Εμφανίζει 60780 αποτελέσματα

Αρχειακή περιγραφή
Προεπισκόπηση εκτύπωσης Hierarchy Προβολή:
Ascending

48272 αποτελέσματα με ψηφιακά αρχεία Προβολή αποτελεσμάτων με ψηφιακά αρχεία

<ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ>, Σχόλια σὲ ἀριστοτελικὰ ἔργα

1. (φ. 2 r -64 v ) <ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ>, Σχόλια στὸ Φυσικὴ ἀκρόασις. Τίτλος (2 r ):
«Φυσική. Εἰς τὰ τοῦ φιλοσόφου περὶ Φυσικῆς ἀκροάσεως
ὑπομνήματα» [διαλέξεις α΄-η΄]. Ἀρχ. Συντομίας χάς ᾖ χαίρω ὥστ’ ὰν
μάλιστα δυνατόν, ἐκείνων δή μοι τῶν ζητημάτων ἀπέχεσθαι δέδοκται.
Τέλ. Καὶ περὶ μὲν τῶν τῆς Φυσικῆς ἀκροάσεως ἀρκείσθω ταῦτα. Διὰ δὲ
τὸ τέλος τῷ Θεῷ δόξα. Ἀνέκδοτο.
2. (φ. 65 r -77 v , 78 r -84 v ) <ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ>, Σχόλια στὸ Περὶ οὐρανοῦ καὶ
κόσμου. Τίτλος (65 r ): «Εἰς τὰ τοῦ φιλοσόφου περὶ οὐρανοῦ καὶ κόσμου
Διάλεξις θ΄». Ἀρχ. Εἴπομεν τὰ τῷ φυσικῷ σώματι κοινῶς ἀνήκοντα.
Νῦν δὲ καὶ περὶ τοῦ φυσικοῦ σὠματος ἐν μέρει ῥητέον. Τέλ. Καὶ περὶ
μὲν τοῦ οὐρανοῦ καὶ κόσμου ἅλις. Περὶ γὰρ τούτων μακρολογεῖν
ἀστρολογίας ἂν εἴη οἰκεῖον, ἧς μικρόν τι παράδειγμα ἄντικρυς
σχηματίσαιμεν. Ἀνέκδοτο.
– Στὰ φ. 78 r -84 v κείμενο περὶ οῦρανοῦ καὶ ζωδίων. Τίτλος στὸ 78 v
(ἐρυθρόγραφος): «Προγνωστικὸν τοῦ Ἀριστοτέλους πότε γίνεται ἄνεμος
ἢ βροχή». Ἀρχ. Μηνὶ μαρτίῳ, δεκάτῃ ὀγδόῃ, εἶναι ἰσημερία.
– Στὰ φ. 68 v , 69 r , 69v, 75 r , 79 v , 81 r , 81 v , 82 r , παραστάσεις τῆς γῆς καὶ
ζω3. (φ. 91 r -99 v ) <ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ>, Σχόλια στὸ Περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς.
Τίτλος (91 r ): «Εἰς τὰ τοῦ φιλοσόφου περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς
διαλέξεις». Ἀρχ. Ἐπεὶ μὲν ὁ τῆς φύσεως μύστης ἀδύτων, ἐν τῇ τῶν
περὶ οὐρανοῦ ἐκδόσει τὸ ἓν τῶν τοῦ φυσικοῦ σώματος εἰδῶν. Τέλ. Ἄρ’
οὖν κύριον αὐτῆς αἴτιον οὔτε συνώνυμον οὔτε ὁμώνυμον εἶναι δύναται.
Ἀνέκδοτο.
4. (φ. 134 r -153 r ) <ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ>, Σχόλια στὸ Περὶ ψυχῆς. Τίτλος (134 r ):
«Εἰς τὰ τοῦ φιλοσόφου περὶ ψυχῆς διάλεξις α΄». Ἀρχ. Τῷ καλλίστῳ οὐ
τῆς φυσικῆς μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς φιλοσοφίας ἁπάσης μέρει
ἐπιχειροῦμεν. Τέλ. Φαμὲν τὰς νοηματικὰς ἕξεις ἅτε δὴ ἐκ τῶν
ἐπισφραγισθέντων εἰδῶν, ἀδιαίρετα. Ἀνέκδοτο.δίων (ἐν μέρει ἐρυθρόγραφες)· βλ. ΠΙΝΑΚΕΣ.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ – ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ

Τὸ φιλοσοφικὸ χειρόγραφο ἀντιγράφηκε στὰ Βρανιανὰ τῶν Ἀγράφων ἀπὸ
τὸν ἱερομόναχο Ἀναστάσιο Γόρδιο (ὡς λαϊκὸ ἀκόμη Ἀλέξιο) κατὰ τὰ
μαθήματα τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη τὸ 1675. Στὴ συνέχεια, ὁ Γόρδιος δώρισε
τὸ χειρόγραφο στὸν ἱερόπαιδα Νικόλαο τὸ 1683.
(φ. 1 r -42 r ) ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ, Ὑπομνήματα στὴ Λογικὴ τοῦ Ἀριστοτέλη. –
(φ. 1 r -13 r ) «Τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου κυρίου Θεοφίλου τοῦ
Κορυδαλλέως (ἑξῆς ἐρυθρόγραφο:) Σύνοψις τοῦ Περὶ κατηγοριῶν
βιβλίου». Ἀρχ. Ἔστι μὲν συγγραφεὺς τῆς περὶ κατηγοριῶν βίβλου ὁ
Ἀριστοτέλης, ἕλλην δὲ τὸ γένος. Τέλ. Οἷον, τὸν κίονα ἡ βάσις, καὶ οἱ
κίονες, τὰ ἐπικείμενα βάρη. – (φ. 14 r -19 v ) «Σύνοψις τοῦ περὶ ἑρμηνείας
βιβλίου». Ἀρχ. Ζητεῖται δὲ ἐκ μέρους τῆς ὕλης, εἰς ἀπεργασίαν
συλλογισμῶν, καὶ τῶν ἄλλων λογικῶν ὀργάνων. Τέλ. Δηλώσει ταῦτα
τρανῶς τὸ ἐφεξῆς διάγραμμα [ἀκολουθεῖ διάγραμμα]. – (φ. 20 r -31 r )
«Σύνοψις περὶ συλλογισμοῦ ἐκ τῶν προτέρων ἀναλυτικῶν». Ἀρχ.
Ἐπιγράφεται μὲν ἡ πραγματεία ἀπὸ τῆς ἀναλύσεως, ἀναλυτικά. Τέλ.
Οἷά εἰσὶ τὰ τεκμήρια, ἅπερ ἀντιστρέφει πρὸς τὰς οἰκείας αἰτίας. – (φ.
31 r -38 r ) «Ὕστερα ἀναλυτικά ἐκ τῶν περὶ ἀποδείξεως βιβλίων». Ἀρχ.
Ἔστι δὲ τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος ἐπὶ τῆς προκειμένης πραγματείας ἡ
ἀπόδειξις. Τέλ. Οὐ προσλαμβάνεται ἐν τῷ ὁρισμῷ πάντα, ὅτι
περιέχεται ἐν τῷ προσεχεῖ γένει. – (φ. 38 v -42 r ) «Σύντομος ἔκθεσις περὶ
σοφιστικῶν ἐλέγχων». Ἀρχ. Γένη μὲν τῶν ἐπιχειρημάτων, οἷς ἐν τῷ
διαλέγεσθαι χρώμεθα τέσσαρα, διδασκαλικόν, διαλεκτικόν,
πειραστικόν, καὶ ἐριστικόν. Τέλ. Τῷ συνετιστικῷ φωτὶ ὁδηγούμενος, τῆς
ἐνυποστάτου, καὶ πηγαίας σοφίας ᾖ [πρέπει δόξα πᾶσα παρὰ πάντων,
εἰς αῖῶνα τὸν ἅπαντα, ἀμήν]. – Πρόκειται γιὰ διασκευὴ τῶν

κορυδαλλικῶν ὑπομνημάτων τῆς Λογικῆς, πιθανῶς ἀπὸ τὸν Εὐγένιο
Γιαννούλη, δάσκαλο τοῦ βιβλιογράφου Ἀναστασίου Γορδίου.
(φ. 49 r -58 r ) ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ, Συνοπτικὸν σύνταγμα φιλοσοφίας. (49 r ) Τίτλος
(ἐρυθρόγραφος): «Διδασκαλία σύντομος καὶ σαφεστάτη, περὶ τῶν
δέκα κατηγοριῶν, καὶ τῶν προτάσεων καὶ τῶν συλλογισμῶν, περὶ ὧν
τίς προδιδαχθεὶς εἰς πᾶσαν μὲν καὶ ἄλλην ἐπιστήμην καὶ τέχνην,
ἐξαιρέτως δὲ εἰς ῥητορείαν εὐκόλως ἐμπορεύσεται· τόδ’ ὑπερτίμου
καὶ ὑπάτου τῶν φιλοσόφων κυροῦ Μιχαὴλ τοῦ Ψελλοῦ». Ἀρχ. [Καὶ
διαβολῆς τὸ προοίμιον] Ἐπειδή τισιν, οὐκ οἶδ' ὅθεν εἰπεῖν, τὴν τῆς
διαλεκτικῆς ἐπιστήμης δραστήριον δύναμιν. Τέλ. Αἱ ἀντιφατικαὶ
μερίζουσι τὴν ἀλήθειαν καὶ τὸ ψεῦδος ἐπὶ παντὸς χρόνου καὶ πάσης
ὕλης. Βλ. ἄλλα ἕξι χειρόγραφα τοῦ ἔργου ( ΜΠΤ 146 , Μεγ. Λαύρας Λ
107 (μέρος), Barb. gr. 164 (ἀποσπ.) , Πατρ. Ἱεροσολύμων 106, Marc.
gr. 524 , Vat. Reg. gr. 116 ) στὸ https://cagb-db.bbaw.de/register/andere
Werke.xql?id=w27033a49-09fb-41 bb-9746-241f9e362842.
(φ. 58 v -60 r ) <ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ;>, «Περὶ τῶν τριῶν σχημάτων καὶ ὅλως περὶ
συλλογισμῶν ἀποσημείωσις». Ἀρχ. Συλλογισμός ἐστι λόγος, ἐν ᾧ
τεθέντων τινῶν ἕτερόν τι τῶν κειμένων ἐξ ἀνάγκης συμβαίνει τῷ
ταῦτα εἶναι. Τέλ. Καὶ περὶ μὲν τῶν τριῶν σχημάτων ἀρκείσθω ταῦτα.
Τέλος. Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν κώδ. ΜΠΤ 146, φ. 37 v -39 r · βλ. καὶ
https:// cagb-db.bbaw.de/handschriften/handschrift.xql?id=6543
(φ. 67 r -76 r ) ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ, Σύνοψις εἰσαγωγικωτέρα εἰς γεωγραφίαν
καὶ πρότερον εἰς θεωρίαν σφαιρικήν. – (φ. 67 r ) Ἐπιστολὴ Θεοφίλου
Κορυδαλλέως πρὸς τὸν [Βλάσιο] Σκαρλάτο, ἀχρον., ἐπίτιλη,
ἀνυπόγραφη. Τίτλος: «Σκαρλάτῳ τῷ πανευκλεῒ ἀνδρὶ λογίῳ τε, καὶ
εὐγενεστάτῳ, Θεόφιλος ὁ Κορυδαλλεύς». Ἀρχ. Δόγμα οὐχ ἧττον ἢ
παλαιὸν αἷς ἔργον ψυχαῖς ἡ κάλλους τοῦ νοεροῦ θεωρία. Τέλ. Εἴ τις
εὐθυμῶν ἐῤῥωμένως τὸ λαμπρότατον κλέος ἑλλήνων, τῶν ποτὲ
εὐδαιμόνων, οὐχ ἧττον, ἢ καὶ σοφῶν. – (φ. 67 v ) «Προοίμιον». Ἀρχ.
Πλάττει ταῖς μούσαις ὁ φυσικὸς μῦθος συμπεπλεγμέναις μίαν μετ’
ἄλλην νὰ κάμνουσι χορόν. – (φ. 67 v -76 v ) «Σύνοψις εἰσαγωγικωτέρα εἰς
γεωγραφίαν, καὶ πρότερον εἰς θεωρίαν σφαιρική συγγραφεῖσα ἀπὸ
φωνῆς τοῦ σοφωτάτου Θεοφίλου τοῦ Κορυδαλλέως». Ἀρχ.
Ἀπαρίθμησις, καὶ τάξις τῶν μερῶν τοῦ κόσμου. Τέλ. Ἡ σύνοδος τῶν
καλῶν εἶναι καλὴ μετρίως τῶν κακῶν εἶναι πολλὰ κακή. – Τὸ αὐτὸ
κείμενο καὶ στὸν κώδ. Μουσείου Μπενάκη 93 (ΤΑ 250), φ. 8 r -21 v ·
Εὐριδίκη Λάππα-Ζιζήκα – Ματούλα Ρίζου-Κουρουποῦ, Κατάλογος
ἑλληνικῶν χειρογράφων τοῦ Μουσείου Μπενάκη (10ος-16ος αἰ.),
Ἀθήνα 2017 [ἠλεκτρ. ἔκδοση], σ. 328 [ἔντυπη ἔκδ., Ἀθήνα 1991]. Γιὰ
τὸ κείμενο βλ. Β. Ι. Τσιότρας, Ἡ ἐξηγητικὴ παράδοση τῆς
Γεωγραφικῆς ὑφηγήσεως τοῦ Κλαυδίου Πτολεμαίου. Οἱ ἐπώνυμοι
σχολιαστές, διδακτ. διατριβή, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 232-242· ὁ ἴδιος,
«Τρεῖς ἀνέκδοτες ἐπιστολὲς τοῦ Θεοφίλου Κορυδαλλέως καὶ οἱ
ἀριστοτελικὲς πηγές τους», Ὁ Ἐρανιστὴς 24 (2003) 11-12· πβ. ὁ ἴδιος,

«Κλαύδιος Πτολεμαίος και Θεόφιλος Κορυδαλλεύς: Τα αστρολογικά
κείμενα», Σιναϊτικά Ανάλεκτα, τ. Α΄, Αθήνα 2002, σ. 171-208.
(φ. 76 r -78 v ) ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ, «Περὶ ἀστρολάβου». Ἀρχ. Ἀστρόλαβον
καλεῖται τὸ κατ' ἐπίπεδον στρογγύλον τοῦ οὐρανοῦ. Τέλ. Καὶ βλέπε
τὴν μέθοδον εἰς τὰ πρωτήτερα μαθήματα. Τέλος. Ἔκδ. Β. Τσιότρας,
«ἡ Ἀνέκδοτη πραγματεία Περὶ ἀστρολάβου τοῦ Θεοφίλου
Κορυδαλλέως»,Ὁ Ἐρανιστὴς 22 (1999) 5-28.
(φ. 79 r -80 r ) «Τῆς λογικῆς λέξες διὰ τῆς ἀῤῥαβικῆς βίβλου». Πρόκειται γιὰ
ὅρους τῆς λογικῆς ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστί. Προηγοῦνται ὀνομασίες τῶν
κύκλων (ἑλληνιστί-ἀραβιστί) ὑπὸ τὸν τίτλο «Οἱ κύκλοι».

Πατριαρχικά, επισκοπικά και διάφορα έγγραφα ετών 1676-1876

Το Αρχειακό Κουτί ΚΤ39 αποτελείται από 8 φακέλους οι οποίοι περιέχουν 20 λυτά έγγραφα.
Φ01 : Έγγραφα που εκδόθηκαν υπό Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ιωσήφ σχετικά με τον ορισμό του Βενιαμίν ως Επισκόπου Σερβίων και Κοζάνης (2 λυτά έγγραφα)
Φ02 : Έγγραφα του Πατριάρχου Κων/πόλεως Ιωακείμ του έτους 1849 σχετικά με την παραίτηση του Βενιαμίν και την εκλογή του Ευγενίου ως Επισκόπου Σερβίων και Κοζάνης (3 λυτά έγγραφα)
Φ03 : Έγγραφα του Πατριάρχου Κων/πόλεως Ανθίμου (6 λυτά έγγραφα)
Φ04 : Αναφορές κατοίκων της περιοχής Κοζάνης (2 λυτά έγγραφα)
Φ05 : Συμφωνητικά κατοίκων για παραχώρηση εδαφών (2 λυτά έγγραφα)
Φ06 : Έγγραφα σχετικά με βυρσοδεψία (2 λυτά έγγραφα)
Φ07 : Προικοσύμφωνο
Φ08 : Δύο Πατριαρχικά σιγίλλια του Διονυσίου του Δ' (1676) και Γρηγορίου του Ε' (1798)

Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης

Δύο Πατριαρχικά σιγίλλια του Διονυσίου του Δ' και Γρηγορίου του Ε'

Ο φάκελος Φ08 περιέχει δύο πατριαρχικά σιγίλλια εκ των οποίων το ένα εκδόθηκε επί πατριαρχείας Διονυσίου του Μουσελίμη - Κομνηνού το 1676 και το άλλο επί της δεύτερης πατριαρχείας του Γρηγορίου του Ε' το 1798.

Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης

Σιγίλλιο του Πατριάρχη Διονυσίου του Δ' του έτους 1676

Το σιγίλλιο (περγαμηνή) αφορά στην άλλοτε ακμάζουσα σταυροπηγιακή γυναικεία Μονή Αγίων Θεοδώρων της επισκοπής Σερβίων και Κοζάνης. Το ακριβές έτος ιδρύσεως της Μονής είναι άγνωστο , τοποθετείται όμως στη βυζαντινή εποχή , διότι γίνεται μνεία σε αυτήν την εποχή του αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού δηλ. τον 12ο αι. Σήμερα σώζεται μόνο μία μικρή Εκκλησία της Μονής πλήρως διακοσμημένη εσωτερικά με τοιχογραφίες .
Με το σιγίλλιο κατοχυρώνονται τα του κοινοβιακού βίου των μοναζουσών της Μονής Αγ. Θεοδώρων Σερβίων Κοζάνης του έτους 1676, καθώς και η ακίνητη και κινητή τους περιουσία.
Το σιγίλλιο σώζεται σε πρωτότυπο , το κείμενο καταλαμβάνει 24 στίχους (με την πατριαρχική υπογραφή και το πρωτόκολλο 26)
και φέρει την υπογραφή του Πατριάρχη Διονύσιου Δ' , ενώ από κάτω υπάρχουν και οι υπογραφές 21 αρχιερέων.
Ονόματα αρχιερέων : Ο Δέρκων Μακάριος, ο Αμασείας Γεράσιμος, ο Νικαίας Σωφρόνιος, ο Δρύστρας Διονύσιος, ο Λιτίστης Θεοδόσιος, ο Διδυμοτείχου Γρηγόριος, ο Προύσσης Καλλίνικος, ο Νικομηδείας Νεόφυτος , ο Θεσσαλονίκης Μελέτιος, ο Ευρίπου Μελέτιος, ο Σμύρνης Μακάριος, ο Χαλκηδόνος Ιερεμίας, ο Σοφίας Μελέτιος, ο Αίνου Ματθαίος, ο Σερρών Νεκτάριος, ο Λαρίσσης Ιωάννης, ο Βιζύης Γεράσιμος, ο Κορίνθου Ζαχαρίας, ο Ηρακλείας Βαρθολομαίος
Το μολυβδόβουλλο σώζεται, έχει διάμετρο 0,045 εκ. και κρέμεται από δεσμίδα μεταξωτής κλωστής χρώματος κυανού. Από τη μία μεριά του μολυβδόβουλλου υπάρχει η εικόνα της Παναγίας. (Δελιαλής, 1940)
"Το σιγίλλιο έχει δημοσιευθεί τρεις φορές από τον Ν.Π. Δελιαλή, την τελευταία στα Μακεδονικά. Στον κώδικα της Επισκοπής Σερβίων και Κοζάνης των ετών 1745-1826 υπάρχει αντίγραφο γράμματος του πατριάρχη Σωφρονίου του έτους 1776, με το οποίο ορίζεται ο αρχιερεύς της Επισκοπής Κοζάνης όπως παραλάβει όλα τα κινητά και ακίνητα της Μονής Αγίων Θεοδώρων, η οποία ερημώθηκε και αφανίστηκε τελείως." (Καμπουρίδης, 2018)

Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης

Χαλκογραφίες

Χαρακτική είναι η τέχνη της εγχάραξης μιας σκληρής επίπεδης, κυλινδρικής ή άλλου είδους επιφάνειας με σκοπό τη δημιουργία διακοσμητικών σχεδίων σ' αυτή την επιφάνεια. Συνήθως, με τον όρο χαρακτική αναφερόμαστε στην εγχάραξη σχεδίων και συμβόλων σε μια επιφάνεια, η οποία κατόπιν θα χρησιμεύσει ως πλάκα για την παραγωγή αντιτύπων σε χαρτί. Το έργο (αντίτυπο σε χαρτί ή άλλο μέσο) που δημιουργείται κατ' αυτόν τον τρόπο αποκαλείται χαρακτικό.
Η χαλκογραφία είναι είδος χαρακτικής, στο οποίο η απεικόνιση είναι ανάγλυφο ή έγγλυφο σχέδιο που δημιουργείται με διάφορους τρόπους επάνω σε πλάκα από χαλκό, ή και από άλλο μέταλλο. Χρησιμοποιείται κυρίως για τη δημιουργία εκτυπώσεων και εικονογραφήσεις βιβλίων. H χαλκογραφία διακρίνεται ανάλογα με τη χρησιμοποιούμενη τεχνική σε γραμμική και σε χαλκογραφία που γίνεται με τη διάβρωση της χάλκινης πλάκας με νιτρικό οξύ.
Οι χαλκογραφίες της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, που έχουν δημιουργηθεί πάνω σε ύφασμα, προέρχονται επί το πλείστον από δωρεές και χρονολογούνται μεταξύ του 17ου και 19ου αιώνα. Η θεματογραφία τους παρουσιάζει κατά κύριο λόγο εκκλησιαστικά θέματα και απόψεις του Αγίου Όρους και των μονών του.
Στη μικρή αυτή συλλογή χαλκογραφιών βρίσκονται και δύο (2) αντιμήνσια. Αντιμήνσιο στην εκκλησιαστική ορολογία αποκαλείται ένα κομμάτι υφάσματος πάνω στο οποίο έχουν ζωγραφιστεί ποικίλες ιερές παραστάσεις και σύμβολα. H λειτουργική χρήση του αντιμηνσίου έγκειται στην αντικατάσταση της Αγίας τράπεζας όταν αυτή δεν υπάρχει.
Τέλος, ένα έγχρωμο χαρακτικό απεικονίζει τη βασική Mariazell που βρίσκεται στην Αυστρία, στην περιφέρεια Στύρια, παραπέμποντας πιθανόν στις ιδιαίτερες σχέσεις που είχαν οι Κοζανίτες με την κεντρική Ευρώπη από το 17ο αι. και μετέπειτα.

Μαθηματάριο

1. (φ. 1r) Τμῆμα κειμένου εκκλησιαστικοῦ περιεχομένου: Καὶ ἡ ποίμνη πρὸς τὸν ποιμένα τῶν σχετικῶν ἐστὶ ... ἐν τῷ ἱερῷ κώδικι τῆς τοῦ χριστοῦ μεγάλης ἐκκλησίας. ἐν ἔτει σωτηρίῳ ᾳχξβ´ μηνὶ ἰουλίῳ (ν;) ἰνδικτιῶνος ιε´
2. (φ. 6v-178 r) Συνεσίου Κυρήνης, Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος. Ἐπιστολαί. Ἀρχ. Ἔστι δὲ οὗτος ὁ Συνέσιος τὴν φρᾶσιν ὑψηλός.
3. (φ. 179r-218r) 'Ιουλιανοῦ αὐτοκράτορος Ἐπιστολαί.
4. (φ. 221r-238v) Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Πρὸς τοὺς νέους.
5. (φ. 239r-261r) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς Εὐαγόραν ἐγκώμιον.
6. (φ. 263r-291v) Πλουτάρχου, Περὶ παίδων ἀγωγῆς.
7. (φ. 292r-309v) Προς Νιγρῖνον ἢ περὶ φιλοσόφου ἤθους.
8. (φ. 312r-318r) «Περὶ πένθους λόγος ιβ.» Ἄξιόν γε παρατηρεῖν τὰ ὑπὸ
τῶν πολλῶν ἐν τοῖς πένθεσι γιγνόμενα καὶ λεγόμενα. Τέλ. διὰ τὸ τοὺς πολλοὺς τῶν κακών τι μέγιστον τὸν θάνατον ὁρᾶσθαι.
9. (φ. 319r-372v) Εὐριπίδου, Ἑκάβη.
10. (φ. 375r-400r) Ἰλιάδος Α.
11. (φ. 402r-416r) Κάτωνος, Γνῶμαι παραινετικαὶ δ', Ἀναπολήσας ἐγὼ κατὰ νοῦν, ὡς oἱ πλεῖστοι . . . Τέλ. διπλοῖς τοῦτο δὲ νοῦν βραχύτις δρᾷ μὲν δύο ταῦτα τιθεῖσα.
12. (φ. 417r-439v) Λόγοι διάφοροι ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου εἰς ἁπλῆν
γλῶσσαν. Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαβίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. Κ(εφάλαι)ον
πρῶτον τοῦ Ματθαίου. Οὐδὲ καμμίαν ἄλλην φορὰν φαίνεται νὰ ἔλαβεν ὁ κόσμος
οὗτος οὔτε βιβλιον πλέον εὐφρόσυνον ἀπὸ τὸ σημερινόν, οὔτε μάθημα πλέον
εὐφρόσυνον ἀπὸ τὸ σημερινόν, οὔτε μάθημα πλέον ὑψηλότερον. Τέλ, ἐγὼ διὰ
νὰ σᾶς εὐγάλω καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόπον σᾶς λέγω, ὦ ἀκροαταί, οἱ ἀπόστολοι ἐφώναζαν εἰς τοὺς προπάτοράς σας τὸν παλαιὸν καιρὸν πίστιν, πίστιν, ἐγὼ τώρα φωνάζω εἰς ἐσᾶς ἔργα, ἔργα.
(φ. 444r) + τὰ ἐναντία τῶν βρεττανῶν καὶ εἰς μερικὰ ζητήματα ὁποῦ θέλουσι συγκατάβασιν καὶ εἰς μερικὰ ὁποῦ διστάζουσι.
13. (φ. 444v) Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς. Ὁ Ἀδριανουπόλεως ὑπέρτιμος
καὶ ἔξαρχος ... Τὸ τέλος ἐπὶ τῆς ἐσωτερικῆς πλευρᾶς τοῦ ὀπισθίου περιβλήματος, ὅπου ὑπάρχουν καὶ ἄλλες μεταγενέστερες σημειώσεις.

Δωρόθεος, εξήγηση στον περί βασιλείας λόγο Συνέσιου .

(φ. 1r-50 «Δωροθέου Ἐξήγησις εἰς τὸν περὶ βασιλείας λόγον Συνεσίου πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα Ἀρκάδιον» (ἐρυθρογραφία) σὲ ἁπλὴ γλώσσα, Ἀρχ. (φ. 1r) Τάχα ὡς ἔοικε, καθὼς φαίνεται, ἀνίσως καὶ κανένας διδάσκαλος φιλόσοφος. Τέλ. (φ. 50r) καὶ ὁ Ὑφικράτης καὶ ὁ Περι<κλῆς> οἱ στρατηγοί […].

Δωρόθεος

Αποτελέσματα 41 έως 50 από 60780