1. (φ. 1r) Τμῆμα κειμένου εκκλησιαστικοῦ περιεχομένου: Καὶ ἡ ποίμνη πρὸς τὸν ποιμένα τῶν σχετικῶν ἐστὶ ... ἐν τῷ ἱερῷ κώδικι τῆς τοῦ χριστοῦ μεγάλης ἐκκλησίας. ἐν ἔτει σωτηρίῳ ᾳχξβ´ μηνὶ ἰουλίῳ (ν;) ἰνδικτιῶνος ιε´
2. (φ. 6v-178 r) Συνεσίου Κυρήνης, Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος. Ἐπιστολαί. Ἀρχ. Ἔστι δὲ οὗτος ὁ Συνέσιος τὴν φρᾶσιν ὑψηλός.
3. (φ. 179r-218r) 'Ιουλιανοῦ αὐτοκράτορος Ἐπιστολαί.
4. (φ. 221r-238v) Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Πρὸς τοὺς νέους.
5. (φ. 239r-261r) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς Εὐαγόραν ἐγκώμιον.
6. (φ. 263r-291v) Πλουτάρχου, Περὶ παίδων ἀγωγῆς.
7. (φ. 292r-309v) Προς Νιγρῖνον ἢ περὶ φιλοσόφου ἤθους.
8. (φ. 312r-318r) «Περὶ πένθους λόγος ιβ.» Ἄξιόν γε παρατηρεῖν τὰ ὑπὸ
τῶν πολλῶν ἐν τοῖς πένθεσι γιγνόμενα καὶ λεγόμενα. Τέλ. διὰ τὸ τοὺς πολλοὺς τῶν κακών τι μέγιστον τὸν θάνατον ὁρᾶσθαι.
9. (φ. 319r-372v) Εὐριπίδου, Ἑκάβη.
10. (φ. 375r-400r) Ἰλιάδος Α.
11. (φ. 402r-416r) Κάτωνος, Γνῶμαι παραινετικαὶ δ', Ἀναπολήσας ἐγὼ κατὰ νοῦν, ὡς oἱ πλεῖστοι . . . Τέλ. διπλοῖς τοῦτο δὲ νοῦν βραχύτις δρᾷ μὲν δύο ταῦτα τιθεῖσα.
12. (φ. 417r-439v) Λόγοι διάφοροι ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου εἰς ἁπλῆν
γλῶσσαν. Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαβίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. Κ(εφάλαι)ον
πρῶτον τοῦ Ματθαίου. Οὐδὲ καμμίαν ἄλλην φορὰν φαίνεται νὰ ἔλαβεν ὁ κόσμος
οὗτος οὔτε βιβλιον πλέον εὐφρόσυνον ἀπὸ τὸ σημερινόν, οὔτε μάθημα πλέον
εὐφρόσυνον ἀπὸ τὸ σημερινόν, οὔτε μάθημα πλέον ὑψηλότερον. Τέλ, ἐγὼ διὰ
νὰ σᾶς εὐγάλω καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόπον σᾶς λέγω, ὦ ἀκροαταί, οἱ ἀπόστολοι ἐφώναζαν εἰς τοὺς προπάτοράς σας τὸν παλαιὸν καιρὸν πίστιν, πίστιν, ἐγὼ τώρα φωνάζω εἰς ἐσᾶς ἔργα, ἔργα.
(φ. 444r) + τὰ ἐναντία τῶν βρεττανῶν καὶ εἰς μερικὰ ζητήματα ὁποῦ θέλουσι συγκατάβασιν καὶ εἰς μερικὰ ὁποῦ διστάζουσι.
13. (φ. 444v) Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς. Ὁ Ἀδριανουπόλεως ὑπέρτιμος
καὶ ἔξαρχος ... Τὸ τέλος ἐπὶ τῆς ἐσωτερικῆς πλευρᾶς τοῦ ὀπισθίου περιβλήματος, ὅπου ὑπάρχουν καὶ ἄλλες μεταγενέστερες σημειώσεις.

1. (φ. 1r-11v) Παράφραση της <ψευδο>-Ὁμήρου, Βατραχομυομαχίας. «Ὁμήρου Βατραχομυομαχία». Ἀρχ. Κατὰ τὴν πρώτην ἀρχήν· κατὰ τὸ προοίμιον τῆς ἱστορίας μου. Τέλ. εἰς μίαν μόνην ἡμέραν: ἐτελειώθη ἐγινε. Τέλος τῆς Ὁμήρου Βατραχομυομαχίας.
2. (φ. 13r-21v) Παράφραση Λουκιανοῦ, Περὶ τοῦ ἐνυπνίου, ἤτοι βίος Λουκια-νοῦ. «Λουκιανοῦ Σαμωσατέως, Περὶ τοῦ ἐνυπνίου, ἤτοι βίος Λουκιανοῦ». Ἀρχ. Ἔναγχος πρόσφατος πρὸ μικροῦ πρὸ ὀλίγου. Τέλ. ἄδοξος καταφρονεμένος.
3. (φ. 22r) Ἐπιστολὴ Σουλτάνου πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Λεοπόλδο. «Τὸ ἴσον τῆς ἐπιστολής ὁποῦ ἔστειλεν ὁ βασιλεὺς τῶν Τουρκῶν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Λεοπόλδον φανερώνοντάς του τὴν μάχην εἰς τοὺς 1663: μεταγλωττισθείσης ἀπὸ τὸ λατινικὸν εἰς ἡμετέραν γλῶτταν». Ἀρχ. Μωαμέτης ὁ υἱὸς τῆς πλέον περιφήμου φήμης. Τέλ. ἀτελ. βασιλεὺς ὅλου τοῦ κόσμου.
4. (φ. 25r-56r) <Παράφραση τοῦ Λουκιανοῦ, Τίμων ἢ μισάνθρωπος>. Ἀρχ. Ὦ θεὲ Ζεῦ εὔφορε δεφεντευτὰ ὑπερασπιστὰ τῶν φίλων καὶ τῶν ξένων. Τέλ. μήτε χωρὶς τραύματος μώλωπας λαβώματα πληγώματα σακατλήκια.
5. (φ. 60r-76v) Παράφραση τοῦ Λουκιανοῦ, Περὶ τοῦ μὴ πιστεύειν ραδίως τῇ διαβολῇ. Ἀρχ. Ἔστι φρικτὸν τρομακτικὸν τῇ ψυχῇ τοῦ ἀνθρώπου. Τέλ. δὲν ἐκακούργησε δὲν ἐποίησε τὸ χαλοιπὸν ἀπὸ τὸν Ἀριστείδην.
6. (φ. 78r-79v) Λεξικογραφικά. Ἀρχ. Ὑπάρχει εὑρίσκεται τινάς. Τέλ. τὰ πράγματα αἱ γνῶμαι: ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν.
7. (φ. 80r-119r) Εἰσαγωγικὰ στὴν παράφραση Λουκιανοῦ, Τόξαρις ἢ φιλία, «Ἐν τῷ παρόντι λόγῳ ὁπόσον ἡ φιλία περισπούδαστον διέξησι, καὶ ἐξ ἱστορίας ἐπιδείκνυνται. Φίλου πιστοῦ μηδὲν εἶναι ἀντάλλαγμα τοῦ λεγομένου». Ἀρχ. Ὀρέστης υἱὸς Ἀγαμέμνονος. Τέλ. ἐπανῆλθον εἰς τὴν Ἑλλάδα. (φ. 80v-119r) Παράφραση: Ἀρχ. Τί λέγεις ὦ Τόξαρι. Τέλ. ὤφθης ἔδοξες: εἰς ἡμᾶς διὰ τῆς διαλέξεως ταύτης.
8. (φ. 123r-134v) «Στίχοι ἴαμβοι χρηστοηθείας πλήρεις, παραφρασθέντες Δανιὴλ τῷ Πατμίῳ χάριτι μέτρου εἰσαγωγικῶν χάριν». Πβ. ΕΒΕ 1117, καὶ Παπάζογλου, 148: α) (φ. 123r) «Προοίμιον». Ἀρχ. Ψυχὴ καὶ σῶμα οὐσία βροτῶν πέλει. Τέλ. σεμνοῦ βίου ὅσα πρὸς φίλτρον δὴ νύξει. – β) (123r-124r) «Περὶ προσευχῆς». Ἀρχ. Ὡς εὐσεβὲς καὶ βιωφελὲς πέλει. Τέλ. ἀλλ᾽ ἐκκαλύπτειν χρῆ ἐν καιρῷ καὶ τότε. – Γ) (φ. 124r-128v) «Περὶ τῆς ἐν ταῖς ἀναστροφαῖς εὐταξίας». Ἀρχ. Ἀεὶ μὲν οὐχ ἦττον δ᾽ ἐν ταῖς ἀναστροφαῖς. Τέλ. φεύγειν ἀνάγκη οἷς φρονεῖν δοκεῖν μέλλει. – Δ) (φ. 128v-129r) «Περὶ παραινέσεως». Ἀρχ. Παραίνεσις καιροῦ τυχοῦσα ἰσχύει. Τέλ. φίλτρῳ δὲ μᾶλλον, καὶ φειδοῖ τῆς τῶν πέλας. – Ε) (φ. 129r-129v) «Περὶ κόσμου». Ἀρχ. Ἀποτρόπαιον μὲν καὶ σεπτὸν ὑπάρχει. Τέλ. μόνοις φίλοι τοῖς ζηλωταῖς Γανυμήδους. – ΣΤ) (φ. 129v) «Περὶ περιπάτου». Ἀρχ. Περιπάτῳ δὲ χρῶ μήδ᾽ ἄγαν σπουδαίως. Τέλ. οὐ σωφρονούντων δήπου τυγχάνει ἔθη. – Ζ) (φ. 129v-130r) «Περὶ τοῦ καθῆσθαι». Ἀρχ. Περὶ καθέδραν χρῆσθαι δεῖ ἀναγκαίως. Τέλ. ποιεῖσθαι δήπου τὴν καθέδραν εἰς γόνυ. – Η) (φ. 130r-133r) Περὶ τραπέζης (in marg.) Ἀρχ. Πρὸ τῆς τραπέζης τὰς χεῖρας νίπτειν πρέπει. Τέλ. δίδωσιν ἀμείβεσθαι χωρὶς αἰσχύνης. – Θ) (φ. 133r-134r) «Περὶ εὐεργεσίας». Ἀρχ. Ἄξιός ἐστι χαρίτων δήπου μόνος. Τέλ. ἔδοξεν ὄψιν αἰσχρὰν ὡς νηρηΐδα. – (φ. 134r-134v) «Περὶ ἐπιμελείας». Ἀρχ. Πόνων ἑκουσίων τριβὴ ἀναγκαία. Τέλ. οἴσει τὸ εἶναι πάντως ἐπεφευγέναι.
9. (φ. 135r- 156r, 158r) Ἀρχ. Ἡ λογικὴ ψυχή: καὶ τὸ ὑλικὸν σῶμα: τὸ εἶναι ἡ ὕπαρξις ἡ ὀντότης. Τέλ. ὅ τι ἔφυγεν, ἔλειπεν ἀπὸ ἐκείνους.
10. (φ. 161r-207v) Διάφορα τεμάχια κειμένων γραμματικοῦ περιεχομένου. «Τοῖς ἐντυγχάνουσι». Ἀρχ. Τῶν ἐννόμων μὲν ὅπως ἕκαστος ἔχει τοὺς πλησίον. Τέλ. τῶν ἀποῤῥήτων χαρισμάτων.
11. (φ. 208r-262v) Παραφράσεις: (φ. 208r-217r) Δημοσθένους Ὀλυνθιακὸς Λόγος α´. Ἀρχ. Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐγὼ φρονῶ πέπεισμαι ἀκριβῶς οἶδα. Τέλ. διὰ κάθε τῶν προειρημένων ἢ διὰ κάθε αἴτιον. (φ. 217r-227r) Τοῦ αὐτοῦ λόγος β´. Ἀρχ. Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, φαίνεται εἰς ἐμένα. Τέλ. πρὸς ὑμᾶς, ἐπειδὴ θέλει διάκειται. (φ. 227v-239r) Τοῦ αὐτοῦ Γος. Ἀρχ. Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅμοια οὐκ ἐπέρχεταί μοι.
12. Θεματογραφικὲς Ἀσκήσεις στοὺς 'Ολυνθιακοὺς καὶ Φιλιππικοὺς λόγους τοῦ Δημοσθένη.
13. (φ. 268r-301v) Γραμματικά. Τί ἐστί τὸ εὖ συντάττειν.
14. (φ. 304r-375v) Εἰς τὸ πρῶτον εἶδος θέμα κατὰ Θεόδωρον παρὰ τοῦ Δανιὴλ Πατμίου.
15. (φ. 377r-392v) Νεοφύτου Ἱεροδιακόνου. Θέματα (ἐν τῇ κατὰ τὸ ἁγιώνυμον ὄρος σχολῇ ἐκδοθέντα). Ἀρχ. Ἀναγκαία μὲν εἶναι καὶ ἡ ἁρμοδία ὕλη εἰς κάθε τεχνίτην. Τέλ. κολυμβητοῦ γὰρ δεῖται δηλίου τὰ γραφέντα. Ἔρρωσο.

(φ. 1r-27v, σ. 1-54) «Λουκιανοῦ τοῦ Σαμοσατέως, Περὶ τοῦ μὴ ῥαδίως πιστεύειν τῇ διαβολῇ», μὲ (ἀνώνυμες) διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσες). Ἔκδ. A. M. Harmon, Lucian, vol. 1, Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1913 (ἀνατ. 1961), σ. 360-392. Ἀρχ. Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καὶ πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία. Τέλ. ὡς ἂν πεφωτισμένων τῶν πραγμάτων ὑπὸ τῆς ἀληθείας.

Α (σ. 1-92) Ἰσοκράτους, Εἰς Εὐαγόραν, μὲ διάστιχη ἑρμηνεία (γλῶσσες).
Β (σ. 1-93) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς Εὐαγόραν Ἐγκώμιον, σὲ μετάφραση.
Γ. (σ. 1-73) Ἰσοκράτους, Λόγος πλαταϊκός, μὲ διάστιχη ἑρμηνεία (γλῶσσες).
Δ (σ. 1-77) Ἰσοκράτους, Πρὸς Δημόνικον παραίνεσις.
Ε (σ 1-58) Ἐξήγησις τοῦ Ἰσοκράτους Λόγου Πρὸς Δημόνικον παραίνεσις.

(φ. 1 r ) Τίτλος: «Τοῦ λογιωτάτου καὶ σοφωτάτου Θεοδοσίου τοῦ Κορυδαλέως,
νῦν δὲ χρηματίσαντος μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης, Εἰς
φιλοσοφίαν Προδιοίκησις». Ἀρχ. [Προοίμιον. Ὁποῖον τὸ τῆς φιλοσοφίας
ἀξίωμα] Τῶν ὅσα θηράσιμα πέφυκε τοῖς ἀνθρώποις καλὰ ἐν τῷ μετὰ
σώματος βίῳ. – Ἔκδ. Βενετία 1779. Διάσπαρτα κάποια λίγα
παρασελίδια σχόλια.
– (σ. 1-202) Βιβλίο α΄. – (σ. 202-299) Βιβλίο β.΄ – (σ. 301-340) Βιβλίο
γ΄. – (σ. 341-384) Βιβλίο δ΄. – (σ. 385-439) Βιβλίο ε΄. – (σ. 441-510)
Βιβλίο ϛ.΄ – (σ. 510-562) Βιβλίο ζ.΄ – (σ. 564-656) Βιβλίο η.΄ Τέλ. κολ.
(βιβλίο η΄, κεφ. ζ΄) …] οὐ μἐντοι ἐστὶν ἡ τοιαύτη ἀντιπερίστασις αἰτία
τῆς τοῦ ῥιπτομένου φορᾶς.

(φ. 1r) Τίτλος: «Τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου Θεοδοσίου τοῦ Κορυδαλλέως, νῦν δὲ χρηματίσαντος μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης». – (φ. 1r-399v) Ὑπόμνημα σὲ 8 βιβλία. Ἀρχ. [«Εἰς φιλοσοφίαν Προδιοίκησις. Ὁποῖον τῆς φιλοσοφίας ἀξίωμα»]. Τῶν ὅσων θηράσιμα τοῖς ἀνθρώποις πέφυκε καλὰ ἐν τῷ μετὰ σώματος βίῳ. – Ἔκδ. Βενετία 1779. Διάσπαρτα κάποια λίγα παρασελίδια σχόλια.

(φ. 1r-61 r ): Ἀνωνύμου, περὶ Θεολογίας. Δοσιθέου, Τόμος ἀγάπης κατὰ
Λατίνων συλλεγεὶς καὶ τυπωθεὶς, 413-490·Ἐξήγησις τοῦ ἱεροῦ συμβόλου, ἣν
ἡμεῖς διηρήκαμεν εἰς κεφάλαια δεκατρία. Ἀρχ. Πιστεύομεν καὶ
ὁμολογοῦμεν ἕνα καὶ μόνον ἀληθῆ Θεὸν τοῦ παντός.
(φ. 61v-64 r ) Μ. Ψελλός
(φ. 65 r -130 r ) Διάφορα θεολογικὰ ζητήματα Περὶ Ἀναστάσεως νεκρῶν κ.ἄ.
Τέλ. διὰ τὸ πνευματικόν ὕδωρ τὸ θρεπτικὸν τῶν ψυχῶν.

1. (φ. VIr-XIIr, σ. A 1-258, σ. B 1-78) ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων, καὶ ΔΟΣΙΘΕΟΣ Β΄ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Ἐγχειρίδιον κατὰ τῆς καλβινικῆς φρενοβλαβείας. – Ὁ ἀνωτέρω τίτλος εἶναι κατὰ λέξιν ἀντιγραμμένος ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ ἔργου, Βουκουρέστι 1690 (ΘΠ, ἀρ. 5514). Τὰ δύο ἔργα τυπώθηκαν τυπωμένα μαζί (συνεχόμενα) στὸ ἔντυπο. Προφανῶς ὁ παρὼν κώδικας ἀντεγράφη ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω ἔκδοση.
Γενικὸς Τίτλος (VIr): «ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΕ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΥΓΓΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΕΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων, καὶ ἐρωτήσεων Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως, Ἀντίρρησις. Καὶ ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ καλβνικῆς φρενοβλαβείας. Τυπωθέντα, διὰ δαπάνης τε, καὶ ἐπιτροπῆς, τοῦ πανεκλαμπροτάτου, εὐσεβεστάτου τε, καὶ γαληνοτάτου, αὐθέντου καὶ ἡγεμόνος πάσης οὐγκροβλαχίας, κυρίου, κυρίου, Ἰωάννου Κωνσταντίνου Μπασαράμπα βοεβόδα. Ἐπιμελείᾳ δέ, καὶ διορθώσει, τοῦ λογιωτάτου νοταρίου, τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας κυρίου Μιχαὴλ Μακρῆ τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων. Ἐν τῇ περιφήμω πόλει Μπουκουρέστη τῆς Οὐγκροβλαχίας: Ἐν ἔτει σωτηρίῳ : ͵αχϞ΄ [1690] Κατὰ Μῆνα Σεπτέμβριον.
Στὴ συνέχεια ὅπως στὸ ἔντυπο: (φ. VIv) Τρία ἐπιγράμματα εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Κωνσταντίνο Μπραγκοβάνο. – (φ. Vr-VIv) Ἐπιστολὴ Δοσιθέου Ἱεροσολύμων πρὸς τὸν ἀνωτέρω ἡγεμόνα, χρονολ. Μάιος 1690, Ἀρχ. Τὰ βιβλία καὶ τὰ συμβόλαια τὰ ἐν ἀνθρώποις. – (φ. VΙIr-VIIIv) Προσφώνηση Δοσιθέου Ἱεροσολύμων πρὸς τοὺς ἀναγνῶστες (τοῖς ἐντευξομένοις), χρονολ. Μάιος 1690, Ἀρχ. Πολλαὶ καὶ ἄλλαι συμφοραὶ εἰς τὴν οἰκουμένην κατὰ διαφόρους καιρούς. – (φ. ΙΧr-v) «Βίος Μελετίου τοῦ Συρίγου, συγγραφεὶς παρὰ Δοσιθέου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων», Ἀρχ. Μελέτιος Ἱερομόναχος ὁ Συρίγου, τοῦ ἐν τῇ Κρήτῃ Χάνδακος ἦν γέννημα. – (φ. Χr-XIr) Πίνακας περιεχομένων τοῦ Ἐγχειριδίου τοῦ Μελετίου Συρίγου. – (φ. ΧIr-XIIr) Πίνακας περιεχομένων τοῦ Ἐγχειριδίου Δοσιθέου Β΄.
1(σ. Α 1-258) ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων. Τίτλος (σ. Α 1): «ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ Ἀντίῤῥησις πρὸς τὴν ἐκδοθεῖσαν ὁμολογίαν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ὑπὸ Κυρίλλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἐπιγραφεῖσαν ἐν ὀνόματι τῶν χριστιανῶν ἁπάντων ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΣ κοινὴν μετενεχθεῖσαν διάλεκτον. Ἀρχ. Ἀρκετὸν ἦτον νὰ ἐθέλαμεν πολεμᾶν ἐναντίον εἰς ἕνα μόνον ἐχθρόν.
2(σ. B 1-78) ΔΟΣΙΘΕΟΣ Β΄ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Ἐγχειρίδιον κατὰ τῆς καλβινικῆς φρενοβλαβείας. Τίτλος (σ. B 1): «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΗΝ ΚΑΛΒΙΝΙΚΗΝ ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΕΙΑΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ Ἀνατολικὴν ἁγίαν, καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, φρονεῖν ἐν τοῖς περὶ θεοῦ καὶ τῶν θείων ὡς αὐτοὶ οὗτοι οἱ Καλουΐνοι δηλονότι, κακοφρονοῦσι, προβάλλοντες εἰς πίστιν δῆθεν τῶν λεγομένων αὐτοῖς, τὰ λεγόμενα Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως κεφάλαια, συντεθὲν παρὰ Δοσιθέου Πατριάρχου, τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑξακοσιοστὸν ἑβδομηκοστὸν δεύτερον ἔτος τῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦ ἡμῶν ἐνσάρκου ἐπιφανείας». Ἀρχ. Καιρὸς τοῦ λαλεῖν, καὶ καιρὸς τοῦ σιγᾶν ὁ σοφὸς Ἐκκλησιαστὴς παραινεῖ. Στὴ σ. Β 78, μετὰ τὸ πέρας τοῦ κειμένου, κολοφὼν μὲ χρονολογία Σεπτέμβριος 1690.
2. (φ. αr, σ. Γ 1-9) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Ὀρθόδοξος ὁμολογία. – Τίτλος (φ. αr): «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἤτοι Ἔκθεσις ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ κατὰ κέλευσιν καὶ προτροπὴν τοῦ Παναγιωτάτου οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ(υρίο)υ κ(υρίο)υ Σεραφείμ, καὶ τῆς ἐν Κωσταντινουπόλει Ἱερᾶς Συνόδου συγγραφεῖσα, ὑπὸ τοῦ σοφολογιωτάτου διδασκάλου Εὐγενίου Ἱεροδιακόνου τοῦ Βουλγάρεως 1761». Ἀρχ. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, πνεῦμα ὄντα, καὶ νοῦν ὑπὲρ νοῦν.
Ὁ ἀνωτέρω τίτλος καὶ ὁλόκληρο τὸ ἔργο εἶναι κατὰ λέξιν ἀντιγραμμένα ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ ἔργου, Ἄμστερνταμ 1767 (ΘΠ, Ι, 1433). Νεώτερη (δεύτερη) ἔκδοση ἀπὸ τὸν Νεόφυτο Μεταξᾶ, Αἴγινα 1828. Ἀνατύπωση τῆς β΄ ἔκδοσης στὸ Εὐγενίου Βουλγάρεως ἔργα, ἐπιμ. Συμεὼν Πασχαλίδης, [Ἁγιορειτικὴ Ἑστία, Ἀθωνικὰ Ἀνάλεκτα 6], Θεσσαλονίκη 2013, σ. 211-266. Ἡ χρονολογία στὸν τίτλο παραπέμπει στὸ ἔτος συγγραφῆς τοῦ ἔργου καὶ ὄχι τῆς ἀντιγραφῆς τοῦ κειμένου στὸν παρόντα κώδικα. Γιὰ τὴ χρονολόγηση τῆς συγγραφῆς τοῦ ἔργου βλ. καὶ ἀμέσως κατωτέρω, σ. Γ 10.Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν κώδ. Καυσοκαλυβίων 138, φ. 2r-12r (ἐκεῖ μὲ χρονολογία Φεβρ. 1761) βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 168. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 3r-14v (ἔτ. 1795)· βλ. Χαρίτων Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη ἀπὸ τὸν Ματθαῖο μοναχὸ Γανοχωρίτη», [ὑπὸ ἔκδοση].
3. (σ. Γ 10) Πατριαρχικὸ γράμμα ΣΕΡΑΦΕΙΜ Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ πρὸς τὸν Εὐγένιο Βούλγαρη, ἐπίτιτλο καὶ ἐνυπόγραφο, χρονολογημένο Φεβρουάριος 1761. Ἀρχ. [Ὁσιώτατε ἐν Ἱεροδιακόνοις … κὺρ Εὐγένιε …] Εἰ τῶν δικαιοτάτων καθέστηκε τοὺς περί τι πονήσαντας γενναῖον. Τὸ γράμμα ὑπογράφουν δώδεκα συνοδικοὶ ἀρχιερεῖς.
– Ἔκδ. Ν. Π. Δελιαλῆς, «Δύο πατριαρχικὰ σιγίλλια Διονυσίου τοῦ Δ΄ καὶ Γρηγορίου τοῦ Ε΄», Μακεδονικὰ 1 (1940) 121-122, βάσει τοῦ κώδ. ΔΒΚ (Σιγάλας) 66, φ. 239v-240r, ὅπου ἡ ἡμερομηνία 9 Φεβρ. 1761. Τὸ αὐτὸ γράμμα καὶ στὸν κώδ. Ἑλλ. ἐμπορικοῦ σχολείου Ὀδησσοῦ, 2, τ. 2, φ. 235r-240r (ἐκεῖ μὲ ἡμερομηνία 1 Φεβρ. 1761)· βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 169. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 1r-2r· βλ. Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π. Ἡ ἀνωτέρω πατριαρχικὴ ἐπιστολὴ εἶναι ἀπαντητικὴ τῆς ἐπιστολῆς Βούλγαρη τῆς 1ης Φεβρ. 1761 πρὸς τὸν Σεραφεὶμ Β΄ (Ἀρχ. Ἐσμὸς ἀγαθῶν ἐπὶ τῆς πανευκλεοῦς σου), μαζὶ μὲ τὴν ὁποία ὁ Βούλγαρης πρέπει νὰ ἔστειλε καὶ τὸ κείμενο τῆς Ὁμολογίας στὸν Πατριάρχη· βλ. Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π.
Παρόμοια κωδικολογικὰ χαρακτηριστικὰ μὲ τὸν κώδ. ΔΒΚ 5.