’ ὕπνους φαινομένων. α ον ἐνύπνιον. β ον φάντασμα. γ ον χρηματισμός.
δ ον ὅραμα. ε ον ὄνειρος. – Προηγεῖται τοῦ κειμένου προσφώνηση πρὸς τὸν
Βησσαρίωνα Μακρῆ, βάσει τῆς ὁποίας τεκμαίρεται ὅτι ἡ «Διδασκαλία
ἐκπονήθηκε κατ’ αἴτησιν τοῦ τελευταίου». Ἐπιγραφή: Τῷ
σεβασμιωτάτῳ ἐν πνευματικοῖς πατράσι καὶ λογιωτάτῳ ἐν Διδασκάλοις
κ(υρί)ῳ Βησ-σαρίωνι Μακρῇ, τῷ τῶν Ἰωαννίνων βλαστήματι καὶ
Διδασκάλῳ, Γεράσιμος Βλάχος κοινός, τῶν ἐπιστημῶν διδάσκαλος,
κήρυξ τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελίου, καὶ καθηγούμενος τοῦ ἐν Κερκύρᾳ

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

 106 

σεβασμίου μοναστη-ρίου, τῆς ὑπεραγίας Θ(εοτό)κου Παλαιοπόλεως,
εὔχομαι εὖ διάγειν καθεκάτερον τὸν ἄνθρωπον. Ἀρχ. Ζητήσας παρὰ τῆς
ἡμετέρας εὐτελείας, σεβασμιώτατε, τὸν τρόπον τοῦ διδάσκειν τὸ θεῖον
καὶ ἱερὸν εὐαγγέλιον. Τέλ. καὶ διὰ γραμμάτων ἀποδοῦναι τὰς ἀμοιβάς.
Ἔῤῥωσο. –Ἔκδ. Κ. Δυοβουνιώτης, «Γερασίμου Βλάχου τοῦ Κρητός –
Διδασκαλία περὶ τοῦ ἀκραιφνοῦς τρόπου τοῦ διδάσκειν τὸ θεῖον καὶ
ἱερὸν εὐαγ-γέλιον», Ἐκκλησία 16 (1938) 163-165 (μερικὴ ἔκδ.)· Κ.
Κούρκουλας, Ἡ ἀνέκδοτος Ὁμιλητικὴ τοῦ Γερασίμου Βλάχου, Ἀθήνα
1958 (πλήρης ἔκδ.). Σχετικὰ μὲ τὸ ἔργο τοῦ Βλάχου βλ. Γ. Σπυριδάκης,
«Γεράσιμος Βλάχος», Ἐπετηρὶς τοῦ Μεσαιωνικοῦ Ἀρχείου 2 (1940) 70-
106: 258 188 (ΤΑ 31) 86 κ.ἑ.· Β. Τατάκης, Γεράσιμος Βλάχος ὁ Κρής
(1605/7-1685). Φιλόσοφος, Θεολόγος, Φιλόλογος, Βενετία 1973, σ. 44·
Βασιλικὴ Μπόμπου-Σταμάτη, «Παρατηρήσεις στὰ χειρόγραφα τῶν
ἔργων τοῦ Γερασίμου Βλάχου», Ἑλληνικὰ 28 (1975) 375-393: 387-389·
Χατζοπούλου, Κατάλογος χειρογράφων Μπενάκη, σ. 257-258. Γιὰ ἄλλα
χειρόγραφα βλ. https://archivesetmanuscrits.bnf.fr/ark:/12148/cc4290c/ca
112 .
1. (σ. 25-177) ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΔΑΜΟΔΟΣ, «Ἐγχειρίδιον ῥητορικῆς, ἤτοι μέθοδος, καὶ
διδασκαλία, καὶ τρόπος τοῦ συνθέτειν τὰς διδαχάς» (24 κεφ.). Ἀρχ. Τὸ
πρῶτον, ὁποῦ πρέπει νὰ εἶναι εἰς εἴδησιν ἐκείνου, ὁποῦ θέλει νὰ κάμῃ
τὸ ἔργον τοῦ ἱεροκήρυκα. Τέλ. ἐκ τῶν ὁποίων οἱ ἔξω ῥήτορες ἐδύνοντο
νὰ συνθέσουν σχετικὰ προοίμια. – (σ. 178-181) «Πίναξ τῶν
περιεχομένων εἰς τοὺς ἐξ ἀρχῆς ταύτης τῆς βίβλου τρόπους ὑπὲρ τῶν
ἱεροκηρύκων». Γιὰ τὸ ἔργο βλ. κώδ. ΔΒΚ 24. — Βασιλικὴ Μπόμπου-
Σταμάτη, Ὁ Βικέντιος Δαμοδός. Βιογραφία-Ἐργογραφία 1700-1754,
ἐκδ. ΜΙΕΤ, Ἀθήνα, 1998, σ. 147-148
2. (σ. 183-227) ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΔΑΜΟΔΟΣ, «Μέθοδος σύντομος πρακτικὴ περὶ
ῥητορικῆς τῶν ἱερῶν λόγων τοῦ δημηγορικοῦ, καὶ ἐπιδεικτικοῦ γένους,
πρὸς τὸν εὐλαβέστατον καὶ λογιώταταν ἐν ἱερεῦσι Πέτρον Μάνεσιν
Κερκυραῖον παρὰ Βικεντίου τοῦ Δαμῳδοῦ τοῦ ἐκ τῆς νήσου
Κεφαληνίας». Ἀρχ. Περὶ τοῦ δημηγορικοῦ λόγου, καὶ περὶ διδαχῆς.
Ὅλη ἡ δυσκολία ὁποῦ δοκιμάζεις, λογιώτατε δέσποτα, εἰς τὴν σύνθεσιν
τοῦ ῥητορικοῦ λόγου. Τέλ. Καὶ ταῦτα περὶ τῆς πραγματείας ταύτης
κατὰ συντομίαν γενομένης. Τέλος· τῷ Θεῷ δ’ ἔστω δόξα. — Βασιλικὴ
Μπόμπου-Σταμάτη, Ὁ Βικέντιος Δαμοδός. Βιογραφία-Ἐργογραφία
1700-1754, ἐκδ. ΜΙΕΤ, Ἀθήνα, 1998, σ. 147-148.

Βλάχος, Γεράσιμος ο Κρής, 1605 ή 7-1685

Βικέντιος Δαμοδός , Τέχνη ρητορικής.

(φ. 3r-188v) «Τέχνη ῥητορική». – Ἔκδ. Βενετία 1759. Γιὰ ἄλλα χειρόγραφα τοῦ ἔργου βλ. Μπόμπου-Σταμάτη, σ. 372 (βλ. Βιβλ.)· γιὰ τὸ ἔργο βλ. στὸ ἴδιο, σ. 199-202.
(φ. 3r-106r) «Βιβλίον Αον. Περὶ τῆς φύσεως τῆς ῥητορικῆς» (κεφ. α΄-κζ΄). Ἀρχ. Κεφ. αον. Τί εἶναι ῥητορική, πόθεν ὠνομάσθη, κατὰ τί ὁμοιάζει καὶ διαφέρει ἀπὸ τὴν διαλεκτικήν.
(φ. 106r-144r) «Βιβλίον Βον. Μέρος Βον τῆς ῥητορικῆς. Περὶ διαθέσεως καὶ τί εἶναι ἡ διάθεσις» (κεφ. α΄-γ΄). Ἀρχ. Ἡ διάθεσις εἶναι τῶν εὑρεθέντων πραγμάτων διάταξις.
(φ. 144r-159v) «Βιβλίον Γον. Περὶ τῆς μερικῆς εὑρέσεως, καὶ διαθέσεως, ἤγουν περὶ τῶν παηγυρικῶν λόγων καὶ ἑταίρων (sic) τοῦ δημηγορικοῦ γένους» (κεφ. α΄-η΄). Ἀρχ. Εἰς τὰ πρῶτα δύο βιβλία, ἐξηγήσαμεν τὴν εὕρεσιν, καὶ διάθεσιν κοινῶς.
(φ. 160r-188v) «Βιβλίον Δον. Μέρος Γον τῆς ῥητορικῆς. Περὶ ἑρμηνείας καὶ τί εἶναι» (κεφ. α΄-θ΄). Ἀρχ. Τὸ τρίτον μέρος τῆς ῥητορικῆς λέγεται ἑρμηνεία, διατί μὲ τούτην ὁ ῥήτωρ ἑρμηνεύει.
Τὸ αὐτὸ κείμενο πιθανότατα καὶ στὸν κώδ. ΜΠΤ 419· ΙΒ, τ. 4, σ. 403 (ἴδια Ἀρχ.).

Δαμοδός, Βικέντιος, 1700-1752

Βικέντιος Δαμοδός , Εγχειρίδιο ρητορικής.

(φ. 2r-171v) «Ἐγχειρίδιον ῥητορικῆς ἤτοι μέθοδος καὶ διδασκαλία, καὶ τρόπος τοῦ συνθέτειν τὰς διδαχάς» (24 κεφ.). Ἀρχ. Τὸ πρῶτον, ὁποῦ πρέπει νὰ εἶναι εἰς εἴδησιν, ἐκείνου ὁποῦ θέλει νὰ κάμῃ τὸ ἔργον τοῦ ἱεροκήρυκος. Τέλ. ἐκ τῶν ὁποίων οἱ ἔξω ῥήτορες ἐδύνοντο νὰ συνθέσουν σχετικὰ προοίμια. – (φ. 170r-171v) «Πίναξ τῶν περιεχομένων εἰς τοὺς ἐξαρχῆς τῆς βίβλου τρόπους ὑπὲρ τῶν ἱεροκηρύκων».
– Ἀνέκδοτο. Τὸ ἔργο προσγράφει στὸν Δαμοδὸ ἡ Μπόμπου-Σταμάτη, σ. 212-216 (βλ. Βιβλ.). Ἄλλα χειρόγραφα τοῦ ἔργου: κώδ. ΔΒΚ 54, ΕΦΣΚ 33 βλ. γιὰ τὸ ἔργο βλ. στὸ ἴδιο, σ. 212.

Δαμοδός, Βικέντιος, 1700-1752

Ακολουθίες – Μάξιμος Πελοποννήσιος

1. (φ. 2) Ἀκολουθία τοῦ ὁσιομάρτυρος Νικολάου. Τῇ εἰκοστῇ Μαΐου.
(φ. 2r-5v): Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ.
(φ. 5v-9v): Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς Θ. Λειτουργίας.
(φ. 10r-21r) Μαρτύριον τοῦ ὁσιομάρτυρος Νικολάου τοῦ νέου. Ἀρχ. Πάντοτε πρέπει, ἀγαπητοί, νὰ σπουδάζωμεν διὰ τὴν σωτηρίαν. Τέλ. ἀμὴ ὅταν χορτάσετε τοὺς πτωχούς, σᾶς τὸ ἀνταποδίδει ὁ κ(ύριο)ς ἑκατονταπλασίωνα εἰς τὴν βασιλείαν του.
(φ. 22r) Ἀκολουθία Τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους. Ἀρχ. Σήμερον εξέλαμψεν.
2. (φ. 27) Μαξίμου Ἱερομόναχου τοῦ Πελοποννησίου, «'Επιστολή ἐγκύκλιος». – (φ. 29v-30r) Πίναξ τοῦ παρόντος Κυριακοδρομίου. – (φ. 31) Μαξίμου Ἱερομονάχου, Ὁμιλίαι εἰς τὰς κυριακὰς τῶν εὐαγγελιστῶν τοῦ ὅλου ἐνιαυτοῦ «πάνυ ὠφέλιμαι εἰς τοὺς ἀναγιγνώσκοντας». Κυριακὴ πρὸ (χφ πρώ) τῶν φώτων. Τέλ. (φ. 378) ἂς ζητοῦμεν καὶ ἐμεῖς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν διὰ νὰ γενοῦμεν ἄξιοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐν Χ(ριστ)ῷ Ἰ(ησο)ῦ τῷ Κ(υρί)ῳ ἡμῶν.

Ακολουθία Αγίου Μάρτυρος Γεωργίου του νέου του εξ Ιωαννίνων.

«Κατὰ τοὺς ͵αωλη´ ἰανουαρίου 17 ἐμαρτύρησεν εἰς Ἰωάννινα ὁ νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος. Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου μάρτυρος Γεωργίου, πονηθεῖσα παρὰ ἐλαχίστου Ἱερομονάχου Χρυσάνθου τοῦ Παπάϊνα». (ἀνέκδοτο)
(φ. 1r-3v, σ. 1-6) Μ. Ἑσπερινός
(φ. 4r-17r, σ. 7-33) Ὄρθρος.

Αθανάσιος Ψαλίδας , Στοιχεία μεταφυσικής (σε κοινή γλώσσα).

(φ. 1r-3v) «Στοιχεῖα Μεταφυσικῆς. Προοίμιον». Ἀρχ. Μεταφυσικὴ ἦτον ἡ πρώτη, καὶ κυριωτέρα ἀσχολία τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων, ἡ ἀρχὴ τοῦ κόσμου. Τέλ. ἐπειδὴ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀξιολογωτέρα, καὶ πρέπει νὰ πραγματευθῇ πλέον ἐκτεταμένα. Πβ. Παν. Νοῦτσος, «Ἕνα μαθηματάριο ‘Μεταφυσικῆς’ τοῦ Ἀθανασίου Ψαλίδα», Ὁ Ἐρανιστὴς 18 (1986) 93-104.
(φ. 3v-80r) «Στοιχεῖα τῆς Μεταφυσικῆς. Μέρος Α΄. Ψυχολογία». Ἀρχ. Ὁ ὅρος Ψυχολογία ἑτοιμολογεῖται [!] παρὰ τὸ ψυχὴ καὶ λόγος καὶ θέλει νὰ λόγος ἢ πραγματεία περὶ τῆς ψυχῆς. Τέλ. ὅθεν ποῖος ἤθελε τολμήσῃ ποτὲ νὰ ὀνομάσῃ τὸν θεὸν σκληρὸν διὰ τὸ δῶρον ὁποῦ τὰ ἔκαμε;
(φ. 80v-158r) «Στοιχεῖα Μεταφυσικῆς Μέρος Δεύτερον. Ὀντολογία ἢ ἀνάλυσις τῶν ἰδεῶν καὶ ἐννοιῶν περὶ τὰ ὄντα». Ἀρχ. Ἡ Ὀντολογία ὁποῦ θέλει νὰ εἰπῇ λόγος ἢ πραγματεία περὶ τῶν ὄντων, εἶναι τὸ μέρος τῆς Μεταφυσικῆς ὁποῦ πραγματεύεται περὶ τῶν καθόλου ἰδιοτήτων τῶν ὄντων. Τέλ. μὲ τί μέτωπον θέλουν ἀντισταθῇ οἱ Λαϊβνιτζιανοὶ εἰς τὸ δυνατὸν τούτης τῆς μεταβολῆς;
Τὸ Μέρος Γ΄ (Κοσμολογία) παραλείπεται ἀπὸ τὸν γραφέα.
(φ. 159r-167v) «Στοιχεῖα τῆς Μεταφυσικῆς. Μέρος Δ΄. Φυσικὴ θεολογία». Ἀρχ. Πῶς φθάνει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὴν γνῶσιν τῆς ὑπάρξεως τοῦ θεοῦ δὲν εἶναι δύσκολον νὰ ἀποδειχθῇ. Τέλ. Καὶ ἄλλοι πολλοί, τοὺς ὁποίους θέλεις τοὺς εὕρῃ συναθροισμένους εἰς Ἰουστῖνον τὸν φιλόσοφον ἐν τῷ Περὶ θεοῦ μοναρχίας.

Ψαλίδας, Αθανάσιος Π., 1767-1829

Αποτελέσματα 51 έως 57 από 57