1. (φ. VIr-XIIr, σ. A 1-258, σ. B 1-78) ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων, καὶ ΔΟΣΙΘΕΟΣ Β΄ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Ἐγχειρίδιον κατὰ τῆς καλβινικῆς φρενοβλαβείας. – Ὁ ἀνωτέρω τίτλος εἶναι κατὰ λέξιν ἀντιγραμμένος ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ ἔργου, Βουκουρέστι 1690 (ΘΠ, ἀρ. 5514). Τὰ δύο ἔργα τυπώθηκαν τυπωμένα μαζί (συνεχόμενα) στὸ ἔντυπο. Προφανῶς ὁ παρὼν κώδικας ἀντεγράφη ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω ἔκδοση.
Γενικὸς Τίτλος (VIr): «ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΕ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΥΓΓΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΕΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων, καὶ ἐρωτήσεων Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως, Ἀντίρρησις. Καὶ ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ καλβνικῆς φρενοβλαβείας. Τυπωθέντα, διὰ δαπάνης τε, καὶ ἐπιτροπῆς, τοῦ πανεκλαμπροτάτου, εὐσεβεστάτου τε, καὶ γαληνοτάτου, αὐθέντου καὶ ἡγεμόνος πάσης οὐγκροβλαχίας, κυρίου, κυρίου, Ἰωάννου Κωνσταντίνου Μπασαράμπα βοεβόδα. Ἐπιμελείᾳ δέ, καὶ διορθώσει, τοῦ λογιωτάτου νοταρίου, τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας κυρίου Μιχαὴλ Μακρῆ τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων. Ἐν τῇ περιφήμω πόλει Μπουκουρέστη τῆς Οὐγκροβλαχίας: Ἐν ἔτει σωτηρίῳ : ͵αχϞ΄ [1690] Κατὰ Μῆνα Σεπτέμβριον.
Στὴ συνέχεια ὅπως στὸ ἔντυπο: (φ. VIv) Τρία ἐπιγράμματα εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Κωνσταντίνο Μπραγκοβάνο. – (φ. Vr-VIv) Ἐπιστολὴ Δοσιθέου Ἱεροσολύμων πρὸς τὸν ἀνωτέρω ἡγεμόνα, χρονολ. Μάιος 1690, Ἀρχ. Τὰ βιβλία καὶ τὰ συμβόλαια τὰ ἐν ἀνθρώποις. – (φ. VΙIr-VIIIv) Προσφώνηση Δοσιθέου Ἱεροσολύμων πρὸς τοὺς ἀναγνῶστες (τοῖς ἐντευξομένοις), χρονολ. Μάιος 1690, Ἀρχ. Πολλαὶ καὶ ἄλλαι συμφοραὶ εἰς τὴν οἰκουμένην κατὰ διαφόρους καιρούς. – (φ. ΙΧr-v) «Βίος Μελετίου τοῦ Συρίγου, συγγραφεὶς παρὰ Δοσιθέου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων», Ἀρχ. Μελέτιος Ἱερομόναχος ὁ Συρίγου, τοῦ ἐν τῇ Κρήτῃ Χάνδακος ἦν γέννημα. – (φ. Χr-XIr) Πίνακας περιεχομένων τοῦ Ἐγχειριδίου τοῦ Μελετίου Συρίγου. – (φ. ΧIr-XIIr) Πίνακας περιεχομένων τοῦ Ἐγχειριδίου Δοσιθέου Β΄.
1(σ. Α 1-258) ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων. Τίτλος (σ. Α 1): «ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ Ἀντίῤῥησις πρὸς τὴν ἐκδοθεῖσαν ὁμολογίαν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ὑπὸ Κυρίλλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἐπιγραφεῖσαν ἐν ὀνόματι τῶν χριστιανῶν ἁπάντων ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΣ κοινὴν μετενεχθεῖσαν διάλεκτον. Ἀρχ. Ἀρκετὸν ἦτον νὰ ἐθέλαμεν πολεμᾶν ἐναντίον εἰς ἕνα μόνον ἐχθρόν.
2(σ. B 1-78) ΔΟΣΙΘΕΟΣ Β΄ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Ἐγχειρίδιον κατὰ τῆς καλβινικῆς φρενοβλαβείας. Τίτλος (σ. B 1): «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΗΝ ΚΑΛΒΙΝΙΚΗΝ ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΕΙΑΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ Ἀνατολικὴν ἁγίαν, καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, φρονεῖν ἐν τοῖς περὶ θεοῦ καὶ τῶν θείων ὡς αὐτοὶ οὗτοι οἱ Καλουΐνοι δηλονότι, κακοφρονοῦσι, προβάλλοντες εἰς πίστιν δῆθεν τῶν λεγομένων αὐτοῖς, τὰ λεγόμενα Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως κεφάλαια, συντεθὲν παρὰ Δοσιθέου Πατριάρχου, τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑξακοσιοστὸν ἑβδομηκοστὸν δεύτερον ἔτος τῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦ ἡμῶν ἐνσάρκου ἐπιφανείας». Ἀρχ. Καιρὸς τοῦ λαλεῖν, καὶ καιρὸς τοῦ σιγᾶν ὁ σοφὸς Ἐκκλησιαστὴς παραινεῖ. Στὴ σ. Β 78, μετὰ τὸ πέρας τοῦ κειμένου, κολοφὼν μὲ χρονολογία Σεπτέμβριος 1690.
2. (φ. αr, σ. Γ 1-9) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Ὀρθόδοξος ὁμολογία. – Τίτλος (φ. αr): «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἤτοι Ἔκθεσις ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ κατὰ κέλευσιν καὶ προτροπὴν τοῦ Παναγιωτάτου οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ(υρίο)υ κ(υρίο)υ Σεραφείμ, καὶ τῆς ἐν Κωσταντινουπόλει Ἱερᾶς Συνόδου συγγραφεῖσα, ὑπὸ τοῦ σοφολογιωτάτου διδασκάλου Εὐγενίου Ἱεροδιακόνου τοῦ Βουλγάρεως 1761». Ἀρχ. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, πνεῦμα ὄντα, καὶ νοῦν ὑπὲρ νοῦν.
Ὁ ἀνωτέρω τίτλος καὶ ὁλόκληρο τὸ ἔργο εἶναι κατὰ λέξιν ἀντιγραμμένα ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ ἔργου, Ἄμστερνταμ 1767 (ΘΠ, Ι, 1433). Νεώτερη (δεύτερη) ἔκδοση ἀπὸ τὸν Νεόφυτο Μεταξᾶ, Αἴγινα 1828. Ἀνατύπωση τῆς β΄ ἔκδοσης στὸ Εὐγενίου Βουλγάρεως ἔργα, ἐπιμ. Συμεὼν Πασχαλίδης, [Ἁγιορειτικὴ Ἑστία, Ἀθωνικὰ Ἀνάλεκτα 6], Θεσσαλονίκη 2013, σ. 211-266. Ἡ χρονολογία στὸν τίτλο παραπέμπει στὸ ἔτος συγγραφῆς τοῦ ἔργου καὶ ὄχι τῆς ἀντιγραφῆς τοῦ κειμένου στὸν παρόντα κώδικα. Γιὰ τὴ χρονολόγηση τῆς συγγραφῆς τοῦ ἔργου βλ. καὶ ἀμέσως κατωτέρω, σ. Γ 10.Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν κώδ. Καυσοκαλυβίων 138, φ. 2r-12r (ἐκεῖ μὲ χρονολογία Φεβρ. 1761) βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 168. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 3r-14v (ἔτ. 1795)· βλ. Χαρίτων Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη ἀπὸ τὸν Ματθαῖο μοναχὸ Γανοχωρίτη», [ὑπὸ ἔκδοση].
3. (σ. Γ 10) Πατριαρχικὸ γράμμα ΣΕΡΑΦΕΙΜ Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ πρὸς τὸν Εὐγένιο Βούλγαρη, ἐπίτιτλο καὶ ἐνυπόγραφο, χρονολογημένο Φεβρουάριος 1761. Ἀρχ. [Ὁσιώτατε ἐν Ἱεροδιακόνοις … κὺρ Εὐγένιε …] Εἰ τῶν δικαιοτάτων καθέστηκε τοὺς περί τι πονήσαντας γενναῖον. Τὸ γράμμα ὑπογράφουν δώδεκα συνοδικοὶ ἀρχιερεῖς.
– Ἔκδ. Ν. Π. Δελιαλῆς, «Δύο πατριαρχικὰ σιγίλλια Διονυσίου τοῦ Δ΄ καὶ Γρηγορίου τοῦ Ε΄», Μακεδονικὰ 1 (1940) 121-122, βάσει τοῦ κώδ. ΔΒΚ (Σιγάλας) 66, φ. 239v-240r, ὅπου ἡ ἡμερομηνία 9 Φεβρ. 1761. Τὸ αὐτὸ γράμμα καὶ στὸν κώδ. Ἑλλ. ἐμπορικοῦ σχολείου Ὀδησσοῦ, 2, τ. 2, φ. 235r-240r (ἐκεῖ μὲ ἡμερομηνία 1 Φεβρ. 1761)· βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 169. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 1r-2r· βλ. Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π. Ἡ ἀνωτέρω πατριαρχικὴ ἐπιστολὴ εἶναι ἀπαντητικὴ τῆς ἐπιστολῆς Βούλγαρη τῆς 1ης Φεβρ. 1761 πρὸς τὸν Σεραφεὶμ Β΄ (Ἀρχ. Ἐσμὸς ἀγαθῶν ἐπὶ τῆς πανευκλεοῦς σου), μαζὶ μὲ τὴν ὁποία ὁ Βούλγαρης πρέπει νὰ ἔστειλε καὶ τὸ κείμενο τῆς Ὁμολογίας στὸν Πατριάρχη· βλ. Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π.
Παρόμοια κωδικολογικὰ χαρακτηριστικὰ μὲ τὸν κώδ. ΔΒΚ 5.

(φ. 1r-61 r ): Ἀνωνύμου, περὶ Θεολογίας. Δοσιθέου, Τόμος ἀγάπης κατὰ
Λατίνων συλλεγεὶς καὶ τυπωθεὶς, 413-490·Ἐξήγησις τοῦ ἱεροῦ συμβόλου, ἣν
ἡμεῖς διηρήκαμεν εἰς κεφάλαια δεκατρία. Ἀρχ. Πιστεύομεν καὶ
ὁμολογοῦμεν ἕνα καὶ μόνον ἀληθῆ Θεὸν τοῦ παντός.
(φ. 61v-64 r ) Μ. Ψελλός
(φ. 65 r -130 r ) Διάφορα θεολογικὰ ζητήματα Περὶ Ἀναστάσεως νεκρῶν κ.ἄ.
Τέλ. διὰ τὸ πνευματικόν ὕδωρ τὸ θρεπτικὸν τῶν ψυχῶν.

(φ. 1r) Τίτλος: «Τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου Θεοδοσίου τοῦ Κορυδαλλέως, νῦν δὲ χρηματίσαντος μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης». – (φ. 1r-399v) Ὑπόμνημα σὲ 8 βιβλία. Ἀρχ. [«Εἰς φιλοσοφίαν Προδιοίκησις. Ὁποῖον τῆς φιλοσοφίας ἀξίωμα»]. Τῶν ὅσων θηράσιμα τοῖς ἀνθρώποις πέφυκε καλὰ ἐν τῷ μετὰ σώματος βίῳ. – Ἔκδ. Βενετία 1779. Διάσπαρτα κάποια λίγα παρασελίδια σχόλια.

(φ. 1 r ) Τίτλος: «Τοῦ λογιωτάτου καὶ σοφωτάτου Θεοδοσίου τοῦ Κορυδαλέως,
νῦν δὲ χρηματίσαντος μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης, Εἰς
φιλοσοφίαν Προδιοίκησις». Ἀρχ. [Προοίμιον. Ὁποῖον τὸ τῆς φιλοσοφίας
ἀξίωμα] Τῶν ὅσα θηράσιμα πέφυκε τοῖς ἀνθρώποις καλὰ ἐν τῷ μετὰ
σώματος βίῳ. – Ἔκδ. Βενετία 1779. Διάσπαρτα κάποια λίγα
παρασελίδια σχόλια.
– (σ. 1-202) Βιβλίο α΄. – (σ. 202-299) Βιβλίο β.΄ – (σ. 301-340) Βιβλίο
γ΄. – (σ. 341-384) Βιβλίο δ΄. – (σ. 385-439) Βιβλίο ε΄. – (σ. 441-510)
Βιβλίο ϛ.΄ – (σ. 510-562) Βιβλίο ζ.΄ – (σ. 564-656) Βιβλίο η.΄ Τέλ. κολ.
(βιβλίο η΄, κεφ. ζ΄) …] οὐ μἐντοι ἐστὶν ἡ τοιαύτη ἀντιπερίστασις αἰτία
τῆς τοῦ ῥιπτομένου φορᾶς.

(φ. IIIr) Τίτλος γραμμένος πιθανὸν ἀπὸ τὸν κτήτορα καὶ ἀνακαινιστὴ τοῦ χφ. Χρύσανθο Ὀλύμπιο Ὡρολόγο τὸ ἔτος 1792 «ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ Π(ΑΤ)Ρ(Ο)Σ ΗΜΩΝ (μὲ τόνους καὶ πνεύματα) Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, Ἑρμηνεία δι᾽ ἐπιστολῶν, ἐν ἐπιτόμῳ τῶν ἀπόρων τῆς νέας διαθήκης, ἤτοι τῶν Ἱερῶν Εὐαγγελίων, εἶτα τῶν ἀποστολικῶν πράξεων, καὶ καθ᾽ ἑξῆς τῶν Καθολικῶν ἐπιστολῶν: εἶθ᾽ οὗτων (!) τῶν ἐπιστολῶν τοῦ μακαρίου Παύλου» – (φ. 1r-5v) Πίνακας περιεχομένων ἀπὸ τὸν ἀρχικὸ γραφέα, Τίτλος «ΠΙΝΑΞ ΣΥΝ Θ(Ε)Ω Τ(Η)Σ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΠΥΚΤΙΔΟΣ» (σὲ μεγαλογράμματη ἐπιγραφικὴ γραφὴ «epigraphische Auszeichnungsmajuskel») πε(ρὶ) τῶν τῆς Καινῆς διαθήκης στὴ συνέχεια «ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ ΤΙΤΛΟΙΣ ΙΣΤ´ ΚΕΦΑΛΑΙΟΙΣ ΡΛΓ´ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙΣ ΡΠ´» (σὲ μεγαλογράμματη ἐπιγραφικὴ γραφὴ «epigraphische Auszeichnungsmajuskel»). Στὸν πίνακα περιεχομένων τῶν ἑρμηνειῶν τῶν εὐαγγελίων διακόπτονται οἱ τίτλοι στὸ κεφ. με´ (φ. 2v), ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα φύλλα μέχρι καὶ τὸ κεφ. ρλγ´ ἔχουν ἐκπέσει. – (φ. 3r) (ἀκέφ.) Ἐπιστολὲς Ἰακώβου, Πέτρου, Ἰωάννου, Ἰούδα. – (φ. 3r-5v) Ἐπιστολὲς Παύλου μέχρι καὶ Ἑβραίους, Τίτλος «ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΤΙΤΛΟΙ Θ´ ΚΕΦΑ(ΛΑΙΑ) ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ». – (φ. 6r-152v) ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ 133 (CPG 5557) Τίτλος «Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου ἑρμηνείαι δι᾽ ἐπιστολῶν ἐν ἐπιτόμῳ τῶν ἀπόρων τῆς νέας διαθήκης· ἀρχὴ τῶν ἁγίων εὐαγγελίων· τοῦ Κ(υρίο)υ καὶ Θ(εο)ῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· εἰς τὸ ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν· καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.» Ἀρχ. (6r) Ἠλία διακόνω·ᾳψλη´ Τὴν ἄχρονον καὶ ἀΐδιον καὶ ἀμεσίτευτον. (ὁ Σιγάλας, ὅ. π. σ. 12-13 ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι τὸ ᾳψλη´ ἐδῶ (= 1738) δηλώνει ἡμερομηνία, κάτι ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύει· ἁπλῶς πρόκειται περὶ ἀρίθμησης τῆς ἐπιστολῆς, βλπ. ἔκδ. –ἀντίστοιχη ἀρίθμηση ὑπάρχει καὶ στὶς ὑπόλοιπες ἐπιστολὲς τοῦ χφ). Τέλ. (φ. 152v) ἀλλὰ διὰ μέγεθος πραγμάτων – (φ. 152v-167r) Πράξ. Τίτλος «ἐκ τῶν ἀποστολικῶν Πράξεων περὶ τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου πνεύματος» Ἀρχ. (φ. 152v) Ἀρχίᾳ. Κεφά(λαιον). φ. Τὸ θεῖον καὶ προσκυνούμενον. Τέλ. (φ. 167r) σοφίας χορηγόν τε καὶ πρύτανιν. Ἰακώβου – (φ. 167r-170r) Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Ἰακώβου εἰς τὸ ἡ γλῶσσα πῦρ ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας». Ἀρχ. Μαρτινιανῷ·, Ζωσίμῳ, Μαρίνῳ, Εὐσταθίῳ χνη´ Οὐ συνάδει ὦ βέλτιστοι … Τέλ. (φ. 170r) τῷ γυναικείῳ ἀπονέμειν τιμήν. – (φ. 170r-171v) Πέτρου Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Πέτρου ὅτι οὐκ ἐναντιοῦται τῷ δεσπότου ῥήματι φήσαντι μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε, τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Πέτρου ἕτοιμοι εἶτε (!) πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον» – Ἀρχ. Οὐάλεντι πρεσβυτέρῳ ᾳϡλζ´ Ἐπειδὴ θαυμάζειν ἐφη πῶς ὁ μὲν σωτήρ Τέλ. (φ. 171r) οἱ τῆς σοφίας φοιτηταί. – (φ. 171r) Ἰωάννου, Τίτλος ««Τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰωάννου· εἰς τὸ γεραμμένον βλέπετε μὴ ἀπολέσητε ἃ εἰργάσασθε» Ἀρχ.Θεοδώρῳ Σχολαστικῷ ω´ Πᾶν μὲν ἔργον λάμπει θεραπευθὲν Τέλ. (φ. 171v) ῥαθυμίαν ἀφανίσει.– (φ. 171v-178v) Ἰούδα, Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα· τί ἐστί τὸ γεγραμμένον ἀστέρες πλανῆται οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται» Ἀρχ. Ἰωάννῃ Διακόνῳ ᾳυλε Εἰ μὲν αὐτὸς μόνος Τέλ. (φ. 178v) εἰς τοὺς περὶ ὧν ἦν ὁ λόγος ἐτελεύτησεν. – (φ. 178v-266r) Ῥωμαίους, Τίτλος «Ἐκ τῶν Ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἐκ τῆς πρὸς Ῥωμαίους. Πῶς εἴρηται φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν» Ἀρχ. Πέτρῳ πρεσβυτέρῳ ψιγ´ φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν Τέλ. (φ. 266r) ἐπιτρέψαντι τὴν ψῆφον.– (φ. 266v-267r) Τιμόθεον β´, Τίτλος «Εἰς τὸ Πρὸς Τιμόθεον δευτέρας <ἐπιστολῆς> πῶς μέλλει ζῶντας καὶ νεκροὺς κρίνειν ὁ Κύριος» Ἀρχ. Ἰσιδώρῳ Πρεσβυτέρῳ σκβ´ Τὸ κρίνεσθαι ζῶντας Τέλ. (φ. 267r) τοὺς ἤδη πρὸς αὐτὸν κοιμηθέντας – (φ. 267r-269r) Τίτον, Τίτλος «Εἰς τὸ πρὸς Τίτον ἐπιστολῆς τί ἐστι τὸ θεὸν ὁμολογοῦσιν ἰδέναι τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται» Ἀρχ. Θεοφίλῳ φξδ´ Ἐκεῖνοι εἰσὶν οἱ Θεὸν ὁμολογοῦντες Τέλ. (φ. 269r) δυνήσεται τοὺς ἀκούοντας πεῖσαι. – (φ. 269r-270v) Ἑβραίους, Τίτλος «Εἰς τὸ πρὸς Ἑβραίους εἰς τὸ γεγραμμένον περὶ τοῦ Κυρίου, ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως τῆς πατρικῆς Ἀρχ. Ἀγάθῳ πρεσβυτέρῳ ωιν´ Ὁ θειότατος τοῦ πατρὸς Τέλ κολ. (φ. 270v) διατί εἶπεν παῦλος, καὶ.

Α (σ. 1-92) Ἰσοκράτους, Εἰς Εὐαγόραν, μὲ διάστιχη ἑρμηνεία (γλῶσσες).
Β (σ. 1-93) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς Εὐαγόραν Ἐγκώμιον, σὲ μετάφραση.
Γ. (σ. 1-73) Ἰσοκράτους, Λόγος πλαταϊκός, μὲ διάστιχη ἑρμηνεία (γλῶσσες).
Δ (σ. 1-77) Ἰσοκράτους, Πρὸς Δημόνικον παραίνεσις.
Ε (σ 1-58) Ἐξήγησις τοῦ Ἰσοκράτους Λόγου Πρὸς Δημόνικον παραίνεσις.

(φ. 1r-27v, σ. 1-54) «Λουκιανοῦ τοῦ Σαμοσατέως, Περὶ τοῦ μὴ ῥαδίως πιστεύειν τῇ διαβολῇ», μὲ (ἀνώνυμες) διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσες). Ἔκδ. A. M. Harmon, Lucian, vol. 1, Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1913 (ἀνατ. 1961), σ. 360-392. Ἀρχ. Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καὶ πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία. Τέλ. ὡς ἂν πεφωτισμένων τῶν πραγμάτων ὑπὸ τῆς ἀληθείας.

1. (φ. 1r) Τμῆμα κειμένου εκκλησιαστικοῦ περιεχομένου: Καὶ ἡ ποίμνη πρὸς τὸν ποιμένα τῶν σχετικῶν ἐστὶ ... ἐν τῷ ἱερῷ κώδικι τῆς τοῦ χριστοῦ μεγάλης ἐκκλησίας. ἐν ἔτει σωτηρίῳ ᾳχξβ´ μηνὶ ἰουλίῳ (ν;) ἰνδικτιῶνος ιε´
2. (φ. 6v-178 r) Συνεσίου Κυρήνης, Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος. Ἐπιστολαί. Ἀρχ. Ἔστι δὲ οὗτος ὁ Συνέσιος τὴν φρᾶσιν ὑψηλός.
3. (φ. 179r-218r) 'Ιουλιανοῦ αὐτοκράτορος Ἐπιστολαί.
4. (φ. 221r-238v) Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Πρὸς τοὺς νέους.
5. (φ. 239r-261r) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς Εὐαγόραν ἐγκώμιον.
6. (φ. 263r-291v) Πλουτάρχου, Περὶ παίδων ἀγωγῆς.
7. (φ. 292r-309v) Προς Νιγρῖνον ἢ περὶ φιλοσόφου ἤθους.
8. (φ. 312r-318r) «Περὶ πένθους λόγος ιβ.» Ἄξιόν γε παρατηρεῖν τὰ ὑπὸ
τῶν πολλῶν ἐν τοῖς πένθεσι γιγνόμενα καὶ λεγόμενα. Τέλ. διὰ τὸ τοὺς πολλοὺς τῶν κακών τι μέγιστον τὸν θάνατον ὁρᾶσθαι.
9. (φ. 319r-372v) Εὐριπίδου, Ἑκάβη.
10. (φ. 375r-400r) Ἰλιάδος Α.
11. (φ. 402r-416r) Κάτωνος, Γνῶμαι παραινετικαὶ δ', Ἀναπολήσας ἐγὼ κατὰ νοῦν, ὡς oἱ πλεῖστοι . . . Τέλ. διπλοῖς τοῦτο δὲ νοῦν βραχύτις δρᾷ μὲν δύο ταῦτα τιθεῖσα.
12. (φ. 417r-439v) Λόγοι διάφοροι ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου εἰς ἁπλῆν
γλῶσσαν. Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαβίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. Κ(εφάλαι)ον
πρῶτον τοῦ Ματθαίου. Οὐδὲ καμμίαν ἄλλην φορὰν φαίνεται νὰ ἔλαβεν ὁ κόσμος
οὗτος οὔτε βιβλιον πλέον εὐφρόσυνον ἀπὸ τὸ σημερινόν, οὔτε μάθημα πλέον
εὐφρόσυνον ἀπὸ τὸ σημερινόν, οὔτε μάθημα πλέον ὑψηλότερον. Τέλ, ἐγὼ διὰ
νὰ σᾶς εὐγάλω καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόπον σᾶς λέγω, ὦ ἀκροαταί, οἱ ἀπόστολοι ἐφώναζαν εἰς τοὺς προπάτοράς σας τὸν παλαιὸν καιρὸν πίστιν, πίστιν, ἐγὼ τώρα φωνάζω εἰς ἐσᾶς ἔργα, ἔργα.
(φ. 444r) + τὰ ἐναντία τῶν βρεττανῶν καὶ εἰς μερικὰ ζητήματα ὁποῦ θέλουσι συγκατάβασιν καὶ εἰς μερικὰ ὁποῦ διστάζουσι.
13. (φ. 444v) Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς. Ὁ Ἀδριανουπόλεως ὑπέρτιμος
καὶ ἔξαρχος ... Τὸ τέλος ἐπὶ τῆς ἐσωτερικῆς πλευρᾶς τοῦ ὀπισθίου περιβλήματος, ὅπου ὑπάρχουν καὶ ἄλλες μεταγενέστερες σημειώσεις.