Εμφανίζει 101 αποτελέσματα

Αρχειακή περιγραφή
Αρχείο Συλλογικού Kαταλόγου Xειρογράφων
Προεπισκόπηση εκτύπωσης Hierarchy Προβολή:
Ascending

Ευαγγελιστάριον με Εκφωνητικά Σημάδια .

Εὐαγγελικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τὴ Μ. Ἑβδομάδα Τίτλος «Ἐυαγγέλιον σὺν θ(ε)ῷ τὸ τὸν (!) καθημερὶνο(ν) τοῦ ὅλου χρόνου».– (φ. 1r-34r) Ἰω. – (φ. 35r-66r) «Τῆ β´ μετ(ὰ) τὴν Ν Ἐυαγγέλι(α) τoῦ ὕφου(ς) κατ(ὰ) ματθ(αῖον)». – (φ. 67r-89v) «Εὐαγγέλια κατὰ Μάρκον» (χρυσογραφία) Μάρκ. Χάσμα μετὰ τὸ φ. 84v τὸ κείμενο φθάνει μέχρι τὸ Μάρκ. η´ 25 ἐπέθηκε τὰς χεῖρας ἐπὶ [τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ. – (φ. 85r) ἀκέφ. ἀπὸ Ματθ. κα´ 25 τὸ βάπτισ]μα Ἰωάννου πόθεν ἦν – (φ. 90r) «Τῆ Β τοῦ Νέου ἔτους ἀρχ(ὴ) τῆς ἣνδίκτου (!)» (χρυσογραφία) – (φ. 90r-166v) Λουκ. Χάσμα μετὰ τὸ φ. 120v, τὸ κείμενο φθάνει ἕως τὸ Σάβ. τῆς η´ ἑβδομάδος, καὶ σπαράσσει αὐτὸν μετὰ ἀφροῦ καὶ μό[γις (Λουκ. θ΄ 39) – φ. 121r Κυρ. η´ κολ. ἐξελθὼν,] ἐκβαλὼν δύο δηνάρια (Λουκ. ι´ 35). – (φ. 167r-203v) Σάββ. α΄ νηστειῶν μέχρι Μ. Σάββ. (Ἑσπερινὸς) Χάσμα μετὰ τὸ φ. 189v, τὸ κείμενο φθάνει ἕως τὸ Ἰωάν. ιβ´ 35 (Μ. Τετάρτης εἰς τὸν Ὄρθρον) καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶ[δεν ποῦ ὑπάγει. – φ. 190r Μ. Πέμπτης εἰς τὸν Ὄρθρον, Λουκ. κβ΄ 1 39, ἄτιτλο, ἀλλὰ παραδίδεται ὡς κατὰ Ματθαῖον (Gregory, I, 344-363).

Ευαγγελιστάριον

Ευαγγελικές περικοπές από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι και
τη Μ. Εβδομάδα – (φ. 2 r -25 r ) Ἰω. – (φ. 26 v -34 r ) Ματθ. – (φ. 34 r -49 v )
Λουκ. – (φ. 49 v -67 v ) Σάββ. (πρό) Τελ. Φαρ. μέχρι καὶ Κυρ.
Πεντηκοστῆς. – Χάσμα μετὰ τὸ φ. 64 v , τὸ κείμενο φθάνει ἕως Ματθ. ιζ΄
17 Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ [διεστραμμένη – (φ. 68 r -81 r ) Δευτέρα Ἁγ.
Πνεύματος μέχρι καὶ τὴν Παρασκευὴ α´ νηστειῶν, μετὰ τὴν ὁποία
παρατίθεται καὶ ἡ περικοπὴ τῆς ἑορτῆς τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων
(9ης Μαρτίου). – (φ. 82 r -92 v ) Σάββ. α´ νηστειῶν μέχρι καὶ Κυρ. Βαΐων.
– (φ. 92 v -144 v ) Μ. Ἑβδομάδος. – (φ. 114 v -132 v ) Ἁγ. Παθῶν. (Gregory, I,
344-363).

Ευαγγελιστάριον

(φ. 1r-114r) Εὐαγγελικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τὴ Μ. Ἑβδομάδα (μὲ σημαντικὰ κενά, λόγῳ ἀπώλειας φύλλων). – (φ. 1r-10v) Ἰω. μέχρι καὶ Κυρ. Μυροφόρων (κολ. ἕως καὶ Ἰω. ις´ 1, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρα[σαν ἀρώματα] Στὸ Σάββ. τῆς β´ ἑβδομ. παρατίθεται μόνο ὁ τίτλος, ἐνῶ ὁ χῶρος τῆς περικοπῆς παρέμεινε κενός, ἀλλὰ συμπληρώνεται στὸ ἑπόμενο φύλλο (φ. 10r-v). – (φ. 11r-28v) Ἰω. ἀπὸ Κυρ. Σαμαρείτιδος (ἀκέφ. πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; Ἰω. δ´ 11.) μέχρι καὶ Κυρ. Πεντηκοστῆς. – (φ. 28v) Σημείωμα ἀνορθόγραφο ἀπὸ τὸν γραφέα ἐπληρώθει σὺν θ(ε)ῶ Ἰωάνις εὐαγγελησάμενος ἀπὸ τὸ πάσχα ἕως τὴν πενικοστίν. – (φ. 29r-114r). – (φ. 29r-47v) Ματθ. μέχρι Σάβ. κς´ (κολ. ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι [λέγουσαι]·Ματθ. κε´ 9) ἡ σειρὰ τῶν φύλλων ἔχει διαταραχθεῖ·σὲ πολλὰ σημεῖα· συνεχίζει τὸ κείμενο κανονικὰ στὸ φ. 114r κ. ἑξ. – Συνέχεια ἀπὸ τὸ φ. 121v (φ. 48r-59v) Λουκ. ἀκέφ. ἀπὸ Κυρ. ς´ Λουκ. ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· (Λουκ. η´ 30) – (φ. 59v-74v) μέχρι καὶ Κυρ. Βαΐων. – (φ. 74v-98v) Μ. Ἑβδομάδος. – (φ. 98v-113v) Ἁγ. Παθῶν. κολ. μέχρι Εὐαγγέλιον. ζ´ καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη καὶ ἐ[ξελθόντες (Ματθ. κζ´ 52) συνεχίζει τὸ κείμενο κανονικὰ στὸ φ. 122r – Συνέχεια ἀπὸ τὸ φ. 47v: (φ. 114r) <Σάββ. ιζ´ Ματθ.> ἀκέφ. ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι] λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν (Ματθ. κε´ 9-13) – (φ. 114r-121v) Λουκ. μέχρι Κυρ. ς΄ Λούκ κολ. Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών (Λουκ. η΄ 30) – συνεχίζει τὸ κείμενο κανονικὰ στὸ φ. 48r κ. ἑξ. – Συνέχεια ἀπὸ τὸ φ. 113v (φ. 122r-136r) ἀπὸ Ἁγ. Παθῶν. Εὐαγγέλιον ζ´ ἀκέφ. ἠγέρθη καὶ ἐ]ξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων (Ματθ. κζ´ 52) μέχρι καὶ Μ. Σάβ (Ἑσπερινὸς) (Gregory, I, 344-363).

Ισίδωρος Πηλουσιώτης , Επιστολές .

(φ. IIIr) Τίτλος γραμμένος πιθανὸν ἀπὸ τὸν κτήτορα καὶ ἀνακαινιστὴ τοῦ χφ. Χρύσανθο Ὀλύμπιο Ὡρολόγο τὸ ἔτος 1792 «ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ Π(ΑΤ)Ρ(Ο)Σ ΗΜΩΝ (μὲ τόνους καὶ πνεύματα) Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, Ἑρμηνεία δι᾽ ἐπιστολῶν, ἐν ἐπιτόμῳ τῶν ἀπόρων τῆς νέας διαθήκης, ἤτοι τῶν Ἱερῶν Εὐαγγελίων, εἶτα τῶν ἀποστολικῶν πράξεων, καὶ καθ᾽ ἑξῆς τῶν Καθολικῶν ἐπιστολῶν: εἶθ᾽ οὗτων (!) τῶν ἐπιστολῶν τοῦ μακαρίου Παύλου» – (φ. 1r-5v) Πίνακας περιεχομένων ἀπὸ τὸν ἀρχικὸ γραφέα, Τίτλος «ΠΙΝΑΞ ΣΥΝ Θ(Ε)Ω Τ(Η)Σ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΠΥΚΤΙΔΟΣ» (σὲ μεγαλογράμματη ἐπιγραφικὴ γραφὴ «epigraphische Auszeichnungsmajuskel») πε(ρὶ) τῶν τῆς Καινῆς διαθήκης στὴ συνέχεια «ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ ΤΙΤΛΟΙΣ ΙΣΤ´ ΚΕΦΑΛΑΙΟΙΣ ΡΛΓ´ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙΣ ΡΠ´» (σὲ μεγαλογράμματη ἐπιγραφικὴ γραφὴ «epigraphische Auszeichnungsmajuskel»). Στὸν πίνακα περιεχομένων τῶν ἑρμηνειῶν τῶν εὐαγγελίων διακόπτονται οἱ τίτλοι στὸ κεφ. με´ (φ. 2v), ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα φύλλα μέχρι καὶ τὸ κεφ. ρλγ´ ἔχουν ἐκπέσει. – (φ. 3r) (ἀκέφ.) Ἐπιστολὲς Ἰακώβου, Πέτρου, Ἰωάννου, Ἰούδα. – (φ. 3r-5v) Ἐπιστολὲς Παύλου μέχρι καὶ Ἑβραίους, Τίτλος «ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΤΙΤΛΟΙ Θ´ ΚΕΦΑ(ΛΑΙΑ) ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ». – (φ. 6r-152v) ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ 133 (CPG 5557) Τίτλος «Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου ἑρμηνείαι δι᾽ ἐπιστολῶν ἐν ἐπιτόμῳ τῶν ἀπόρων τῆς νέας διαθήκης· ἀρχὴ τῶν ἁγίων εὐαγγελίων· τοῦ Κ(υρίο)υ καὶ Θ(εο)ῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· εἰς τὸ ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν· καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.» Ἀρχ. (6r) Ἠλία διακόνω·ᾳψλη´ Τὴν ἄχρονον καὶ ἀΐδιον καὶ ἀμεσίτευτον. (ὁ Σιγάλας, ὅ. π. σ. 12-13 ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι τὸ ᾳψλη´ ἐδῶ (= 1738) δηλώνει ἡμερομηνία, κάτι ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύει· ἁπλῶς πρόκειται περὶ ἀρίθμησης τῆς ἐπιστολῆς, βλπ. ἔκδ. –ἀντίστοιχη ἀρίθμηση ὑπάρχει καὶ στὶς ὑπόλοιπες ἐπιστολὲς τοῦ χφ). Τέλ. (φ. 152v) ἀλλὰ διὰ μέγεθος πραγμάτων – (φ. 152v-167r) Πράξ. Τίτλος «ἐκ τῶν ἀποστολικῶν Πράξεων περὶ τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου πνεύματος» Ἀρχ. (φ. 152v) Ἀρχίᾳ. Κεφά(λαιον). φ. Τὸ θεῖον καὶ προσκυνούμενον. Τέλ. (φ. 167r) σοφίας χορηγόν τε καὶ πρύτανιν. Ἰακώβου – (φ. 167r-170r) Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Ἰακώβου εἰς τὸ ἡ γλῶσσα πῦρ ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας». Ἀρχ. Μαρτινιανῷ·, Ζωσίμῳ, Μαρίνῳ, Εὐσταθίῳ χνη´ Οὐ συνάδει ὦ βέλτιστοι … Τέλ. (φ. 170r) τῷ γυναικείῳ ἀπονέμειν τιμήν. – (φ. 170r-171v) Πέτρου Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Πέτρου ὅτι οὐκ ἐναντιοῦται τῷ δεσπότου ῥήματι φήσαντι μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε, τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Πέτρου ἕτοιμοι εἶτε (!) πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον» – Ἀρχ. Οὐάλεντι πρεσβυτέρῳ ᾳϡλζ´ Ἐπειδὴ θαυμάζειν ἐφη πῶς ὁ μὲν σωτήρ Τέλ. (φ. 171r) οἱ τῆς σοφίας φοιτηταί. – (φ. 171r) Ἰωάννου, Τίτλος ««Τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰωάννου· εἰς τὸ γεραμμένον βλέπετε μὴ ἀπολέσητε ἃ εἰργάσασθε» Ἀρχ.Θεοδώρῳ Σχολαστικῷ ω´ Πᾶν μὲν ἔργον λάμπει θεραπευθὲν Τέλ. (φ. 171v) ῥαθυμίαν ἀφανίσει.– (φ. 171v-178v) Ἰούδα, Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα· τί ἐστί τὸ γεγραμμένον ἀστέρες πλανῆται οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται» Ἀρχ. Ἰωάννῃ Διακόνῳ ᾳυλε Εἰ μὲν αὐτὸς μόνος Τέλ. (φ. 178v) εἰς τοὺς περὶ ὧν ἦν ὁ λόγος ἐτελεύτησεν. – (φ. 178v-266r) Ῥωμαίους, Τίτλος «Ἐκ τῶν Ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἐκ τῆς πρὸς Ῥωμαίους. Πῶς εἴρηται φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν» Ἀρχ. Πέτρῳ πρεσβυτέρῳ ψιγ´ φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν Τέλ. (φ. 266r) ἐπιτρέψαντι τὴν ψῆφον.– (φ. 266v-267r) Τιμόθεον β´, Τίτλος «Εἰς τὸ Πρὸς Τιμόθεον δευτέρας <ἐπιστολῆς> πῶς μέλλει ζῶντας καὶ νεκροὺς κρίνειν ὁ Κύριος» Ἀρχ. Ἰσιδώρῳ Πρεσβυτέρῳ σκβ´ Τὸ κρίνεσθαι ζῶντας Τέλ. (φ. 267r) τοὺς ἤδη πρὸς αὐτὸν κοιμηθέντας – (φ. 267r-269r) Τίτον, Τίτλος «Εἰς τὸ πρὸς Τίτον ἐπιστολῆς τί ἐστι τὸ θεὸν ὁμολογοῦσιν ἰδέναι τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται» Ἀρχ. Θεοφίλῳ φξδ´ Ἐκεῖνοι εἰσὶν οἱ Θεὸν ὁμολογοῦντες Τέλ. (φ. 269r) δυνήσεται τοὺς ἀκούοντας πεῖσαι. – (φ. 269r-270v) Ἑβραίους, Τίτλος «Εἰς τὸ πρὸς Ἑβραίους εἰς τὸ γεγραμμένον περὶ τοῦ Κυρίου, ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως τῆς πατρικῆς Ἀρχ. Ἀγάθῳ πρεσβυτέρῳ ωιν´ Ὁ θειότατος τοῦ πατρὸς Τέλ κολ. (φ. 270v) διατί εἶπεν παῦλος, καὶ.

Ισίδωρος Πηλουσιώτης

Νομοκανονικά κείμενα, Μιχαήλ Ψέλλος.

(φ. 1r-38r): «Κανόνες τῶν ἱερῶν καὶ θείων ἀποστόλων». Ἀρχ. Δύο ἢ τρεῖς ἐπίσκοποι χειροτονοῦσιν Ἐπίσκοπον. Τέλ. κατ' εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν ἐργάζονται θεοῦ.
(φ. 1r-1v) Οἱ περιλήψεις τῶν Κανόνων ποὺ προτάσσει ὁ Ἀλέξιος Ἀριστηνὸς στοὺς ἀποστολικοὺς κανόνες- μὲ κάποιες παραλλαγές. Ἀντιγράφονται μόνο οἱ περιλήψεις τοῦ Ἀριστηνοῦ, ὄχι ὅμως καὶ τὰ σχόλιά του. Βλ. Γ. Α. Ράλλη- Μ. Ποτλῆ, Σύνταγμα τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων, τ. 2, Ἀθῆναι 1852, σ. 1-112. Κανόνες τῶν ἱερῶν καὶ θείων ἀποστόλων. Ἀρχ. Δύο ἢ τρεῖς ἐπίσκοποι χειροτονοῦσιν Ἐπίσκοπον... Τέλ. συγγενεῖς εἰ μή. Περιλήψεις στοὺς κανόνες α´-ιβ´ (οἱ περιλήψεις τῶν ι´-ια´ κανόνων εἶναι ἑνοποιημένες στὸ χφ: Ὁ συνευχόμενος ἀκοινωνήτῳ ἢ καθῃρημένῳ αὐτοκατάκριτος), παραλ. ιγ´, ιδ´-κβ´ (παραλείπεται στὸν κ´ κανόνα ἡ φράση: δοὺς δέ, καθαιρεῖται), παραλ. κγ´-κδ´, κε´, παραλ. κς´-κζ´ καὶ κη´-λη´. τέλ. συγγενεῖς εἰ μὴ (καν. λη´).
(φ. 2r-12v) <ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ Ἀποκρίσεις συνοπτικαὶ καὶ ἐξηγήσεις πρὸς ἐρωτήσεις διαφόρους καὶ ἀπορίας γραφεῖσαι πρὸς τὸν βασιλέα κυρὸν Μιχαὴλ τὸν Δούκαν, De omifaria doctrina>, Iter Psellianum [890] PHI.167 Ἀρχ. ἀκέφ: …] τόπων πνέοντες ἄνεμοι (= Περὶ ἐκνεφίου, κεφ. 148, 10, ἔκδ. Westerink). Στὸ χφ σώζεται διαφορετικὴ ἀρίθμηση· τὸ ἀκέφαλο τμῆμα μᾶλλον θὰ εἶχε ἀρίθμηση ρμς´, ὅπως μποροῦμε νὰ εἰκάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρίθμηση τῶν κεφαλαίων ρμζ´-ρϞν´, ποὺ εἶναι τὰ κεφάλαια 149-152 ἀπὸ αὐτὴ τῆς ἔκδοσης Westerink. Ὁ ἀντιγραφέας ἔκανε σφάλμα στὴν ἀρίθμηση τοῦ κεφαλαίου ρνα´, τὸ ὁποῖο φέρει τὸν ἀριθμὸ ρνβ´. (= κεφ. 153, ἔκδ. Westerink), κεφ. ρνγ΄-ρπβ΄ (= κεφ. 154-183, ἔκδ. Westerink)- καὶ πάλι ὑπάρχει σφάλμα στὴν ἀρίθμηση· τὸ κεφ. ρνδ´ παρατίθεται ὡς ρδ´.
(φ. 1Ar) πολλαπλῶς κατεστραμμένο, τὸ κείμενο σὲ συμπλήρωση τοῦ Τσολάκη, μὲ μικρὲς τροποποιήσεις, 325:
Τὸ ἀποκ[ρινόμενον] [Τίτλος]
σπέρμ[α ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς ἢ ἀπὸ τῆς γυναικός·]
τὸ μὲν [ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς λόγους ἔχει τῶν ἐν αὐτῷ ἠθῶν]
καὶ [τρόπων καὶ τῆς μορφῆς, καὶ τὸ ἀπὸ τῆς μητρὸς δὲ ὡσαύτως.]
ὅ[ταν οὖν ἄμφω …] (ἔκδ. Westerink, Κεφ. 114, Πόθεν γίνονται τῶν γονέων αἱ ὁμοιώσεις καὶ αἱ πρὸς
τούτους ἀνομοιότητες, στ. 1-5)
(φ. 1Av)
[Πολλαὶ τῶν ὀνείρων εἰσὶν αἱ αἰτίαι. οἱ μὲν γ]ὰρ αὐτῶν
[εἰσὶ θεόπνευστοι ἄνωθεν διὰ μέσου τοῦ νοῦ] τῇ λογι-
[κῇ ψυχῇ ἡμῶν ἐγγινόμενοι· οἱ δὲ οἶον ἀπη]χήματα
[εἰσὶ τῶν ἡμερινῶν πράξεων· οἱ δὲ ἀπὸ τῆς φαν]τα-
[στικῆς ἐντυποῦνται δυνάμεως …] (ἔκδ. Westerink, Κεφ. 116, Πῶς ὄνειροι γίνονται, στ. 2-5)
(φ. 1Br)
τροπῆς [ἄρχονται πνεῖν, τοῦ ἡλίου ὄντος ἐν ἰχθύσι]
καὶ ἀπ[ὸ μὲν τῆς ἰσημερινῆς δύσεως πνεῖ ὁ ζέφυρος]
ἀπὸ δ[ὲ τῆς ἀνατολικῆς ἰσημερίας πνεῖ ὁ ἀπηλιώτης.]
Καὶ [αὖθις ἀπὸ μὲν τοῦ ἀρκτικοῦ πόλου πνεῖ ὁ]
ἀπ[αρκτίας, ἀπὸ δὲ τοῦ νοτίου πόλου πνεῖ ὁ νότος …] (ἔκδ. Westerink, Κεφ. 146, Περὶ ἀνέμων, στ. 34-37)
(φ. 1Bv)
[παχύνει τὴν ἀτμίδα πρὶν ἢ ἀποσοβῆσαι τὸ νέφ]ος καὶ
[ποιεῖ ὑετόν. καὶ οἱ μὲν κατ’ ἀντικρὺ ἄνεμοι οὐ δύναντα]ι ἅμα
[πνεῖν, οἱ δὲ μὴ κατ’ ἀντικρὺ δύνανται. ὁ δὲ καθ’ ἡμᾶς νότος
οὐκ ἀπὸ τοῦ νότου τοῦ παν]τὸς πνεῖ,
ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ θερινοῦ τροπικοῦ.] (ἔκδ. Westerink, Κεφ. 146, Περὶ ἀνέμων, στ. (59-62)
[Περὶ τυφῶνο]ς
[Ὁ τυφὼν ἄνεμος ἐστίν, ὃν ὁ μὲν Ὅμηροςθύελλαν ὀνομά]ζει, [ὁ δὲ Ἀριστοτέλης ἀπὸ τοῦ παχὺ εἶναι τὸ πνεῦμα καὶ] οἶ[ον τύπτειν τὸ παρατυχόν, τυφῶνα…] (ἔκδ. Westerink, Κεφ. 147, Περὶ τυφῶνος, στ. 2-3)
(φ. 13r-25r) ΣΥΜΕΩΝ ΣΗΘ, Τίτλ. «Τοῦ αὐτοῦ ἐπιλύσεις ἕτεραι σύντομοι φυσικῶν ζητημάτων». ἔκδ. A. Delatte, Συμεὼν μαγίστρου τοῦ σὴθ Σύνοψις τῶν φυσικῶν, Anecdota Atheniensia et alia 2, Liège, Paris: Faculté de Philosophie et Lettres, 1939: 17-89.
(φ. 25r-38r) ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΠΑΘΙΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ, «Τοῦ μακαρίου Ἰωάννου τοῦ Καρπαθίου Κεφάλαια. Περὶ ἀγεννήτου καὶ γεννητῶν καὶ ἀγαθοῦ καὶ καλῶν φυσιολογία, ἀσκητική», CPG 7856, ἔκδ. D. Balfour καὶ M. Cunningham, A Supplement to the Philocalia: The Second Century of Saint John of Karpathos [The Archbishop Iakovos Library of Ecclesiastical and Historical Sources 16. Brookline, Mass.: Hellenic College Press, 1994]: 42-124.

2. 16ος αἰ. Χαρτὶ 200130 χιλ. φ. 38v-62r, στ. 2.

(φ. 38v): <ΜΑΝΟΥΗΛ ΦΙΛΗΣ, Στίχοι διάφοροι ἰαμβικοί>. ἔκδ. Κοτζάμπαση, σ. 360. Ἀρχ. Τὸ πνεῦμα τὸ ζῶν ἡ θεόδροσος χύσις. Τέλ. ὡς ὑπὸ ληστῇ τῷ φθορεῖ πάντα φθόνον.

3. 16ος αἰ. Χαρτὶ 185120 χιλ. φ. 63r-97r

Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἐπιστολαὶ πρὸς Εὐστάθιον τὸν φιλόσοφον τὸν ἀπὸ Ἀντιοχείας «πρὸ τοῦ πρεσβύτερον κατασταθῆναι». Ἀρχ. Ἀπειρηκότα μὲν ἤδη πρὸς τὰς παρὰ τῆς τύχης ἐπηρεἰας. Τέλ. (κολοβὸν) καὶ παρὰ σοῦ τινὰ εὑρέσθαι.
4. 18ος αἰ. Χαρτὶ 225158 χιλ. φ. 98r-118r
Ἀρχ. ἀκεφ. μακρὰν ταῦτα διὰπορθμάσαν. Τέλ. οὕτω δεκτὸς εἶναι τῇ τοῦ ἀγαθοῦ αἰωνίως.

Ψελλός, Μιχαήλ, 1018-π. 1096

ΨΕΥΔΟ-ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

(φ. 2 r -130 r ): ΨΕΥΔΟ-ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΝΔΡΕΙΑΣ, ΛΕΞΙΚΟΝ Τοῦ λεξικοῦ προτάσσεται
βιβλιακὸ ἐπίγραμμα τοῦ γραφέα: Σὺν σoὶ Χριστὲ παμβασιλεῦ δέσποτα τῶν
ἁπάντων τὸ θαυμαστὸν ἀπάρχομαι λεξικὸν τοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας τέ
φημι ἁγιωτάτου Πάπα ταῖς λιταῖς ἐνίσχυσον, λῆξιν ἰδεῖν με τούτου». Ἀρχ.
ἄαπτος· ὁ ἀβλαβὴς Τέλ. ὦ·τῷ ἰδίῳ. (μὲ ἐρυθρὸ μελάνι) τέλος τοῦ λεξικοῦ.
(φ. 134 v ) Ἐφραίμ, Λόγος εἰς τὸν τίμιον Σταυρόν. Κολοβό.
(φ. 137 r -140 r ): ΑΛΛΑ ΛΕΞΙΚΑ: (φ. 135 r -137 v ): Λεξικὸν Ἀποστόλου κατὰ
στίχον (στοιχεῖον;) Ἑρμηνεία λέξεων Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου (καὶ ἄλλων
προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης): Λέξεις ἐγκείμεναι ἐν τοῖς ἁγίοις
Εὐαγγελίοις, Λέξεις ἀποστολικαί. (φ. 138 v -140 r ) Γραμματικὲς σημειώσεις.
Λεπτομερὴς κλίση τοῦ ρ. Τίθημι.
(φ. 142 r -164 r ) ΙΑΜΒΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, κείμενο καὶ ἀνώνυμη παράφραση: α)
εἰς τὴν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, β) εἰς τὰ Θεοφάνεια, γ) εἰς τὴν ἑορτήν τοῦ ἁγ.
Πνεύματος

ΨΕΥΔΟ-ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

(φ. 2 r -130 r ): ΨΕΥΔΟ-ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΝΔΡΕΙΑΣ, ΛΕΞΙΚΟΝ Τοῦ λεξικοῦ προτάσσεται
βιβλιακὸ ἐπίγραμμα τοῦ γραφέα: Σὺν σoὶ Χριστὲ παμβασιλεῦ δέσποτα τῶν
ἁπάντων τὸ θαυμαστὸν ἀπάρχομαι λεξικὸν τοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας τέ
φημι ἁγιωτάτου Πάπα ταῖς λιταῖς ἐνίσχυσον, λῆξιν ἰδεῖν με τούτου». Ἀρχ.
ἄαπτος· ὁ ἀβλαβὴς Τέλ. ὦ·τῷ ἰδίῳ. (μὲ ἐρυθρὸ μελάνι) τέλος τοῦ λεξικοῦ.
(φ. 134 v ) Ἐφραίμ, Λόγος εἰς τὸν τίμιον Σταυρόν. Κολοβό.
(φ. 137 r -140 r ): ΑΛΛΑ ΛΕΞΙΚΑ: (φ. 135 r -137 v ): Λεξικὸν Ἀποστόλου κατὰ
στίχον (στοιχεῖον;) Ἑρμηνεία λέξεων Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου (καὶ ἄλλων
προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης): Λέξεις ἐγκείμεναι ἐν τοῖς ἁγίοις
Εὐαγγελίοις, Λέξεις ἀποστολικαί. (φ. 138 v -140 r ) Γραμματικὲς σημειώσεις.
Λεπτομερὴς κλίση τοῦ ρ. Τίθημι.
(φ. 142 r -164 r ) ΙΑΜΒΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, κείμενο καὶ ἀνώνυμη παράφραση: α)
εἰς τὴν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, β) εἰς τὰ Θεοφάνεια, γ) εἰς τὴν ἑορτήν τοῦ ἁγ.
Πνεύματος

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

(φ. 3 r -26 r ) Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἡ θεία λειτουργία.
(φ. 29 r -65 v ) Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Ἡ θεία λειτουργία.
(φ. 67 r – 79 v ) Ἡ θεία λειτουργία τῶν προηγιασμένων δώρων.
(φ. 81 r -98 v ) «Τάξις γινομένη ἐπὶ χειροτονίᾳ Ἀναγνώστου, Ὑποδιακόνου,
Διακόνου, Πρεσβυτέρου, Ἐπισκόπου».
(φ. 99 r ) ΦΗΜΕΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ: Φήμη τοῦ παναγιωτάτου καὶ λογιωτάτου
Ἀρχιερέως τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης ὑπερτίμου καὶ
ἐξάρχου πάσης θετταλίας καὶ τὸν τόπον ἐπέχοντος τοῦ Καισαρίας
Καπαδοκίας πολλὰ τὰ ἔτη. + Διονυσίου τοῦ θεοφιλεστάτου καὶ λογιωτάτου
Ἐπισκόπου τῆς ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Πλαταμῶνος καὶ Λυκοστομίου ἡμῶν
δὲ αὐθέντος καὶ δεσπότου, πολλὰ τὰ ἔτη.
(φ. 99 v -100 r ) «Εὐχὴ συγχωρητική, ἣν λέγει ὁ ἀρχιερεύς: Κ(ύρι)ε Ἰ(ησο)ῦ
Χ(ριστ)ὲ ὁ θ(εὸ)ς ἡμῶν».

ΔΙΑΦΟΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το περιεχόμενο
τοῦ κώδικα συμπίπτει μέχρι φ. 52 μὲ τὸ ΔΒΚ 88 φ. 1-80.
(φ. 1 r -16 v ) Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἡ θεία λειτουργία.
(φ. 17 r -40 r ) Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Ἡ θεία λειτουργία.
(φ. 41 r –51 v ) Ἡ θεία λειτουργία τῶν προηγιασμένων δώρων.
(φ. 52 r -68 v ) ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣ
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ, Τίτλος «Ἀποστολοευάγγελα τῆς ἑβδομάδος καὶ εἰς διαφόρους
ἁγίους».
(φ. 68 v ) ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΥΧΕΣ, Τίτλος «Εὐχαὶ τοῦ Λυχνικοῦ Ἑσπέρας». (φ.
71 v -77 r ) «Εὐχαὶ ἑωθιναί». (77 r -82 r ) ΑΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ
(φ. 83 r -90 r ) Ἀκολουθία τοῦ μικροῦ ἁγιασμοῦ.
(φ. 90 v -97 v ) Ἀκολουθία (τοῦ Μ. Ἁγιασμοῦ) τῶν ἁγίων Θεοφανίων. κολοβή.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ – ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ

Τὸ φιλοσοφικὸ χειρόγραφο ἀντιγράφηκε στὰ Βρανιανὰ τῶν Ἀγράφων ἀπὸ
τὸν ἱερομόναχο Ἀναστάσιο Γόρδιο (ὡς λαϊκὸ ἀκόμη Ἀλέξιο) κατὰ τὰ
μαθήματα τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη τὸ 1675. Στὴ συνέχεια, ὁ Γόρδιος δώρισε
τὸ χειρόγραφο στὸν ἱερόπαιδα Νικόλαο τὸ 1683.
(φ. 1 r -42 r ) ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ, Ὑπομνήματα στὴ Λογικὴ τοῦ Ἀριστοτέλη. –
(φ. 1 r -13 r ) «Τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου κυρίου Θεοφίλου τοῦ
Κορυδαλλέως (ἑξῆς ἐρυθρόγραφο:) Σύνοψις τοῦ Περὶ κατηγοριῶν
βιβλίου». Ἀρχ. Ἔστι μὲν συγγραφεὺς τῆς περὶ κατηγοριῶν βίβλου ὁ
Ἀριστοτέλης, ἕλλην δὲ τὸ γένος. Τέλ. Οἷον, τὸν κίονα ἡ βάσις, καὶ οἱ
κίονες, τὰ ἐπικείμενα βάρη. – (φ. 14 r -19 v ) «Σύνοψις τοῦ περὶ ἑρμηνείας
βιβλίου». Ἀρχ. Ζητεῖται δὲ ἐκ μέρους τῆς ὕλης, εἰς ἀπεργασίαν
συλλογισμῶν, καὶ τῶν ἄλλων λογικῶν ὀργάνων. Τέλ. Δηλώσει ταῦτα
τρανῶς τὸ ἐφεξῆς διάγραμμα [ἀκολουθεῖ διάγραμμα]. – (φ. 20 r -31 r )
«Σύνοψις περὶ συλλογισμοῦ ἐκ τῶν προτέρων ἀναλυτικῶν». Ἀρχ.
Ἐπιγράφεται μὲν ἡ πραγματεία ἀπὸ τῆς ἀναλύσεως, ἀναλυτικά. Τέλ.
Οἷά εἰσὶ τὰ τεκμήρια, ἅπερ ἀντιστρέφει πρὸς τὰς οἰκείας αἰτίας. – (φ.
31 r -38 r ) «Ὕστερα ἀναλυτικά ἐκ τῶν περὶ ἀποδείξεως βιβλίων». Ἀρχ.
Ἔστι δὲ τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος ἐπὶ τῆς προκειμένης πραγματείας ἡ
ἀπόδειξις. Τέλ. Οὐ προσλαμβάνεται ἐν τῷ ὁρισμῷ πάντα, ὅτι
περιέχεται ἐν τῷ προσεχεῖ γένει. – (φ. 38 v -42 r ) «Σύντομος ἔκθεσις περὶ
σοφιστικῶν ἐλέγχων». Ἀρχ. Γένη μὲν τῶν ἐπιχειρημάτων, οἷς ἐν τῷ
διαλέγεσθαι χρώμεθα τέσσαρα, διδασκαλικόν, διαλεκτικόν,
πειραστικόν, καὶ ἐριστικόν. Τέλ. Τῷ συνετιστικῷ φωτὶ ὁδηγούμενος, τῆς
ἐνυποστάτου, καὶ πηγαίας σοφίας ᾖ [πρέπει δόξα πᾶσα παρὰ πάντων,
εἰς αῖῶνα τὸν ἅπαντα, ἀμήν]. – Πρόκειται γιὰ διασκευὴ τῶν

κορυδαλλικῶν ὑπομνημάτων τῆς Λογικῆς, πιθανῶς ἀπὸ τὸν Εὐγένιο
Γιαννούλη, δάσκαλο τοῦ βιβλιογράφου Ἀναστασίου Γορδίου.
(φ. 49 r -58 r ) ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ, Συνοπτικὸν σύνταγμα φιλοσοφίας. (49 r ) Τίτλος
(ἐρυθρόγραφος): «Διδασκαλία σύντομος καὶ σαφεστάτη, περὶ τῶν
δέκα κατηγοριῶν, καὶ τῶν προτάσεων καὶ τῶν συλλογισμῶν, περὶ ὧν
τίς προδιδαχθεὶς εἰς πᾶσαν μὲν καὶ ἄλλην ἐπιστήμην καὶ τέχνην,
ἐξαιρέτως δὲ εἰς ῥητορείαν εὐκόλως ἐμπορεύσεται· τόδ’ ὑπερτίμου
καὶ ὑπάτου τῶν φιλοσόφων κυροῦ Μιχαὴλ τοῦ Ψελλοῦ». Ἀρχ. [Καὶ
διαβολῆς τὸ προοίμιον] Ἐπειδή τισιν, οὐκ οἶδ' ὅθεν εἰπεῖν, τὴν τῆς
διαλεκτικῆς ἐπιστήμης δραστήριον δύναμιν. Τέλ. Αἱ ἀντιφατικαὶ
μερίζουσι τὴν ἀλήθειαν καὶ τὸ ψεῦδος ἐπὶ παντὸς χρόνου καὶ πάσης
ὕλης. Βλ. ἄλλα ἕξι χειρόγραφα τοῦ ἔργου ( ΜΠΤ 146 , Μεγ. Λαύρας Λ
107 (μέρος), Barb. gr. 164 (ἀποσπ.) , Πατρ. Ἱεροσολύμων 106, Marc.
gr. 524 , Vat. Reg. gr. 116 ) στὸ https://cagb-db.bbaw.de/register/andere
Werke.xql?id=w27033a49-09fb-41 bb-9746-241f9e362842.
(φ. 58 v -60 r ) <ΜΙΧΑΗΛ ΨΕΛΛΟΣ;>, «Περὶ τῶν τριῶν σχημάτων καὶ ὅλως περὶ
συλλογισμῶν ἀποσημείωσις». Ἀρχ. Συλλογισμός ἐστι λόγος, ἐν ᾧ
τεθέντων τινῶν ἕτερόν τι τῶν κειμένων ἐξ ἀνάγκης συμβαίνει τῷ
ταῦτα εἶναι. Τέλ. Καὶ περὶ μὲν τῶν τριῶν σχημάτων ἀρκείσθω ταῦτα.
Τέλος. Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν κώδ. ΜΠΤ 146, φ. 37 v -39 r · βλ. καὶ
https:// cagb-db.bbaw.de/handschriften/handschrift.xql?id=6543
(φ. 67 r -76 r ) ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ, Σύνοψις εἰσαγωγικωτέρα εἰς γεωγραφίαν
καὶ πρότερον εἰς θεωρίαν σφαιρικήν. – (φ. 67 r ) Ἐπιστολὴ Θεοφίλου
Κορυδαλλέως πρὸς τὸν [Βλάσιο] Σκαρλάτο, ἀχρον., ἐπίτιλη,
ἀνυπόγραφη. Τίτλος: «Σκαρλάτῳ τῷ πανευκλεῒ ἀνδρὶ λογίῳ τε, καὶ
εὐγενεστάτῳ, Θεόφιλος ὁ Κορυδαλλεύς». Ἀρχ. Δόγμα οὐχ ἧττον ἢ
παλαιὸν αἷς ἔργον ψυχαῖς ἡ κάλλους τοῦ νοεροῦ θεωρία. Τέλ. Εἴ τις
εὐθυμῶν ἐῤῥωμένως τὸ λαμπρότατον κλέος ἑλλήνων, τῶν ποτὲ
εὐδαιμόνων, οὐχ ἧττον, ἢ καὶ σοφῶν. – (φ. 67 v ) «Προοίμιον». Ἀρχ.
Πλάττει ταῖς μούσαις ὁ φυσικὸς μῦθος συμπεπλεγμέναις μίαν μετ’
ἄλλην νὰ κάμνουσι χορόν. – (φ. 67 v -76 v ) «Σύνοψις εἰσαγωγικωτέρα εἰς
γεωγραφίαν, καὶ πρότερον εἰς θεωρίαν σφαιρική συγγραφεῖσα ἀπὸ
φωνῆς τοῦ σοφωτάτου Θεοφίλου τοῦ Κορυδαλλέως». Ἀρχ.
Ἀπαρίθμησις, καὶ τάξις τῶν μερῶν τοῦ κόσμου. Τέλ. Ἡ σύνοδος τῶν
καλῶν εἶναι καλὴ μετρίως τῶν κακῶν εἶναι πολλὰ κακή. – Τὸ αὐτὸ
κείμενο καὶ στὸν κώδ. Μουσείου Μπενάκη 93 (ΤΑ 250), φ. 8 r -21 v ·
Εὐριδίκη Λάππα-Ζιζήκα – Ματούλα Ρίζου-Κουρουποῦ, Κατάλογος
ἑλληνικῶν χειρογράφων τοῦ Μουσείου Μπενάκη (10ος-16ος αἰ.),
Ἀθήνα 2017 [ἠλεκτρ. ἔκδοση], σ. 328 [ἔντυπη ἔκδ., Ἀθήνα 1991]. Γιὰ
τὸ κείμενο βλ. Β. Ι. Τσιότρας, Ἡ ἐξηγητικὴ παράδοση τῆς
Γεωγραφικῆς ὑφηγήσεως τοῦ Κλαυδίου Πτολεμαίου. Οἱ ἐπώνυμοι
σχολιαστές, διδακτ. διατριβή, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 232-242· ὁ ἴδιος,
«Τρεῖς ἀνέκδοτες ἐπιστολὲς τοῦ Θεοφίλου Κορυδαλλέως καὶ οἱ
ἀριστοτελικὲς πηγές τους», Ὁ Ἐρανιστὴς 24 (2003) 11-12· πβ. ὁ ἴδιος,

«Κλαύδιος Πτολεμαίος και Θεόφιλος Κορυδαλλεύς: Τα αστρολογικά
κείμενα», Σιναϊτικά Ανάλεκτα, τ. Α΄, Αθήνα 2002, σ. 171-208.
(φ. 76 r -78 v ) ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ, «Περὶ ἀστρολάβου». Ἀρχ. Ἀστρόλαβον
καλεῖται τὸ κατ' ἐπίπεδον στρογγύλον τοῦ οὐρανοῦ. Τέλ. Καὶ βλέπε
τὴν μέθοδον εἰς τὰ πρωτήτερα μαθήματα. Τέλος. Ἔκδ. Β. Τσιότρας,
«ἡ Ἀνέκδοτη πραγματεία Περὶ ἀστρολάβου τοῦ Θεοφίλου
Κορυδαλλέως»,Ὁ Ἐρανιστὴς 22 (1999) 5-28.
(φ. 79 r -80 r ) «Τῆς λογικῆς λέξες διὰ τῆς ἀῤῥαβικῆς βίβλου». Πρόκειται γιὰ
ὅρους τῆς λογικῆς ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστί. Προηγοῦνται ὀνομασίες τῶν
κύκλων (ἑλληνιστί-ἀραβιστί) ὑπὸ τὸν τίτλο «Οἱ κύκλοι».

Αποτελέσματα 1 έως 10 από 101