Χειρόγραφες σημειώσεις, αποκόμματα, αλληλογραφία σχετικά με τον επαναστατικό αγώνα στην περιοχή της Μακεδονίας έως και το 1916-1917. Αναφορές σε επαναστατικά κινήματα προ του 1821 καθώς επίσης και στις επαναστάσεις στη Μακεδονία το 1854 και 1878. Τέλος, γίνεται αναφορά και στα αντάρτικα σώματα ουδέτερης ζώνης κατά την περίοδο 1916/1617.
Φωτοαντίγραφα με φρασεολογία του βιβλίου "οι δήμιοι της Ορθοδοξίας" και επιστολή του Μητροπολίτη Σερβίων προς κατάργηση του βιβλίου λόγω βλασφημιών κατά της εκκλησίας και του ιερού κλήρου με σκοπό τον προσηλυτισμό.
Περιλαμβάνει χειρόγραφο αντίγραφο του Αθανασίου Χρυσοχόου για τον διαχωρισμό των Βλάχων της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, για την ιστορία και τη γλώσσα τους, τον τόπο που κατοικούσαν και την εθνική τους συνείδηση, για το αν η συσχέτιση των Ελλήνων Βλάχων με τους Ρουμάνους είναι έγκυρη, και για τις κουτσοβλάχικες κοινότητες.
Περιλαμβάνει επιφυλλίδες εφημερίδων, έντυπα σχετικά με του Βλάχους, την ιστορία τους και την υιοθέτηση του ιδιώματος τους, καθώς και βιβλιογραφικές σημειώσεις του Γ.Λυριτζή από τη βιβλιοθήκη της Βουλής, της Κοζάνης, της Θεσσαλονίκης και της Οξφόρδης.
Περιλαμβάνει ανάτυπο του 1976 με τίτλο "Οι Βαλαάδες", αποκόμματα εφημερίδων και προσωπικές του σημειώσεις για τους Βαλαάδες (εξισλαμισμένοι στη Δ.Μακεδονία). Με το όνομα Βαλαάδες ήταν οι ελληνόφωνοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί που κατοικούσαν στην περιοχή του άνω Αλιάκμονα (Βοίο-Γρεβενά).Οι πληθυσμοί αυτοί συμπεριλήφθηκαν στην ανταλλαγή του 1924-1925 αν και υπήρχε ειδική μνεία στη συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και απόφαση για την ανταλλαγή ήταν δικιά τους, αργότερα μετανιώνουν και λένε τους κορόιδεψαν οι ομόθρησκοι τους μπέηδες οι ίδιοι όμως είχαν αποφασίσει να παραμείνουν.
Περιλαμβάνει αποκόμματα εφημερίδων με αναφορά στους Αγώνες των Μακεδόνων. Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν μία σειρά συγκρούσεων μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ένοπλων σωμάτων που διεξήχθη από το 1904 ως το 1908 στην περιοχή της Μακεδονίας (τότε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) με σκοπό τον εθνικό προσεταιρισμό των κατοίκων της περιοχής, ιδίως των σλαβόφωνων Χριστιανών.Η ελληνική ένοπλη παρέμβαση στη Μακεδονία ξεκίνησε στην ευνοϊκή για την Ελλάδα συγκυρία που προέκυψε μετά την αποτυχία της εξέγερσης του Ίλιντεν το 1903 και εντάθηκε μετά το θάνατο του Παύλου Μελά τον Οκτώβριο του 1904.[4] Σταδιακά τα ελληνικά σώματα κατάφεραν να επικρατήσουν, αλλά η ένοπλη τους δράση τερματίστηκε με την Επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908.
