Η Λιθογραφία απεικονίζει τον Στέφανο Δραγούμη. Αποτέλεσε ένας από τους κύριους οργανωτές του Μακεδονικού Αγώνα, μαζί με τον γιο του, Ίωνα Δραγούμη και τον γαμπρό του Παύλο Μελά.
O Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και μακεδονομάχος. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού αγώνα, ενισχύοντας τις ελληνικές διεκδικήσεις με όπλα και άνδρες. Στις 17 Φεβρουαρίου 1904 επισκέφτηκε την Μακεδονία και έφτασε μέχρι την Καστοριά και τις Πρέσπες. Αποφάσισε να αναλάβει αντάρτικη δράση στην περιοχή και πραγματοποίησε δεύτερη επίσκεψη τον Ιούλιο με αποκλειστικό προορισμό την Κοζάνη, ενώ στις 22 του μήνα επισκέφτηκε και την Σιάτιστα . Κατά την παραμονή του στην Κοζάνη αρχικά φιλοξενήθηκε στο ξενοδοχείο του Δ. Μπουρδούμα ή Πιτσέλη, στη συνέχεια στην Μητρόπολη για τρεις ημέρες, τέλος λόγω του κινδύνου τις υπόλοιπες έξι φιλοξενήθηκε στην οικία του Μακεδονομάχου Λάζαρου Μαλούτα. Κατά την παραμονή του στην Κοζάνη οδηγήθηκε από τον Ιωάννη Τσιτσεκλή στη Μητρόπολη και όρισε Επιτρόπους του Μακεδονικού αγώνα στην Κοζάνη τους προκρίτους Ν. Μουμουζιά, ιατρό , Ν. Ρεπανά, ιατρό, Εμ. Στεργίου ή Δαρδούφα ,πρόεδρο επιτροπής, Κ. Δρίζη, Τραπεζίτη και γραμματέα - λογιστή τον γραμματέα της Μητρόπολης Αστέριο Παπαργυρούδη. Αποφασίστηκε να οργανώσουν ανταρτικό σώμα με 15 άνδρες, για την ενίσχυση του αγώνα ο Κ. Δρίζης έδωσε 30 χρυσές λίρες και άλλοι άλλα ποσά. Το πρώτο ένοπλο τμήμα στην Κοζάνη αποτελούν οχτώ άνδρες, υπό τους Αλέξη Καραλίβανο και Σωτήρη Βισβίκη. Από την επιτροπή Κοζάνης δημιουργήθηκαν μικροί εθνικοί πυρήνες στο Καταφύγι, στα Σέρβια , στο Βελβεντό και άλλού ενώ σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα στη μεταφορά και στη διακίνηση ανθρώπων και πολεμικού υλικού διαδραμάτισαν οι ηγούμενοι των τοπικών μοναστηριών . Τον Αύγουστο ο Π. Μελάς διορίστηκε από το νεοϊδρυθέν Μακεδονικό Κομιτάτο αρχηγός των ελληνικών ομάδων στην περιοχή Καστοριάς και Μοναστηρίου, εισήλθε για τρίτη φορά στην οθωμανοκρατούμενη τότε περιοχή της Μακεδονίας, αυτή τη φορά επικεφαλής ένοπλου σώματος, αγωνίστηκε μέχρι την προδοσία και τον ηρωικό χαμό του στο χωριό Στάτιστα των Κορεστίων, από τον τουρκικό στρατό, στις 13 Νοεμβρίου 1904
O Παύλος Μελάς ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού και μακεδονομάχος. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Μακεδονικού αγώνα, ενισχύοντας τις ελληνικές διεκδικήσεις με όπλα και άνδρες. Στις 17 Φεβρουαρίου 1904 επισκέφτηκε την Μακεδονία και έφτασε μέχρι την Καστοριά και τις Πρέσπες. Αποφάσισε να αναλάβει αντάρτικη δράση στην περιοχή και πραγματοποίησε δεύτερη επίσκεψη τον Ιούλιο με αποκλειστικό προορισμό την Κοζάνη, ενώ στις 22 του μήνα επισκέφτηκε και την Σιάτιστα . Κατά την παραμονή του στην Κοζάνη αρχικά φιλοξενήθηκε στο ξενοδοχείο του Δ. Μπουρδούμα ή Πιτσέλη, στη συνέχεια στην Μητρόπολη για τρεις ημέρες, τέλος λόγω του κινδύνου τις υπόλοιπες έξι φιλοξενήθηκε στην οικία του Μακεδονομάχου Λάζαρου Μαλούτα. Κατά την παραμονή του στην Κοζάνη οδηγήθηκε από τον Ιωάννη Τσιτσεκλή στη Μητρόπολη και όρισε Επιτρόπους του Μακεδονικού αγώνα στην Κοζάνη τους προκρίτους Ν. Μουμουζιά, ιατρό , Ν. Ρεπανά, ιατρό, Εμ. Στεργίου ή Δαρδούφα ,πρόεδρο επιτροπής, Κ. Δρίζη, Τραπεζίτη και γραμματέα - λογιστή τον γραμματέα της Μητρόπολης Αστέριο Παπαργυρούδη. Αποφασίστηκε να οργανώσουν ανταρτικό σώμα με 15 άνδρες, για την ενίσχυση του αγώνα ο Κ. Δρίζης έδωσε 30 χρυσές λίρες και άλλοι άλλα ποσά. Το πρώτο ένοπλο τμήμα στην Κοζάνη αποτελούν οχτώ άνδρες, υπό τους Αλέξη Καραλίβανο και Σωτήρη Βισβίκη. Από την επιτροπή Κοζάνης δημιουργήθηκαν μικροί εθνικοί πυρήνες στο Καταφύγι, στα Σέρβια , στο Βελβεντό και άλλού ενώ σημαντικό ρόλο ιδιαίτερα στη μεταφορά και στη διακίνηση ανθρώπων και πολεμικού υλικού διαδραμάτισαν οι ηγούμενοι των τοπικών μοναστηριών . Τον Αύγουστο ο Π. Μελάς διορίστηκε από το νεοϊδρυθέν Μακεδονικό Κομιτάτο αρχηγός των ελληνικών ομάδων στην περιοχή Καστοριάς και Μοναστηρίου, εισήλθε για τρίτη φορά στην οθωμανοκρατούμενη τότε περιοχή της Μακεδονίας, αυτή τη φορά επικεφαλής ένοπλου σώματος, αγωνίστηκε μέχρι την προδοσία και τον ηρωικό χαμό του στο χωριό Στάτιστα των Κορεστίων, από τον τουρκικό στρατό, στις 13 Νοεμβρίου 1904.
Η καρτ ποστάλ απεικονίζει τον οπλαρχηγό Αποστόλη με άγνωστο. Στην πίσω πλευρά αναφέρει ως παραλήπτη τον Νικόλαο Ραπτούλη στην Κοζάνη. Αποστολέας ο Νικόλαος Γιολδάσης ( με επιφύλαξη, δεν είναι ευανάγνωστη η γραφή). Στο κείμενο αναφέρει: "Ετη πολλά και ευτυχή επί τη υμετέρα ονομαστική εορτή. Γρεβεννά τη 6η 12ου 1908".
Γεννήθηκε στο Σπήλαιο Γρεβενών το έτος 1862. Είχε το ψευδώνυμο «Κόκκινος», λόγω του χρώματος του προσώπου και των μαλλιών του. Το 1905 χρησιμοποιήθηκε στην ομάδα του καπετάν Βέργα και στη συνέχεια συγκρότησε δική του ομάδα. Το Μάιο του 1906 εντάχθηκε με το σώμα των 15 ανδρών του στον καπετάν Ζάκα και το επόμενο έτος στον καπετάν Τσάρα, ο οποίος στη συνέχεια αποχώρησε από τα Γρεβενά και ο καπετάν Κόκκινος έμεινε αρχηγός στην περιοχή. Στις 8 Φεβρουαρίου 1908 συνελήφθη από τουρκικό απόσπασμα ύστερα από προδοσία. Ομολόγησε τη δράση του απαγχονίστηκε στο Μοναστήρι, στις 25 Απριλίου 1908. Βασική κατηγορία οι φόνοι Τούρκων στρατιωτών στην περιοχή του Όρλιακα στις 29 Απριλίου 1906.
Η φωτογραφία απεικονίζει τον Χαρίση Σαχίνη στο κέντρο με δύο άγνωστους. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας αναφέρει ότι ο Σαχίνης μεταβαίνοντας στη Λάρισα πραγματοποίησε μάχη με τούρκικο απόσπασμα. Ο άγνωστος συνοδός σκοτώθηκε , ο Σαχίνης τραυματίστηκε στη φτέρνα και αυτοκτόνησε μη θέλοντας να τραυματιστεί.
Η φωτογραφία απεικονίζει τον Μακεδονομάχο Αθανάσιο Μπρούφα. Ο Αθανάσιος Μπρούφας γεννήθηκε το1850 στο Παλιοκρίμνι, στην επαρχία Βοΐου. Μαζί με τον φίλο του Ιωάννη Ζήση λογομάχησαν με τον μπέη του χωριού και ο Μπρούφας τον απείλησε με αποτέλεσμα ο μπέης να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στους κατοίκους του χωριού. Έφυγε στην Αθήνα και άσκησε το επάγγελμα του κτίστη γύρω στο 1865 μαζί με τα αδέλφια του Δημήτριο και Αναστάσιο. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Τζιάκου που καταγόταν από τον Βυθό Βοϊου. Επέστρεψε στη Μακεδονία και από το 1876 άρχισε τη δράση του. Το 1878, όταν ξέσπασε η Μακεδονική επανάσταση πούλησε την οικία του και εξόπλισε δικό του σώμα, αποτελούμενο από 70 άνδρες. Στο σώμα του συμμετείχαν και οι δύο αδελφοί του. Η δράση του προκάλεσε έντονη ανησυχία στην οθωμανική διοίκηση, που επικήρυξε τον οπλαρχηγό για 2.000 λίρες. Κατά τη Μακεδονική επανάσταση του 1896, το Σώμα του έφτασε στο Ελευθεροχώρι της Πιερίας στις αρχές Ιουλίου του 1896. Έπειτα από διάφορες συγκρούσεις με τουρκικά αποσπάσματα κινήθηκε προς Μορίχοβο, όπου ο ίδιος σκοτώθηκε και το Σώμα του διαλύθηκε.
