Κοζάνη

Taxonomy

Code

Scope note(s)

    Source note(s)

      Display note(s)

        Hierarchical terms

        Κοζάνη

          Equivalent terms

          Κοζάνη

            Associated terms

            Κοζάνη

              2 Authority record results for Κοζάνη

              2 results directly related Exclude narrower terms
              Person · 1926 - 2012
              Ο Γεώργιος Μπουντιούκος γεννήθηκε στις 8 Μαϊου του 1926 στην Κοζάνη. Ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά του υποδηματοποιού Ιωάννη (Νάνου) και της συζύγου του Ολυμπίας Μπουντιούκου, το γένος Καλιακούδα. Το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας πέρασε με μεγάλες δυσκολίες λόγω των απανωτών καταστροφών που είχε υποστεί το κατάστημα του πατέρα του, της Γερμανικής κατοχής, αλλά και λόγω του συγγενούς εξαρθρήματος στο αριστερό ισχίο, που είχε αποκτήσει κατά τη γέννηση του. Αυτός ίσως ήταν ένας από τους κυριότερους λόγους, που τον ώθησαν στη μελέτη, αλλά και τον όπλισαν με πείσμα για το μέλλον.
              Φοίτησε στο Βαλταδώρειο Γυμνάσιο Κοζάνης. Παρά τα δύσκολα και σκληρά χρόνια της κατοχής αποφάσισε να δώσει κατατακτήριες εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Δεν πέρασε με την πρώτη, επειδή είχε υποτιμήσει το μάθημα της Βιολογίας, όπως έλεγε. Τη δεύτερη φορά όμως, πέρασε τέταρτος σε σειρά κατάταξης. Σπούδασε με πολλές στερήσεις και δυσκολίες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
              Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του κι ενώ ήταν όλα έτοιμα για να φύγει στην Αμερική προκειμένου να πάρει την ειδικότητα της γυναικολογίας που ήθελε, μια θέση εσωτερικού βοηθού στην Παθολογική και Καρδιολογική Κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Πειραιώς «Βασίλισσα Φρειδερίκη» τον κράτησε στην Ελλάδα. Εκεί δούλεψε στενά με τον καθηγητή Ντολιόπουλο και διακρίθηκε. Παρά το γεγονός ότι του είχε προταθεί υφηγεσία, οι δυσκολίες της εποχής και της οικογένειας τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην Κοζάνη και να εξασκήσει την ιατρική στη γενέθλια πόλη. Τίμησε με πάθος τον όρκο του Ιπποκράτη και προσέφερε αφειδώς τις ιατρικές του υπηρεσίες, συχνά μακριά από τα όρια του Νομού Κοζάνης, καλύπτοντας όλη τη Δυτική Μακεδονία. Στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιώς γνωρίστηκε με την πρώην σύζυγό του Γεσθημανή (Μένη), με την οποία παντρεύτηκαν το 1961 και απέκτησαν μια κόρη την Ολυμπία (Λία).
              Πέρα από την ιατρική, την οποία μέχρι το τέλος της καριέρας του μελετούσε, είχε πάθος με την Ιστορία. Είχε άριστη γνώση της παγκόσμιας Ιστορίας, όλων των εποχών.
              Υπήρξε μαζί με άλλους, ιδρυτής του πολιτιστικού συλλόγου «Φίλοι της Τέχνης» και διετέλεσε πρόεδρός του μετά τη μεταπολίτευση. Μια από τις σημαντικότερες στιγμές του Συλλόγου ήταν το ανέβασμα του θεατρικού έργου «Καρέκλες» του Ιονέσκο, το οποίο παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου της Ιθάκης το 1974, σε σκηνοθεσία του φίλου του γιατρού οφθαλμιάτρου Χρήστου Μπέσσα, παρουσία του ίδιου του θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ιονέσκο, ο οποίος είχε δηλώσει ενθουσιασμένος από την μεταφορά του έργου του. (Φωτογραφίες από την παράσταση στην Ιθάκη έχουν δωριστεί από την κόρη του Λία στη Βιβλιοθήκη Κοζάνης)
              Η ενασχόληση του με τα κοινά ξεκινά το 1982, οπότε κατεβαίνει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό «Νέα Πορεία», επικεφαλής του οποίου ήταν ο παιδικός του φίλος, δικηγόρος Γιάννης Γκοβεδάρος. Παρότι ο συνδυασμός εκλέχτηκε ως αντιπολίτευση, ο Γιώργος Μπουντιούκος σάρωσε σε σταυρούς και εκλέχθηκε πρώτος από τους υποψήφιους συμβούλους όλων των συνδυασμών.
              Η ενασχόληση με τα κοινά συνεχίζεται και μαζί με τον καρδιακό του φίλο και συνάδελφό Χρίστο Μπέσα και άλλους Κοζανίτες ιδρύουν την «Οικολογική Κίνηση Κοζάνης». Για πρώτη φορά τέθηκαν ζητήματα όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η ανακύκλωση, η πράσινη ενέργεια, η ρύπανση, οι ασθένειες από τα εργοστάσια της περιοχής, και άλλα. Το 1990 και το 1994 κατεβαίνει υποψήφιος με την Οικολογική Κίνηση στις δημοτικές εκλογές χωρίς την υποστήριξη οποιουδήποτε κόμματος και εκλέγεται και πάλι δημοτικός σύμβουλος. Η παρουσία του στο Δημοτικό Συμβούλιο ήταν πάντα καταλυτική, όντας άνθρωπος με ευρύ πνεύμα, λογική, ανοιχτούς ορίζοντες και κυρίως συναινετικός. Υπερασπίστηκε με πάθος την αρχιτεκτονική κληρονομιά της Κοζάνης, τα ελάχιστα διατηρητέα που είχαν απομείνει, τα πέτρινα σπίτια, τα παλιά καλντερίμια.
              Εργάστηκε ως γιατρός τουλάχιστον μέχρι το 2000, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Με την πάροδο των χρόνων, τα προβλήματα από την αναπηρία του αρχίζουν να γίνονται αρκετά έντονα, οπότε και με παρότρυνση της κόρης του Λίας αποφασίζει να μετακομίσει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. «Κυνήγησα τις αρρώστιες τόσα χρόνια. Τώρα, με εκδικούνται» συνηθίζει να λέει για τα προβλήματα υγείας, με το γνωστό του φλέγμα και χιούμορ. Στεφανιαία νόσος τριών αγγείων και λόγω «συναδελφικότητας» αντιμετωπίζεται από τον καθηγητή Παρχαρίδη με αγγειοπλαστική.
              Όσο περνούν τα χρόνια, η αναπηρία τον καθηλώνει, το περίμενε άλλωστε, και δεν αργεί να εμφανίσει σημάδια γεροντικής άνοιας τα οποία γίνονται όλο και πιο έντονα. Παρά την ασθένεια του, ο ευγενικός του χαρακτήρας και λόγος, η πνευματικότητά του, οι ιατρικές του γνώσεις ξεδιπλώνονται έστω και στιγμιαία στις μικρές αναλαμπές, οι οποίες περνώντας ο χρόνος εξασθενούν.
              Person
              Ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος Κοβεντάρος ήταν απόδημοι Κοζανίτες στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπου και δημιούργησαν σημαντική περιουσία. Ευεργέτησαν ποικιλότροπα την γενέτειρα πόλη, μέσω της εταιρείας "Koventaros Βros" και του " Ιδρύματος Koventaros Fudation". Συγκεκριμένα με τη βοήθεια του αδερφού τους Νικόλαου και δύο ανιψιών (Ζωγράφου, Σαμαρά) που διέμεναν στην Κοζάνη και διαχειριζόταν την περιουσία τους τοπικά, ευεργέτησαν τη φιλαρμονική Πανδώρα, αγοράζοντας όλα τα νέα μουσικά όργανα, κατασκεύασαν κολυμβητήριο (πισίνα) στο "Πολυζούλειο Γυμναστήριο" στο Εθνικό Στάδιο Κοζάνης για τα αθλητικά σωματεία, αγόρασαν το οικόπεδο και οικοδόμησαν το "Κοβεντάρειο Μέγαρο" καθώς και την προέκτασή της εμπρόσθιας όψης, για τη στέγαση του Ωδείου, της Πανδώρας και των άλλων μουσικών, πολιτιστικών και φιλανθρωπικών σωματείων. Συνέδραμαν οικονομικά τους φορείς και τα σωματεία της πόλης (Στέγη παιδιού, Σώμα Ελληνίδων Οδηγών, Σύλλογο Λασσάνη, Φιλόπτωχος αδελφότης, προσκόπους κ.α.).
              Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου αρ.342/ στη συνεδρία 14/1958, ο Δημήτριος Κοβεντάρος ανακηρύχτηκε Ευεργέτης της πόλης, ενώ είχε προηγηθεί η αγόρευση του αδερφού του Κωνσταντίνου σε Ευεργέτη της πόλης, με την απόφαση 278/1955. Αποφασίστηκε επίσης, με εισήγηση του Δημάρχου Β. Ματιάκη, και προτάθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο παμψηφεί να παρασημοφορηθούν από το Βασιλιά των Ελλήνων Α.Μ. Παύλο, για την αγορά των Μουσικών οργάνων του Σωματείου "Πανδώρα", για την κατασκευή του οικήματος στέγασης της "Πανδώρας" και των άλλων Φιλανθρωπικών σωματείων, και για τη δωρεά ποσού για την έναρξη κατασκευής της κολυμβητικής δεξαμενής. Πραγματικά η Α.Μ Βασιλεύς Παύλος ανταποκρίθηκε και παρασημοφόρησε τον Κωσταντίνο Κοβεντάρο μέσω του Μέγα Αυλάρχη, Δ. Λεβίδη, με το χρυσό σταυρό του Bασιλικού Τάγματος του Φοίνικος, τον Ιούλιο του 1959, σε ταξίδι τους στην Ελλάδα και πριν την επάνοδο τους στην Αμερική, σαν ένδειξη ελάχιστης τιμής για την προσφορά τους στην Κοζάνη.
              Η απόδοση τιμής έδωσε εκ νέου έναυσμα για πρόσθετες δωρεές των αδερφών Κοβεντάρων προς τη γενέτειρα. Πριν την αναχώρησή τους για την Αμερική το 1959, ανακοίνωσαν και στη συνέχεια χρηματοδότησαν την επέκταση του δημαρχιακού μεγάρου, την προσθήκη πτέρυγας νότια, στο οπίσθιο μέρος του Δημαρχείου δίπλα στο ιερό του Αγίου Νικολάου, στο οποίο στεγάστηκε η Βιβλιοθήκη και το μουσείο, από το 1963 έως το 1985. Από 12 Μαΐου 1960 με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης αρ. 92/1960 τα χρήματα των δωρεών για την ανέγερση βιβλιοθήκης, Λαογραφικού Μουσείου και Δημαρχιακού Μεγάρου, διαχειρίζεται η " Επιτροπή "Κοβενταρείου Ιδρύματος" με συμμετοχή δύο Δημοτικών συμβούλων εν λευκώ. Η Βιβλιοθήκη προγενέστερα στεγαζόταν σε ακατάλληλο χώρο στο υπόγειο του Δημαρχείου από την κατασκευή του, το 1934.
              Ως ένδειξη τιμής στους δωρητές από το 1963, η Δημοτική Βιβλιοθήκη πήρε το επίθετο "Κοβεντάρειος". Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου, με τις πράξεις τους αυτές ο Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος Κοβεντάρος, συνέδεσαν το όνομά τους, με το όνομα της πόλης της Κοζάνης. Read less