Εμφανίζει 101 αποτελέσματα

Αρχειακή περιγραφή
Αρχείο Συλλογικού Kαταλόγου Xειρογράφων
Προεπισκόπηση εκτύπωσης Hierarchy Προβολή:
Ascending

Γνωμικά μονόστιχα – Μύθοι Αισώπου απόδοση σε ἁπλὴ γλώσσα (ψυχαγωγική ερμηνεία, κατά σύνταξιν)

. (φ. 1r-12v) Γνῶμαι μονόστιχοι κατὰ στοιχεῖον. – Τίτλος (φ. 1r) «ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΛΩΡΑ. ΕΙΣ ΑΓΑΘΟΥΣ ΑΝΔΡΑΣ». Ἀρχ. Πάντως βέβαια, ὁ ἄνθρωπος ὁ καλὸς ἀγαθὸς ἐνάρετος δίκαιος. – Πρόκειται γιὰ μετάφραση σὲ ἁπλὴ γλώσσα μονoστίχων ποὺ ἀποδίδονται ἐσφαλμένα στὸν Μανουὴλ Χρυσολωρά, καὶ ἐκδίδονται στὸ Γνωμολογικὸν περιέχον τὰ κατὰ ἀλφάβητον γνωμικὰ μονόστιχα Χρυσολωρᾶ, ἔργο ποὺ γνώρισε πολλὲς ἐκδόσεις: Βενετία 1746, 1755, 1760, 1766, 1769, 1775, 1777, 1778 (2), 1793 (ΘΠ, ἀρ. 2500-2508), καὶ Βενετία 1801, 1802, 1807, 1810, 1815, 1817, 1819, 1830 (2), 1832, 1843 (Ἠλιού Α΄, ἀρ. 1801.8, 1802.8, 1807.11, 1810.7, 1815.31, 1817.28 1819.24, 1830.32, 1830.34, 1832.27, 1843.33). Στὸν κώδ. ΔΒΚ 16 παρατίθεται μόνον ἡ μετάφραση (χωρὶς τὸ πρωτότυπο) ἀπὸ τὰ μονόστιχα (Α-Ε): Εἰς ἀγαθοὺς ἄνδρας, Εἰς Ἀλήθειαν, Εἰς Ἁμαρτίαν, Εἰς Ἀνάγκην, Εἰς Ἀρετήν, Εἰς Ἀχαριστίαν, Εἰς Βασιλέα, Εἰς Βίον, Εἰς Βοήθειαν, Εἰς Βουλήν, Εἰς Γάμον, Εἰς Γέλωτα, Εἰς Γῆρας, Εἰς Γονεῖς, Εἰς Γυναῖκα, Εἰς Δῆμον, Εἰς Δίκαιον, Εἰς Δόξαν, Εἰς Δούλους, Εἰς Δυστυχίαν, Εἰς Ἐγκράτειαν. Ἡ νεοελληνικὴ ἀπόδοση (ἁπλὴ γλώσσα) ἀκολουθεῖ τὴ μέθοδο τῆς κατὰ σύνταξιν ψυχαγωγικῆς ἑρμηνείας, βάσει τῆς ὁποίας παρατίθεται (συντάσσονται) σὲ συνεχὲς κείμενο συνώνυμες λέξεις γιὰ κάθε ὅρο τοῦ πρωτοτύπου. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ κειμένου (φ. 12v):
Ὥσπερ ξένοι χαίρουσι ἰδεῖν Πατρίδα.
Καὶ οἱ θαλαττεύοντες, ἰδεῖν, Λιμένα.
Καὶ οἱ πραγματεύοντες ἰδεῖν τὸ Κέρδος.
Οὕτω καὶ οἱ γράφοντες ἰδεῖν τὸ Τέλος.
Πανομοιότυπο τίτλο ἐμφανίζει ὁ κώδ. Κιέβου 113.Φ.310, φ. 80r-94v, ἔτ. 1735 «Γνῶμαι μονόστιχοι κατὰ στοιχεῖον ἐκ διαφόρων ποιητῶν συντεθεῖσαι παρὰ Μανουὴλ τοῦ Χρυσολωρᾶ»· E. Černukhin, Грецькi рукописи у зiбраннях Киева. Каталог, Κίεβο – Οὐάσιγκτον 2000, σ. 120-122, ἀρ. 82 (http://pina kes.irht.cnrs.fr/notices/cote/37408/). Τὰ ἴδια ἢ παρόμοια μονόστιχα ἐμφανίζονται ἐπίσης σὲ ἀρκετὰ χειρόγραφα ὑπὸ τὸν τίτλο: Γνῶμαι μονόστιχοι κατὰ στοιχεῖον ἐκ διαφόρων ποιητῶν (καὶ σοφῶν). Πβ. (ἐνδεικτικά): κώδ. Κολυβᾶ 66 (ΝΕ 13 [1916] 128)· κώδ. Δοχειαρίου 124 (Λάμπρος, Κατάλογος Ἁγίου Ὄρους, τ. Α΄, σ. 252)· κώδ. ΜΠΤ 767 καὶ 805 (ΙΒ, τ. 5, σ. 259 καὶ 295)· κώδ. Ἁγ. Τριάδος Μετεώρων 31, 4r-17v (Σοφιανός, Τὰ χειρόγραφα τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος, τ. Δ1΄, σ. 414).
2. (φ. 14r-36r) «ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΩΝ. ΑΛΙΕΙΣ». Ἀρχ. Κάποιοι σαγηνευταὶ ἁλιευταὶ ἰχθυοβόλοι ψαράδες. Μετάφραση στὴν ἁπλὴ γλώσσα, χωρὶς τὸ πρωτότυπο κείμενο, τῶν Μύθων τοῦ Αἰσώπου (κατ’ ἀλφαβητικὴ σειρά καὶ κατ’ ἐπιλογήν): Ἁλιεῖς καὶ θύννος, Ἀνὴρ φέναξ, Βάτραχοι ἐν λίμνῃ, Γέρων καὶ θάνατος, Γραῦς καὶ ἰατρός, Γεωργὸς καὶ παῖδες αὐτοῦ, Γεωργὸς καὶ κύνες, Κυνόδηκτος, Νεανίσκοι καὶ μάγειρος, Ἐχθροὶ δύο, Αἴλουρος καὶ μύες, Ἀλώπηξ καὶ πίθηκος βασιλεὺς αἱρεθείς, Θύννος καὶ Δελφίς, Ἰατρὸς καὶ νοσῶν, Ἰξευτὴς καὶ ἀσπίς, Κάστωρ, Κύων καὶ μάγειρος, Κύων κοιμώμενος καὶ λύκος, Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ ἀλώπηξ, Λέων καὶ βάτραχος, Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ, Λέων καὶ ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ, Μάντις, Μύρμηξ καὶ περιστερά, Νυκτερὶς καὶ βάτος καὶ αἴθυια, Νοσῶν καὶ Ἰατρός, Ξυλευόμενος καὶ Ἑρμῆς, Ὄνος καὶ κηπουρός. – Ἔκδοση τῶν Μύθων τοῦ Αἰσώπου: Émile Chambry, Aesopi fabulae, 2 τ., ἐκδ. Les Belles Lettres, Παρίσι 1925-1926. Οἱ τίτλοι στὸ χειρόγραφο ἐνίοτε ἀνεπαίσθητα παραλλαγμένοι. Τῆς ἀπόδοσης σὲ ἁπλὴ γλώσσα ἀκολουθεῖ «Ἐπιμύθιον» ἐν εἴδει ἠθικοῦ διδάγματος ἀπὸ ἕκαστο μύθο. Ἡ νεοελληνικὴ ἀπόδοση ἀκολουθεῖ τὴ μέθοδο τῆς κατὰ σύνταξιν ψυχαγωγικῆς ἑρμηνείας (βλ. προηγούμενο κείμενο).

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ

1. (φ. 3 r –13 v ) Νικήτα τοῦ καὶ Δαβίδ, δούλου Ἰησοῦ, τοῦ φιλοσόφου,
ἑρμηνεία τῶν τετραστίχων τοῦ μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου του
Θεολόγου ... καὶ τῆς γνωμολογίας τοῦ Ζωναρᾶ. Ἀρχ. Πρᾶξιν
προτιμήσειας ἢ θεωρίαν. Τέλ. ἡδονὴ δὲ πάλιν ὅτι τυγχάνομεν τῶν
ἐπιθυμιῶν.
2, (φ. 18 r -29 v ) Τὸν ἐξισωτὴν τῶν βασιλείων φόρων ὁ Γρηγόριος νοῦς
δεξιοῦται τῷ λόγῳ. Ἀρχ. Τισὶ μὲν δοκεῖ δικανικὸς εἶναι ὁ παρὼν
λόγος. Τέλ. θεωροῦντες τὴν μίαν δόξαν τῆς ἁγ. Τριάδος.
3. (φ. 30 r -43 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τοὺς Μακκαβαίους. Ἀρχ. Ἐν ταῖς
μακκαβαϊκοῖς βίβλοις. Τέλ. καὶ ὁ ἐξουθενῶν με ἀτιμασθήσεται.
4. (φ. 43 r -62 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τὸν μέγαν Ἀθανάσιον. Ἀρχ. Ὁ
παρὼν λόγος καθαρὸν ἐγκώμιον ἐστίν. Τέλ. ἢ πρόσλαβέ με καὶ στῆσον
μετὰ σοῦ.
5. (62 v – 80 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τὴν Χρίστου Γεννησιν, Ἀρχ. Τὸ
Χριστὸς ὄνομα, κυρίως μὲν τὸ συναμφότερον σημαίνει. Τέλ. ὑπὸ τοὺς
πόδας αὐτοῦ πάντας δεσμεύει γῆς.
6. (φ. 80 r – 96 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τὰ ἅγια Φῶτα. Ἀρχ. Διὰ τοῦ
πάλιν συνάπτει. Τέλ. Ἵνα ἐκεῖ τελειότερον.
7. (φ. 97 r -126 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα. Ἀρχ. Χθὲς φησὶ τὰ
φῶτα ἑορτάσαμεν. Τέλ. ἡ προσδοκομένη τοῖς καθαροῖς συνουσία.
8. (φ. 127 r -162 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὸν μέγαν Βασίλειον. Ἀρχ.
Μαθαινομένης καὶ ὀλοφυρωμένης διαθέσεως ἀναφώνημα. Τέλ. ἐὰν
εὑρεθῶ ἔχων τι ἐπαίνου ἄξιον.
9. (φ. 163 r - 172 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὸν ἅγιον ἱερομάρτυρα Κυπριανόν.
Ἀρχ. Παρ᾽ ὀλίγον φησὶ παρῆλθεν ἂν ἡμᾶς ὁ μέγας Κυπριανός. Τέλ.
τέλειοι ἐν τῇ ἡμέρᾳ Χριστοῦ εὑρεθέντες.
10. (φ. 173 r -224 v ) Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου, Εἰς τὸ ἅγιον
Πάσχα καὶ εἰς τὴν βραδυτῆτα. Ἐξήγησις Νικήτα τοῦ Σερρῶν, τοῦ
ἁγιωτάτου Μητροπολίτου Ἡράκλειας. Πρόλογος. Ἄκων χειροτονηθεὶς
ὁ θεῖος Γρηγόριος ἱερεύς. Τέλ. δῶρα δεκτὰ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου.
11. (φ. 225 r -236 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὴν καινὴν Κυριακὴν καὶ εἰς τὸ ἔαρ καὶ
εἰς τὸν μάρτυρα Μάμαντα. Ἀρχ. Ἐγκαίνια τιμᾶσθαι παλαιὸς νόμος.
Τέλ. εἰς τὸν καινὸν ἐκεῖνον βίον ἀπέλθομεν.
12. (φ 236 v -248 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὴν Πεντηκοστήν. Ἀρχ. Μετριοφρονῶν ὁ
Θεολόγος. Τέλ. Κολ. οἶμαι τοῦ ὁμοουσίου κἂν ἀπογίγνηται ὁ αἱ//.

Γρηγόριος ο θεολόγος , Διάφορα κείμενα με ερμηνεία.

Τὸ κείμενο συνοδεύεται συνήθως ἀπὸ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις γλῶσσσες, ὑπομνηματισμὸ καὶ ἄλλες σποραδικὲς σημειώσεις στὸ περιθώριο.

(φ. Ir-Iv) ὑποτυπώδης πίνακας περιεχομένων μαζὶ μὲ δοκίμια κονδυλίου.
(φ. 1r-48v, σ. 1-96) «Βίος τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ θεολόγου Ἐπισκόπου Ναζιανζηνοῦ συγγραφεὶς ὑπὸ Γρηγορίου Πρεσβυτέρου». Ἀρχ. Συγκαλεῖ μὲν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες, Γρηγόριος... Τέλ. κολοβὸ (φ. 48v, σ. 96) συμπέσας αὐτοῦ τὸν πόδα ὀδυρμοῖς καὶ δά[κρυσιν ἱκέτευε τὸν μακάριον = κεφ. 19. 37. ἔκδ. X. Lequeux, Gregorii Presbyteri Vita Sancti Gregorii Theologi, Corpus Christianorum. Series Graeca 44, Turnhout, Brepols, 2001, σ. 119-201. Προηγεῖται τοῦ κειμένου περίληψη, Ἀρχ. Προίμιον μὲν ἀρεταὶ ποικίλαι. Τέλ. καὶ ἐμφύσεως σχηματίζει.
(φ. 55r-72v, σ. 109-136) «Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ τοῦ Θεολόγου, Περὶ Θεολογίας καὶ καταστάσεως 'Επισκόπου. Λόγος αος» (=Λόγος Κ΄). Ἀρχ. <Ὅ>ταν ἴδω τὴν νῦν γλωσσαλγίαν καὶ τοὺς ἀνθημερινοὺς σοφοὺς. Τέλ. ἐν αὐτῷ Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. PG 35, 1065-1080. Παρασελίδιες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις καὶ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσσες).
(φ. 68r-73r, σ. 137-145) «Τοῦ αὐτοῦ Εἰς τὴν χειροτονίαν Δοαρῶν ὁμιλία ἐκδοθεῖσα Εὐλαλίῳ ἐπισκόπῳ». Ἀρχ. <Δ>έξασθε τὸν ἡμέτερον λόγον, ἀδελφοὶ, Τέλ. ἔθνος ἅγιον, βασίλειον ἱεράτευμα, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. PG 35, 852-856. Παρασελίδιες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις καὶ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσσες).
(φ. 73r-119r, σ. 145-237) «Τοῦ αὐτοῦ, Περὶ τῆς ἐν διαλέξεσιν εὐταξίας λόγος λδος» (Λόγος ΛΒ΄) Ἀρχ. Ἐπειδὴ συνεληλύθατε προθύμως. Τέλ. τεύξεσθε τῆς ἐκεῖθεν ἀληθείας καὶ θεωρίας, ἀμήν. PG 36, 173-212. Παρασελίδιες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις καὶ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσσες).

Γρηγόριος ο Θεολόγος, (π. 328-391)

Διάφορα σχολικά κείμενα εκκλησιαστικά και θύραθεν, με διάστιχες «γλώσσες»

(φ. 1 r -16 r ) ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
Ἔκθεσις κεφαλαίων παραινετικῶν. Τίτλος:«Ἔκθεσις κεφαλαίων
παραινετικῶν σχεδιασθεῖσα παρὰ Ἀγαπητοῦ διακόνου τῆς ἁγιωτάτης
ἐκκλησίας· ὧν ἡ ἀκροστιχὶς ὧδε πῶς ἔχει· Τῷ θειοτάτῳ, καὶ σεβασμιωτάτῳ
βασιλεῖ ἡμῶν Ἰουστινιανῷ, ἀγαπητὸς ὁ ἐλάχιστος διάκονος». Τὸ κείμενο
ἔκδ. R. Riedinger, Agapetos Diakonos. Der Fürstenspiegel für Kaiser
Iustinianos [Ἑταιρεία Φίλων του Λαοῦ. Κέντρον Ἐρεύνης Βυζαντίου 4.
Athens 1995]: 24, σ. 26-76. Μετὰ τὸ κείμενο: (φ. 16 r ) Τέλος ἐκθέσεως
παραινετικῆς ἀγαπητοῦ διακόνου Ἰουστινιανοῦ τοῦ Καίσαρα, ἥτις παρ᾽
Ἕλλησι βασιλικὴ ὀνομάζεται σχέδη.
(φ. 17 r -24 v ) ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, Περὶ τοῦ ἐνυπνίου ἤτοι βίος Λουκιανοῦ, ἔκδ. A.M.
Harmon, Lucian, vol. 3, Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1921
(repr. 1969): σ. 214-232.
(φ. 25 r -32 v ) ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, Νεκρικοὶ διάλογοι Ἔκδ. Jacobitz, Luciani, τ. 1. (φ.
25 r -26 v ) Διογένους καὶ Πολυδεύκους Ἔκδ. σ. 136-138. – (φ. 26 v -27 v ) Νεκρῶν
Πλούτωνι κατὰ Μενίππου (χφ. Πλούτων, ἢ κατὰ Μενίππου) Ἔκδ. σ. 138-
139. – (27 v -28 r ) Μενίππου, Ἀμφιλόχου καὶ Τροφωνίου (28 v -29 r ) Ἑρμοῦ καὶ
Χάρωνος Ἔκδ. σ. 140-141. – (29 r -30 r ) Πλούτωνος καὶ Ἑρμοῦ (30 r -31 v ),
Τερψίωνος καὶ Πλούτωνος Ἔκδ. σ. 142-144. – (32 r -32 v ) Ζηνοφάντου καὶ
Καλλιδημίδου Ἔκδ. σ. 145-146.
(φ. 35 r -52 v ) <ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ>, Πῶς ἄν τις ὑπ᾽ ἐχθρῶν ὠφελεῖτο. ἔκδ. F.C.
Babbitt, Plutarch's moralia, vol. 2, Cambridge, Mass.: Harvard University
Press, 1928 (repr. 1962): 4-40.
(φ. 53 r -70 v ) ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Ὁμιλία πρὸς τοὺς νέους ὅπως ἂν ἐξ
ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων (CPG 2867). PG 31, 564-589. Ἔκδ. Boulenger,
Saint Basile, σ. 41-61. Κείμενο μὲ διάστιχη ψυχαγωγικὴ ἑρμηνεία.
(φ. 70 v -71 r ) ΔΙΑΦΟΡΑ ΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ Τίτλος «Προφυλακτικὰ διὰ νὰ μὴ κάμῃ
τινὰς πέτραν». Ἀρχ. Γένια ἤτοι ρίζαις πρασῶν … Τέλ. καὶ ποτὲ δὲν θέλει
κάμῃ πέτραν φ. 71 r Τίτλος: «Ἰατρικὰ διὰ τὴν πέτραν». Ἀρχ. Βεργάουροι
λεγόμενον Τέλ. πολλὰ καλὸν διὰ τὴν πέτραν Τίτλος «εἰς πρίξιμον λαιμοῦ»
Ἀρχ. Μῆλα γλυκά. Τέλ. ἐπὶ τοῦ λαιμοῦ καὶ ἰατρεύσαι.
(φ. 73 v -82 v ) ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Περὶ φθόνου. PG 31, 372-385.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΩΔΙΚΩΝ 1-100

 95 

(φ. 82 v -93 r ) Εἰς τὸ πρόσεχε σεαυτῷ. S.Y. Rudberg, L'homélie de Basile de
Césarée sur le mot `observe-toi toi-même', Stockholm: Almqvist & Wiksell,
1962: 23-37.   
(φ. 93 r -103 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Κατὰ {τῶν} ὀργιζομένων. PG 31, 353-372.
(φ. 103 r -119 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός. PG 31,
329-353.
(φ. 120 r -144 v ) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Περὶ παίδων ἀγωγῆς. Ἔκδ. Sirinelli –
Philippon, Plutarque, τ. 1, 1, σ. 34-63.
(φ. 145 r -167 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Περὶ τοῦ ἀκούειν. Ἔκδ. Klaerr – Philippon –
Sirinelli, Plutarque, σ. 36-62.
(φ. 168 r -186 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Περὶ πολυπραγμοσύνης, Dumortier – Defradas,
Plutarque, σ. 266-284.
(φ. 186 v -213 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Περὶ τοῦ πῶς ἄν τις αἴσθοιτο ἑαυτοῦ
προκόπτοντος ἐπ᾽ ἀρετῇ. F.C. Babbitt, Plutarch's moralia, vol. 1, Cambridge,
Mass.: Harvard University Press, 1927 (repr. 1969): 400-456.
(φ. 216 r -271 v ) ΣΥΝΕΣΙΟΣ ΚΥΡΗΝΗΣ, Ἐπιστολαί. Τέλος κολοβό: ἅττα
ἡμεῖς περὶ τοῦ χρόνου πρὸς σὲ ἤδη βούλει καὶ τὴν ἐπιστολήν.
(Ἐπιστολὴ 61, 42) A. Garzya, Synésios de Cyrène, Correspondance: Lettres I-
CLVI, vols. 2-3, Paris: Les Belles Lettres, 2000: 1:1-79; 2:173-307.

Λουκιανός

ΔΙΑΦΟΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το περιεχόμενο
τοῦ κώδικα συμπίπτει μέχρι φ. 52 μὲ τὸ ΔΒΚ 88 φ. 1-80.
(φ. 1 r -16 v ) Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἡ θεία λειτουργία.
(φ. 17 r -40 r ) Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Ἡ θεία λειτουργία.
(φ. 41 r –51 v ) Ἡ θεία λειτουργία τῶν προηγιασμένων δώρων.
(φ. 52 r -68 v ) ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣ
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ, Τίτλος «Ἀποστολοευάγγελα τῆς ἑβδομάδος καὶ εἰς διαφόρους
ἁγίους».
(φ. 68 v ) ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΥΧΕΣ, Τίτλος «Εὐχαὶ τοῦ Λυχνικοῦ Ἑσπέρας». (φ.
71 v -77 r ) «Εὐχαὶ ἑωθιναί». (77 r -82 r ) ΑΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ
(φ. 83 r -90 r ) Ἀκολουθία τοῦ μικροῦ ἁγιασμοῦ.
(φ. 90 v -97 v ) Ἀκολουθία (τοῦ Μ. Ἁγιασμοῦ) τῶν ἁγίων Θεοφανίων. κολοβή.

Δωρόθεος Πρωίος – Ευγένιος Βούλγαρης.

1. (φ. 1 r -127 r ) Τίτλος (2 r ): «Θέματα κατ’ εἶδος. Τοῦ σοφωτάτου διδασκάλου
τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει σχολῆς κυρίου Δωροθέου [Πρωΐου] τοῦ ἐκ
Μιτυλήνης». Ἀρχ. Εἰς τὸ α΄ εἶδος. Ἁπλοῦν. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ τὴν
προκοπήν του, βέβαια, ἀγαπᾷ καὶ τοὺς κόπους. – Πρὶν ἀπὸ τὸν τίτλο, ἡ
ἡμερομηνία ͵αψοε΄ ἰουνίου ε΄ [1775]. Τὸ κείμενο τῆς θεματογραφίας στὸ
φ. 1 r-v προστέθηκε μετὰ τὸ 1775, βάσει διαφορᾶς στὴ γραφή.
– Στὸ φ. 150 r-v τὸ κείμενο: «Περὶ Μετοχῶν». Ἀρχ. Δωδεκαχῶς
ἀναλύονται αἱ μετοχαί. α΄ ρηματικῶς. Τὸ κείμενο ἀνήκει πιθανῶς στὴ
θεματογραφία, λόγω συνάφειας περιεχομένου.
2. (φ. 127 v -130 v ) [ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ;], Σχέδιο νεκρώσιμου λόγου. Τίτλος:
«Λογίδριον Νεκρώσιμον. Ε. Β.». Ἀρχ. Εἰς τὸ κοινὸν αὐτό, καὶ
ἀπαραίτητον τοῦ θανάτου συνάντημα. Τέλ. Καὶ τὸν ἐξ ἡμῶν σήμερον
μεταστάντα ἀπολαῦσαι, καὶ ὑμᾶς τυχεῖν ἐν Χριστῶ κτ. κτ. κτ.
3. (φ. 131 r -149 v ) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Περὶ τῶν παλιρροιῶν (ἐπιστολιμαία
διατριβή). Τίτλος: «Τῷ θεοφιλεστάτῳ, καὶ ἐλλογιμωτάτῳ ἐπισκόπῳ
Καμπανίας κυρίῳ μοι κυρίῳ Θεοφίλῳ τίνα [!] τῶν πάλαι καὶ νῦν περὶ
τῶν παλιῤῥοιῶν φιλοσοφηθέντα ζητήσαντι. Ὁ εὐπειθεὶς καὶ ὑπήκοος
υἱὸς ἐν Χριστῷ καὶ δοῦλος Εὐγένιος ὁ Βούλγαρης». (131 r-v )
Προσφώνηση: Ἀρχ. Ἐμοὶ μὲν εἰς τὴν παροῦσαν κατάστασιν. Τέλ. Θέλω
τύχω εὐμενοῦς τοῦ ἐμοῦ Εὐρυσθέως. Κείμενο (132 r -149 v ): Ἀρχ. Τὸ
πρᾶγμα τῶν παλιῤῥοιῶν εἶναι ἕνα φαινόμενον, τὸ ὁποῖον ἀφ’ οὗ
ἄρχησαν οἱ ἄν(θρωπ)οι νὰ φιλοσοφοῦν. Τέλ. Καὶ ἡ ἀκριβεστέρα θεωρία
ἐλέγχεται. Ἅλις τῶν παλιῤῥοιῶν καὶ καταβάλλωμεν. Ἔκδ. Αἰνιάν,
Συλλογὴ ἀνεκδότων συγγραμμάτων, Ἀθήνα 1838, σ. 13-40.
Στὸ ἔσω πρόσθιο κάλυμμα:

Στίχοι καρκινικοί, καὶ λέξεις ἀντιστρέφουσαι.
» Νίψον ἀνομήματα μὴ μόναν ὄψιν.
» ἀρετᾷ παρεῖχε με χεῖρα, πατέρα.
» ὦναξ ἐν ὅσῳ, σῶσον ἐξ ἄνω.
» ἀμαθῶς ὤν, ἔχε νῷ σῷ θαμά.
» ἃ ἱερῶς ὦδε σοφὸς ἔδω σωρείᾳ.
» νοῶ νῦν ὠόν.
σός, σοφός, ἄρα.
(στὴν κάτω ὤα)
» ἱερὰ σὰ παρὰ χείλη ἥλιε χαρὰ πᾶσα ῥεῖ.

Ευγένιος Βούλγαρης

Δωρόθεος, εξήγηση στον περί βασιλείας λόγο Συνέσιου .

(φ. 1r-50 «Δωροθέου Ἐξήγησις εἰς τὸν περὶ βασιλείας λόγον Συνεσίου πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα Ἀρκάδιον» (ἐρυθρογραφία) σὲ ἁπλὴ γλώσσα, Ἀρχ. (φ. 1r) Τάχα ὡς ἔοικε, καθὼς φαίνεται, ἀνίσως καὶ κανένας διδάσκαλος φιλόσοφος. Τέλ. (φ. 50r) καὶ ὁ Ὑφικράτης καὶ ὁ Περι<κλῆς> οἱ στρατηγοί […].

Δωρόθεος

Εξηγήσεις του Κορνηλίου.

1. (φ. 1r-31r) Κορνηλίου Νέπωτος, Βίοι τῶν ἐξόχων αὐτοκρατόρων ἡγεμόνων Τίτλος (φ. 1r) «Ἐξηγήσεις τοῦ Κορνηλίου»– (φ. 1r-v) Προοίμιον (Το)ῦ Κορνηλίου τοῦ Νεπώτου βίοι τῶν ἐξόχων αὐτοκρατόρων, ἡγεμόνων, στρατηγῶν, Ὑπόθεσις τοῦ προοιμίου, περιέχει πῶς δὲν φαίνονται τὰ ἴδια πράγματα εἰς <ὅ>λους τίμια καὶ αἰσχρά· καὶ οὐδένα βλάπτει αὐτο, ἐὰν εἰς τοὺς ἕλληνας εἰ ἐπαινετέα ἄγονται, ἤγουν ἐπαινοῦνται, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἰς τοὺς Ῥωμαίους φαίνονται ἀπρεπῆ·καὶ ταπεινὰ ποταπά – (φ. 1v-9r) Μιλτιάδης – (φ. 9r-12v) Θεμιστοκλῆς – (φ. 12v-13v) Ἀριστείδης – (φ. 14r-16r) Παυσανίας – (φ. 16r-17v) <Κίμων> – (φ. 17v-19v) Λύσανδρος – (φ. 19v-26r) 7. Ἀλκιβιάδης – (φ. 26v-28v) Θρασύβουλος – (φ. 28v-31r) Κόνων – (φ. 31r) Δίων (μόνο ὁ τίτλος, χωρὶς κείμενο).
2. (φ. 33r-40v) Ἐξήγησις (χ1) τῆς Xρηστομαθίας:- (χ2):~ τοῦ διδασκάλου ὡραίου | ρωμαίου; Πέτρου Μιλλέρου τοῦ γυμνασίου τοῦ ἐν ἀλεύσις σχολάρχου χρηστομάθεια λατινικὴ εἰς τὸ εὐρυθμίζον τόσον τὸν νοῦν, ὅσον καὶ τὴν ψυχὴν τῆς παιδικῆς ἡλικίας προσηρμοσμένη, ἔκδοσις βα πλέον διορθωμένη καὶ αὐξημένη, σὺν τῇ προνομίᾳ ἀδείᾳ τοῦ βασιλέως τῆς πολονίας, καὶ ἡγεμόνος τῆς Σαξονίας· εἰς τὸ ἐλμστάδιον παρὰ χριστοφόρῳ φρειδερίκῳ βεϋνάνδορι· 1760. (στὴ δεξιὰ ὤα) Ἀρχ. Ἀνδράσι τοῖς λίαν σεβασμίοις … Ἰωάννης Πέτρος Μήλλερ [= Johannes Müller von Königsberg, Ἰωάννης Μύλλερ ὁ ἐπικαλούμενος Ρηγιομοντάνος].
3. (φ. 33r-40v) Ἀρχ. Κεφάλαιον ἐπιτομὴ τῆς εὐσεβείας τῆς χρ(ιστ)ιανῆς. Τέλ. (40v) καὶ εἰς τὴν οἰκίαν ἑκάτερος ἐπῆλθε χαρούμενος.
4. (φ. 40v-41v) Τίτλος (φ. 40v) «Διαλέξεις παιδικαὶ Ἰωάννης-Μιχαήλ». Ἀρχ. Ἰω: Μήπως ἔχεις τὰ κονδύλι μου καὶ τὸ καλαμάρι μου. Τέλ. τὰ ἑκτιμόρια – (φ. 41v-42r) Γουιλιέλμος·Μαγδαληνή – (φ. 42r-v) Γουιλιέλμος, Μαγδαληνή, πατήρ. – (φ. 42v-43r) 4. Πέτρος, Ἱερώνυμος – (φ. 43r-v) 5. Μαρτῖνος, Σουσάνα – (φ. 43v-44r) Μαρτῖνος, πατὴρ 6. – (φ. 44r-v) 7. μάμη, Νικόλαος, Μαγδαληνή. – (φ. 45r-v) 8. Θωμᾶς, μαρτῖνος, μέλκιορ – (φ. 45v-46r) – Λουδουβίκος, μάρκος πατὴρ – (φ. 46v) 10. Σαμουὴλ Τοβίας – (φ. 46v-47r) 11. Μάρκος, Λουδοβίκος, Κάρολος, Ἰάκωβος – (φ. 47r) 12. Κρυψίνους, βάλδεμάρκος, βουνεβάλδους – (φ. 47r-v) 13. Λουδοβίκος εὐρίκος φρυδερίκος(!) – (φ. 47v-48v) ιδ. Βερναρδος μάρκος μήτηρ.
5. (φ. 49r-50r) Τίτλος (φ. 49r) «Προσθῆκαι τῆς νέας ἐκδόσεως ἐκλεκταὶ τῆς σχολῆς τῆς παλαιᾶς νετάτης, περὶ τῆς φυλακτέας ὑγείας παραγγέλματα ῥοβέρτῳ τῶ βασιλεῖ τῆς ἀγκλίας (!) ἀφιερωμένα». Ἀρχ. Τῶν ἄγγλων βασιλεῖ ἀναγράφει ἡ σχολή. Τέλ. ἑαυτοῦ παιδὸς οὕτως ἐπιτιμητικὸς καὶ παιδευτὴς τῶν κατωτέρων.

Κορνήλιος Νέπως

Ερμογένης

(φ. 1 r -27 v ): Περὶ στάσεων. H. Rabe, Hermogenis opera, Leipzig: Teubner,
1913 (repr. 1969): 28-92.
(φ. 27 v -77 v ): Περὶ εὐρέσεως. H. Rabe, Hermogenis opera, Leipzig: Teubner,
1913 (repr. 1969): 93-212.
(φ. 78 r -166 r ): Περὶ ἰδεῶν λόγου. H. Rabe, Hermogenis opera, Leipzig:
Teubner, 1913 (repr. 1969): 213-413.
(φ. 167 r -181 r ): Περὶ μεθόδου δεινότητος. H. Rabe, Hermogenis opera, Leipzig:
Teubner, 1913 (repr. 1969): 414-456. Τέλος τῆς δεινότητος μεθόδου.

Ερμογένης, 2ος αι. μ.Χ.

Ευαγγελιστάριον

(φ. 1r-114r) Εὐαγγελικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τὴ Μ. Ἑβδομάδα (μὲ σημαντικὰ κενά, λόγῳ ἀπώλειας φύλλων). – (φ. 1r-10v) Ἰω. μέχρι καὶ Κυρ. Μυροφόρων (κολ. ἕως καὶ Ἰω. ις´ 1, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρα[σαν ἀρώματα] Στὸ Σάββ. τῆς β´ ἑβδομ. παρατίθεται μόνο ὁ τίτλος, ἐνῶ ὁ χῶρος τῆς περικοπῆς παρέμεινε κενός, ἀλλὰ συμπληρώνεται στὸ ἑπόμενο φύλλο (φ. 10r-v). – (φ. 11r-28v) Ἰω. ἀπὸ Κυρ. Σαμαρείτιδος (ἀκέφ. πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; Ἰω. δ´ 11.) μέχρι καὶ Κυρ. Πεντηκοστῆς. – (φ. 28v) Σημείωμα ἀνορθόγραφο ἀπὸ τὸν γραφέα ἐπληρώθει σὺν θ(ε)ῶ Ἰωάνις εὐαγγελησάμενος ἀπὸ τὸ πάσχα ἕως τὴν πενικοστίν. – (φ. 29r-114r). – (φ. 29r-47v) Ματθ. μέχρι Σάβ. κς´ (κολ. ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι [λέγουσαι]·Ματθ. κε´ 9) ἡ σειρὰ τῶν φύλλων ἔχει διαταραχθεῖ·σὲ πολλὰ σημεῖα· συνεχίζει τὸ κείμενο κανονικὰ στὸ φ. 114r κ. ἑξ. – Συνέχεια ἀπὸ τὸ φ. 121v (φ. 48r-59v) Λουκ. ἀκέφ. ἀπὸ Κυρ. ς´ Λουκ. ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· (Λουκ. η´ 30) – (φ. 59v-74v) μέχρι καὶ Κυρ. Βαΐων. – (φ. 74v-98v) Μ. Ἑβδομάδος. – (φ. 98v-113v) Ἁγ. Παθῶν. κολ. μέχρι Εὐαγγέλιον. ζ´ καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη καὶ ἐ[ξελθόντες (Ματθ. κζ´ 52) συνεχίζει τὸ κείμενο κανονικὰ στὸ φ. 122r – Συνέχεια ἀπὸ τὸ φ. 47v: (φ. 114r) <Σάββ. ιζ´ Ματθ.> ἀκέφ. ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι] λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν (Ματθ. κε´ 9-13) – (φ. 114r-121v) Λουκ. μέχρι Κυρ. ς΄ Λούκ κολ. Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών (Λουκ. η΄ 30) – συνεχίζει τὸ κείμενο κανονικὰ στὸ φ. 48r κ. ἑξ. – Συνέχεια ἀπὸ τὸ φ. 113v (φ. 122r-136r) ἀπὸ Ἁγ. Παθῶν. Εὐαγγέλιον ζ´ ἀκέφ. ἠγέρθη καὶ ἐ]ξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων (Ματθ. κζ´ 52) μέχρι καὶ Μ. Σάβ (Ἑσπερινὸς) (Gregory, I, 344-363).
Αποτελέσματα 21 έως 30 από 101