Ο φάκελος Φ02 περιέχει 17 έγγραφα εκ των οποίων τα περισσότερα (12) είναι άδειες που εξασφάλισε η Εκκλησία από την οθωμανική κυβέρνηση , προκειμένου να προχωρήσει σε επιδιορθώσεις, ανακαινίσεις και διαπλατύνσεις εκκλησιών , καθώς και ανεγέρσεις κωδωνοστασίων της περιοχής Κοζάνης.
Ο φάκελος Φ03 περιλαμβάνει έγγραφα που αφορούν σε κοσμικά κτήρια. "Αναλυτικότερα τα φιρμάνια 24 και 25 φέρουν ακριβώς την ίδια ημερομηνία και έχουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο, την άδεια ανέγερσης σχολείου. Μόνο που το πρώτο μιλάει για σχολείο θηλέων, ενώ το δεύτερο για σχολείο αρρένων. Πιθανόν να εντάσσονται στο πλαίσιο των προσπαθειών για την ίδρυση γυμνασίου στην Κοζάνη, οι οποίες άρχισαν το 1849. Ωστόσο, τα δύο έγγραφα παρέχουν την εξής δυσκολία: Πρόκειται για ένα κτήριο, όπου θα στεγάζονταν τόσο αγόρια όσο και κορίτσια, ή για δύο διαφορετικά κτήρια, το ένα αρρένων και το άλλο θηλέων; Θεωρούμε ότι μάλλον επρόκειτο για δύο διαφορετικά κτήρια, διότι διαφορετικά δεν δικαιολογείται η ύπαρξη δύο διαφορετικών φιρμανιών. Θα αρκούσε ένα φιρμάνι. Φαίνεται λοιπόν ότι οι Κοζανίτες πέτυχαν, μέσω του Πατριαρχείου την έκδοση αδειών για την κατασκευή δύο κτηρίων, με τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις το καθένα, για να στεγάσουν τα σχολεία των παιδιών της περιοχής. Μεγαλεπίβολα σχέδια που φαίνεται ότι δεν πραγματοποιήθηκαν παρά 35 χρόνια αργότερα με την ίδρυση του Βαλταδώρειου γυμνασίου το 1899. Με το έγγραφο 37 παραχωρείται άδεια για τη μετατροπή της κατοικίας του Κωνσταντίνου Δρίζη , την οποία ο ίδιος δώρισε σε νοσοκομείο. Όσον αφορά τη διαδικασία έκδοσης των εν λόγω φιρμανιών παρατηρούμε ότι ακολουθήθηκε η ίδια οδός με εκείνη των αδειών για ανέγερση ή επισκευή των εκκλησιών, δηλαδή μέσω του ορθόδοξου πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Τέλος το έγγραφο 37 (1909) δίνει 9.065 κατοίκους για την πόλη της Κοζάνης, το ίδιο ακριβώς νούμερο με το της ίδιας χρονιάς έγγραφο 38. Φαίνεται ότι και στα δύο έγγραφα χρησιμοποιήθηκε η ίδια πηγή πληροφόρησης, με μια μικρή διαφοροποίηση : Ενώ στο έγγραφο 38 μαθαίνουμε ότι οι εν λόγω κάτοικοι διανέμονται σε ακριβώς 1.596 νοικοκυριά, στο έγγραφο 37 ο αριθμός των νοικοκυριών δίνεται ως "κάτι παραπάνω από 1.700". Επιπλέον ενώ στο έγγραφο 31 (1897) πληροφορηθήκαμε ότι ο πληθυσμός της πόλης ήταν 8.467, στο έγγραφο 32 (1899), δηλ. δυο χρόνια αργότερα , δίνεται ο αριθμός 6.532, δηλαδή περίπου 2.000 λιγότεροι "(Σαλακίδης, 2004, σ.137-138)
Το έγγραφο (Λ39) ενσωματώθηκε στον τελευταίο φάκελο (Φ07) ακολουθώντας τη δομή που ακολουθήθηκε από τον Γεώργιο Σαλακίδη ως προς την ομαδοποίηση των εγγράφων για την έκδοση του βιβλίου του "Τα Σουλτανικά Έγγραφα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Κοζάνης (1721-1909)'' καθώς βρέθηκε όταν η εργασία βρισκόταν στο τελικό στάδιο και προστέθηκε σε παράρτημα.
Το αρχείο της Μητρόπολης αποτελείται από 75 κουτιά, 698 φακέλους και σχεδόν 15134 τεκμήρια και μέσα από αυτά κάνουμε μια διαδρομή στις αρχιερατείες των: Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Βενιαμίν Καρίπογλου (1815-1850), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Ευγένιος Πατέρας (1849-1882), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Κωνστάντιος Ματουλόπουλος (1889-1892 & 1894-1910), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Γεράσιμος Τανταλίδης (1892-1893), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Φώτιος Μανιάτης (1910-1923), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδης (1923-1926 & 1927-1945), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Κωνσταντίνος Πλατής (1945-1957), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός (1957 – 1997). Αλληλογραφία της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων και Κοζάνης με κοινότητες, Οικουμενικό Πατριαρχείο, πόλεις της Ελλάδος, χώρες της Ευρώπης και των Βαλκανίων. Πωλητήρια έγγραφα, διαθήκες, δωρητήρια, προικοσύμφωνα, οικονομικά έγγραφα, έγγραφα της Γενικής Αντιπροσωπείας της κοινότητας και της Δημογεροντίας, έγγραφα της εφορείας της κοινότητας για εκπαιδευτικά θέματα, έγγραφα του εκκλησιαστικού δικαστηρίου, πατριαρχικές επιστολές και έγγραφα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι κάποια από αυτά που συναντούμε. Μεγάλη επίσης είναι και η συλλογή από Οθωμανικά έγγραφα (φιρμάνια, προστάγματα, διαταγές, επιστολές, αλληλογραφία και πολλά άλλα).
Ευχαριστήρια επιστολή της δημογεροντίας του χωριού Αυλές και εκπροσωπώντας όλο το χωριό, προς την Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης, προς τιμήν του ιερέα Παπαχρήστου, δια τον λόγον ότι βρίσκετε πάντοτε παρόν σε πάσας φύσης Ιεροπραξίαν (Ιεράν Λειτουργία), ασκώντας το λειτουργικό του Καθήκον. Το παρόν έγγραφο δημιουργήθηκε κατά την 11η Φεβρουαρίου 1904. Στο παρόν έγγραφο επίσης υπάρχει αναλυτική λίστα των ονομάτων όλων των μελών της δημογεροντίας, όπου και υπογράφουν την επιστολή.
Το παρόν τεκμήριο αποτελεί αίτηση ικεσίας των κατοίκων του χωριού Άνω Βάνιτσα, προς τον Αρχιερατικό Επίτροπο, σχετικά με την εγκατάσταση του ιερέα Παπαγεωργίου, ώστε να εκτελεί τα ιερατικά του καθήκοντα στην Άνω Βάνιτσα και στη Μυλωτίνη. Συγκεκριμένα περιγράφουν, πως ο ιερέας Παπαγεώργιος επιθυμεί να διαμένει στο χωριό Μηλωτίνη και να εκτελεί τα λειτουργικά του καθήκοντα, καθώς δεν είναι ξένος αλλά το χωριό αποτελέι την γενέτειρα του.
Το παρόν τεκμήριο αποτελεί αίτηση ικεσίας των κατοίκων του χωριού Άνω Βάνιτσα, προς τον Αρχιερατικό Επίτροπο, σχετικά με την εγκατάσταση του ιερέα Παπαγεωργίου, ώστε να εκτελεί τα ιερατικά του καθήκοντα στην Άνω Βάνιτσα και στη Μυλωτίνη. Συγκεκριμένα περιγράφουν, πως ο ιερέας Παπαγεώργιος επιθυμεί να διαμένει στο χωριό Μηλωτίνη και να εκτελεί τα λειτουργικά του καθήκοντα, τόαο ατη Μυλωτίνη όσο και στην Άνω Βάνιτσα καθώς δεν είναι ξένος αλλά το χωριό αποτελέι την γενέτειρα του. Το παρόν τεκμήριο υπογράφουν οι κάτοικοι του χωριού (συνεχίζουν τα ονόματα σε επόμενο τεκμήριο).
Το παρόν τεκμήριο αποτελεί αίτηση ικεσίας των κατοίκων του χωριού Άνω Βάνιτσα, προς τον Αρχιερατικό Επίτροπο, σχετικά με την εγκατάσταση του ιερέα Παπαγεωργίου, ώστε να εκτελεί τα ιερατικά του καθήκοντα στην Άνω Βάνιτσα και στη Μυλωτίνη. Συγκεκριμένα περιγράφουν, πως ο ιερέας Παπαγεώργιος επιθυμεί να διαμένει στο χωριό Μηλωτίνη και να εκτελεί τα λειτουργικά του καθήκοντα, καθώς δεν είναι ξένος αλλά το χωριό αποτελέι την γενέτειρα του. Στο συγκεκριμένο τεκμήριο υπάρχουν τα τελευταία ονόματα των υπογραφόντων της επιστολής.
