Η ιδέα που διατρέχει όλη την εργασία είναι αν στη ζωή μας κάνουμε αυτό που μας αρέσει και αυτό παρακολουθεί όλες τις ηλικιακές φάσεις του ατόμου: παιδική, εφηβεία, ώριμη νιότη και το φθινόπωρο της ζωής. Τα παιδιά απέδωσαν θεατρικά ποιητικά κείμενα, κάτι πολύ δύσκολο. Η παράσταση πλαισιώθηκε από ζωντανή μουσική.
Παραμονές Χριστουγέννων όλοι περιμένουμε να δούμε αγαπημένα πρόσωπα ή νοσταλγούμε τα περασμένα. Γι’ αυτό και η επιλογή του διηγήματος “Ο Αμερικάνος” Α. Παπαδιαμάντης. Ένας νέος μετανάστης στην Αμερική επιστρέφει μετά από 25 χρόνια στην πατρίδα , παραμονές Χριστουγέννων. Δοκιμάζουμε τη δραματοποιημένη αφήγηση με λόγο και μουσική. Μπροστά μας απλώνεται ο κόσμος της φτώχειας και της ανάγκης, που ήξερε να αντέχει στα δύσκολα, με το ανάλογο τίμημα.
Σκοπός της κωμωδίας είναι να δείξει στην Αρετή το ίδιο της το πρόσωπο, να χλευάσει την ίδια της την εικόνα. Η ατμόσφαιρα πρέπει να έχει το άπλετο φως της καθημερινής ζωής. Η σκέψη που πρέπει πάντα να μας οδηγεί είναι πως ο άνθρωπος του Αριστοφάνη είναι ο ζωντανός άνθρωπος και γι’ αυτό είναι σύγχρονός μας.
Μια ομάδα 36 ατόμων: μαθητές δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, φοιτητές, δάσκαλοι και γονείς συνομιλούν μέσα από τα κείμενα: 1) “Το χρονικό” Τ. Σινόπουλος, 2) “Μην περπατάς πια με τα 4, μας κυκλώνουν” Γ. Οικονομέας, 3) “Το ξύλινο παλτό” Κ. Γώγου και 4) “Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου” Τ. Λειβαδίτης και αξιώνουν: δουλειά, παιδεία, υγεία και δημοκρατία.
Μια αναδρομή στα ταξίδια που έκανε επί 20 χρόνια η ομάδα με το καράβι που λέγεται θέατρο, αναζητώντας τη δική της Ιθάκη, όπως ο Οδυσσέας της παράστασης «Οδυσσέα γύρισε σπίτι» Ι. Καμπανέλλης. Στο β’ κείμενο αναφέρονται οι συνεργάτες της κ. Γκουτζιαμάνη και οι παραστάσεις της ομάδας 1992-2012. Το γ’ κείμενο είναι ένα κάλεσμα- πρόταση στο Δήμο Κοζάνης για παραχώρηση στέγης στην ομάδα, προκειμένου να συνεχίσει την καλλιτεχνική της δημιουργία.
