Περιέχει τα χειρόγραφα από το 1-100

(φ. 2 r -130 r ): ΨΕΥΔΟ-ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΝΔΡΕΙΑΣ, ΛΕΞΙΚΟΝ Τοῦ λεξικοῦ προτάσσεται
βιβλιακὸ ἐπίγραμμα τοῦ γραφέα: Σὺν σoὶ Χριστὲ παμβασιλεῦ δέσποτα τῶν
ἁπάντων τὸ θαυμαστὸν ἀπάρχομαι λεξικὸν τοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας τέ
φημι ἁγιωτάτου Πάπα ταῖς λιταῖς ἐνίσχυσον, λῆξιν ἰδεῖν με τούτου». Ἀρχ.
ἄαπτος· ὁ ἀβλαβὴς Τέλ. ὦ·τῷ ἰδίῳ. (μὲ ἐρυθρὸ μελάνι) τέλος τοῦ λεξικοῦ.
(φ. 134 v ) Ἐφραίμ, Λόγος εἰς τὸν τίμιον Σταυρόν. Κολοβό.
(φ. 137 r -140 r ): ΑΛΛΑ ΛΕΞΙΚΑ: (φ. 135 r -137 v ): Λεξικὸν Ἀποστόλου κατὰ
στίχον (στοιχεῖον;) Ἑρμηνεία λέξεων Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου (καὶ ἄλλων
προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης): Λέξεις ἐγκείμεναι ἐν τοῖς ἁγίοις
Εὐαγγελίοις, Λέξεις ἀποστολικαί. (φ. 138 v -140 r ) Γραμματικὲς σημειώσεις.
Λεπτομερὴς κλίση τοῦ ρ. Τίθημι.
(φ. 142 r -164 r ) ΙΑΜΒΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, κείμενο καὶ ἀνώνυμη παράφραση: α)
εἰς τὴν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, β) εἰς τὰ Θεοφάνεια, γ) εἰς τὴν ἑορτήν τοῦ ἁγ.
Πνεύματος

(φ. 1r-50 «Δωροθέου Ἐξήγησις εἰς τὸν περὶ βασιλείας λόγον Συνεσίου πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα Ἀρκάδιον» (ἐρυθρογραφία) σὲ ἁπλὴ γλώσσα, Ἀρχ. (φ. 1r) Τάχα ὡς ἔοικε, καθὼς φαίνεται, ἀνίσως καὶ κανένας διδάσκαλος φιλόσοφος. Τέλ. (φ. 50r) καὶ ὁ Ὑφικράτης καὶ ὁ Περι<κλῆς> οἱ στρατηγοί […].

(φ. 1r-27v, σ. 1-54) «Λουκιανοῦ τοῦ Σαμοσατέως, Περὶ τοῦ μὴ ῥαδίως πιστεύειν τῇ διαβολῇ», μὲ (ἀνώνυμες) διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσες). Ἔκδ. A. M. Harmon, Lucian, vol. 1, Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1913 (ἀνατ. 1961), σ. 360-392. Ἀρχ. Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καὶ πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία. Τέλ. ὡς ἂν πεφωτισμένων τῶν πραγμάτων ὑπὸ τῆς ἀληθείας.

(φ. IIIr) Τίτλος γραμμένος πιθανὸν ἀπὸ τὸν κτήτορα καὶ ἀνακαινιστὴ τοῦ χφ. Χρύσανθο Ὀλύμπιο Ὡρολόγο τὸ ἔτος 1792 «ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ Π(ΑΤ)Ρ(Ο)Σ ΗΜΩΝ (μὲ τόνους καὶ πνεύματα) Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, Ἑρμηνεία δι᾽ ἐπιστολῶν, ἐν ἐπιτόμῳ τῶν ἀπόρων τῆς νέας διαθήκης, ἤτοι τῶν Ἱερῶν Εὐαγγελίων, εἶτα τῶν ἀποστολικῶν πράξεων, καὶ καθ᾽ ἑξῆς τῶν Καθολικῶν ἐπιστολῶν: εἶθ᾽ οὗτων (!) τῶν ἐπιστολῶν τοῦ μακαρίου Παύλου» – (φ. 1r-5v) Πίνακας περιεχομένων ἀπὸ τὸν ἀρχικὸ γραφέα, Τίτλος «ΠΙΝΑΞ ΣΥΝ Θ(Ε)Ω Τ(Η)Σ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΠΥΚΤΙΔΟΣ» (σὲ μεγαλογράμματη ἐπιγραφικὴ γραφὴ «epigraphische Auszeichnungsmajuskel») πε(ρὶ) τῶν τῆς Καινῆς διαθήκης στὴ συνέχεια «ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ ΤΙΤΛΟΙΣ ΙΣΤ´ ΚΕΦΑΛΑΙΟΙΣ ΡΛΓ´ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙΣ ΡΠ´» (σὲ μεγαλογράμματη ἐπιγραφικὴ γραφὴ «epigraphische Auszeichnungsmajuskel»). Στὸν πίνακα περιεχομένων τῶν ἑρμηνειῶν τῶν εὐαγγελίων διακόπτονται οἱ τίτλοι στὸ κεφ. με´ (φ. 2v), ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα φύλλα μέχρι καὶ τὸ κεφ. ρλγ´ ἔχουν ἐκπέσει. – (φ. 3r) (ἀκέφ.) Ἐπιστολὲς Ἰακώβου, Πέτρου, Ἰωάννου, Ἰούδα. – (φ. 3r-5v) Ἐπιστολὲς Παύλου μέχρι καὶ Ἑβραίους, Τίτλος «ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΤΙΤΛΟΙ Θ´ ΚΕΦΑ(ΛΑΙΑ) ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ». – (φ. 6r-152v) ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ 133 (CPG 5557) Τίτλος «Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου ἑρμηνείαι δι᾽ ἐπιστολῶν ἐν ἐπιτόμῳ τῶν ἀπόρων τῆς νέας διαθήκης· ἀρχὴ τῶν ἁγίων εὐαγγελίων· τοῦ Κ(υρίο)υ καὶ Θ(εο)ῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· εἰς τὸ ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος· καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν· καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.» Ἀρχ. (6r) Ἠλία διακόνω·ᾳψλη´ Τὴν ἄχρονον καὶ ἀΐδιον καὶ ἀμεσίτευτον. (ὁ Σιγάλας, ὅ. π. σ. 12-13 ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι τὸ ᾳψλη´ ἐδῶ (= 1738) δηλώνει ἡμερομηνία, κάτι ποὺ ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύει· ἁπλῶς πρόκειται περὶ ἀρίθμησης τῆς ἐπιστολῆς, βλπ. ἔκδ. –ἀντίστοιχη ἀρίθμηση ὑπάρχει καὶ στὶς ὑπόλοιπες ἐπιστολὲς τοῦ χφ). Τέλ. (φ. 152v) ἀλλὰ διὰ μέγεθος πραγμάτων – (φ. 152v-167r) Πράξ. Τίτλος «ἐκ τῶν ἀποστολικῶν Πράξεων περὶ τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου πνεύματος» Ἀρχ. (φ. 152v) Ἀρχίᾳ. Κεφά(λαιον). φ. Τὸ θεῖον καὶ προσκυνούμενον. Τέλ. (φ. 167r) σοφίας χορηγόν τε καὶ πρύτανιν. Ἰακώβου – (φ. 167r-170r) Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Ἰακώβου εἰς τὸ ἡ γλῶσσα πῦρ ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας». Ἀρχ. Μαρτινιανῷ·, Ζωσίμῳ, Μαρίνῳ, Εὐσταθίῳ χνη´ Οὐ συνάδει ὦ βέλτιστοι … Τέλ. (φ. 170r) τῷ γυναικείῳ ἀπονέμειν τιμήν. – (φ. 170r-171v) Πέτρου Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς Πέτρου ὅτι οὐκ ἐναντιοῦται τῷ δεσπότου ῥήματι φήσαντι μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε, τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Πέτρου ἕτοιμοι εἶτε (!) πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον» – Ἀρχ. Οὐάλεντι πρεσβυτέρῳ ᾳϡλζ´ Ἐπειδὴ θαυμάζειν ἐφη πῶς ὁ μὲν σωτήρ Τέλ. (φ. 171r) οἱ τῆς σοφίας φοιτηταί. – (φ. 171r) Ἰωάννου, Τίτλος ««Τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰωάννου· εἰς τὸ γεραμμένον βλέπετε μὴ ἀπολέσητε ἃ εἰργάσασθε» Ἀρχ.Θεοδώρῳ Σχολαστικῷ ω´ Πᾶν μὲν ἔργον λάμπει θεραπευθὲν Τέλ. (φ. 171v) ῥαθυμίαν ἀφανίσει.– (φ. 171v-178v) Ἰούδα, Τίτλος «Τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα· τί ἐστί τὸ γεγραμμένον ἀστέρες πλανῆται οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται» Ἀρχ. Ἰωάννῃ Διακόνῳ ᾳυλε Εἰ μὲν αὐτὸς μόνος Τέλ. (φ. 178v) εἰς τοὺς περὶ ὧν ἦν ὁ λόγος ἐτελεύτησεν. – (φ. 178v-266r) Ῥωμαίους, Τίτλος «Ἐκ τῶν Ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἐκ τῆς πρὸς Ῥωμαίους. Πῶς εἴρηται φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν» Ἀρχ. Πέτρῳ πρεσβυτέρῳ ψιγ´ φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν Τέλ. (φ. 266r) ἐπιτρέψαντι τὴν ψῆφον.– (φ. 266v-267r) Τιμόθεον β´, Τίτλος «Εἰς τὸ Πρὸς Τιμόθεον δευτέρας <ἐπιστολῆς> πῶς μέλλει ζῶντας καὶ νεκροὺς κρίνειν ὁ Κύριος» Ἀρχ. Ἰσιδώρῳ Πρεσβυτέρῳ σκβ´ Τὸ κρίνεσθαι ζῶντας Τέλ. (φ. 267r) τοὺς ἤδη πρὸς αὐτὸν κοιμηθέντας – (φ. 267r-269r) Τίτον, Τίτλος «Εἰς τὸ πρὸς Τίτον ἐπιστολῆς τί ἐστι τὸ θεὸν ὁμολογοῦσιν ἰδέναι τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται» Ἀρχ. Θεοφίλῳ φξδ´ Ἐκεῖνοι εἰσὶν οἱ Θεὸν ὁμολογοῦντες Τέλ. (φ. 269r) δυνήσεται τοὺς ἀκούοντας πεῖσαι. – (φ. 269r-270v) Ἑβραίους, Τίτλος «Εἰς τὸ πρὸς Ἑβραίους εἰς τὸ γεγραμμένον περὶ τοῦ Κυρίου, ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως τῆς πατρικῆς Ἀρχ. Ἀγάθῳ πρεσβυτέρῳ ωιν´ Ὁ θειότατος τοῦ πατρὸς Τέλ κολ. (φ. 270v) διατί εἶπεν παῦλος, καὶ.

(φ. 2 r -139 v ) Φιλοσοφία. – (φ. 2 r ) Τίτλος: «Φιλοσοφίας συνοπτικῶς πρὸς
χρῆσιν τοῦ κατὰ τὴν Σμύρνην φιλολογικοῦ γυμνασίου ἐκτεθείσης ΜΕΡΟΣ
ΠΡΩΤΟΝ Ἐμπειρικὴ Ψυχολογία. Ἐν Σμύρνῃ ˏαωιβ΄ [1812]». Κεφ. α΄-θ΄, § α΄-σθ΄.
– (φ. 3 r-v ) «Σκοπὸς τοῦ πονήματος». Ἀρχ. Ἡ σύνταξις τοῦ πονήματος τούτου
σκοπὸν ἄλλον δὲν ἔχει εἰ μὴ τὴν εἰς τὰ τῆς φιλοσοφίας ἀνάτωρα χειραγωγίαν.
– (φ. 4 r -61 v ) «Προδιοίκησις. Τί εἶναι φιλοσοφία καὶ περὶ τῶν αὐτῆς μερῶν.
Α΄». Ἀρχ. Κατὰ τοὺς πρώτους χρόνους τῆς τοῦ κόσμου γεννέσεως
μετεχειρίσθησαν οἱ ἄνθρωποι τὰς ψυχικὰς αὐτῶν δυνάμεις. – (φ. 62 r -69 v )
«Κρηπὶς φιλοσοφίας». Ἀρχ. [Κεφ. Α΄, § α΄] Ἀρχόμενος νὰ φιλοσοφήσω
ὑποθέτω ἐμαυτὸν ἀμαθῆ. Κεφ. α΄-ε΄, § α΄-νϛ΄. – (φ. 70 r -139 v ) «Φιλοσοφίας
Μέρος Δεύτερον. Λογική». «Προδιοίκησις. Τί εἶναι λογικὴ καὶ πόσα αὐτῆς τὰ
μέρη. Α΄». Ἀρχ. Λογικὴ εἶναι ἐπιστήμη τῶν γενικῶν καὶ ἀναγκαίων κανόνων
τοῦ συλλογίζεσθαι. Τέλ. Ἀναποσπάστως ἀκολουθεῖ ἡ ἡμερότης· ἅπαντας ἡ
μάθησις ἡμέρους ποιεῖ. Ἔκδ. Κ. Μ. Κούμας, Σύνταγμα φιλοσοφίας, τ. 1:
Περιέχων Ἐμπειρικὴν Ψυχολογίαν καὶ Κρηπίδα τῆς Φιλοσοφίας, Βιέννη 1818,
τ. 2: Περιέχων Λογικήν, καὶ ἐπίμετρον αὐτῆς τὴν καθολικὴν Γραμματικήν,
Βιέννη 1818.
Στὰ φ, 8 r , 63 r , 72 r (δεξιὸ περιθώριο) ἐπικολλημένο τεμάχιο χάρτου μὲ
συμπλήρωμα κειμένου (ἄγραο τὸ verso).

<ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΟΤΑΡΑΣ, μεταφραστὴς τοῦ Stanislaw Herakliusz
Lubomirski, De vanitate conciliorum liber unus, in quo vanitas et veritas
rerum humanarum politicis et moralibus rationibus clarè demonstratur, et
dialogicè exhibitur, Βαρσοβία 1700.>, Περὶ τῆς τῶν συμβουλιῶν
ματαιότητος.(φ. 3 r -58 r ) φ. 3 r Τίτλος: «Περὶ ματαιότητος (μετανοίας, Σιγάλας) Περὶ τῆς
τῶν συμβουλιῶν ματαιότητος». Ἀρχ. α. ματαιότης τὸ ὡραιότατον τῶν
πραγμάτων. Τέλ. καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν τῶν πραγμάτων καταλλαγήν. φ. 2 v
:σύντομες σημειώσεις μεταγενέστερες. Ἀνέκδοτο· βλ. Δ. Γ. Ἀποστολόπουλος,
«“Περὶ τῆς τῶν συμβουλίων ματαιότητος”, Ἕνα ἀκόμα φαναριώτικο
ἐγχειρίδιο Πολιτικῆς», Ἐρανιστὴς 21 (1997) 31-42. (σ. 32) «Τὸ πρωτότυπο
τοῦ “Περὶ τῆς τῶν συμβουλίων ματαιότητος”», Ἐρανιστὴς 22 (1999) 251-
252.

1. (φ. 1 r -68 r ) ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ, Στοιχεῖα (Βιβλία 1-6). Τίτλος (φ. 9 r ): «ΕΥ̓κλείδους
στοιχεῖον α ον ἐκ τῶν Θέωνος συνουσιῶν ὅροι». Ἀρχ. Σημεῖον ἐστίν, ᾖ
μέρος οὐθέν. – (φ. 1 r -7 r ) Περιεχόμενα. – (φ. 9 r -20 r ) Βιβλίο α΄. – (φ. 21 r -
26 r ) Βιβλίο β΄. – (φ. 26 v -38 r ) Βιβλίο γ΄. – (φ. 38 v -42 v ) Βιβλίο δ΄. – (φ.
43 r -55 v ) Βιβλίο ε΄. – (φ. 57 r -68 r ) Βιβλίο ϛ΄. Μεγάλη ὁμοιότητα κειμένου
μὲ τὴν ἔκδοση: [Μεθόδιος Ἀνθρακίτης – Μπαλάνος Βασιλόπουλος],
Ὁδὸς μαθηματικῆς, Βενετία 1749, σ. 7-171. Γιὰ τὴν ἔκδοση τοῦ
Εὐκλείδη βλ. Euclidis, Elementa, post I. L. Heiberg edidit E.S. Stamatis,
ἐκδ. Teubner, 2 1969.
2. (φ. 71 r -102 r ) ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΕΚ ΒΙΘΥΝΙΑΣ, Σφαιρικά. (φ. 71 r ) Τίτλος: «Περὶ
σφαιρικῶν κατὰ τὸν Θεοδόσιον». Ἀρχ. Σφαίρα ἐστὶ σχῆμα στερεὸν ὑπὸ
μιᾶς ἐπιφανείας περιεχόμενη. – (φ. 71 r -77 v ) Βιβλίο α΄. – (φ. 78 r -87 v )
Βιβλίο β΄. Ἔκδ. Ernestus Nizze, Βερολίνο 1852.
3. (φ. 89 r -102 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Καθόλου περὶ τῆς τοῦ παντὸς σφαίρας». Ἀρχ. Τῷ
τῆς σφαίρας ὀνόματι ὁ πᾶς αἰσθητὸς οὗτος κόσμος. Τέλ. Ἡ Νέα
Γουϊνέα, αἱ νῆσοι τοῦ Σολομῶντος, ἡ γῆ τοῦ Κενίρ, ἡ Νέα Τολαύδα.4. (φ. 105 r -230 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Σύντομος θεωρία καὶ πράξις ἀριθμητικῆς». Ἀρχ.
Οὐκ ὀλίγοι ἐοίκασι κοινῶς περὶ ἀριθμητικῆς γεγραφέναι. – (φ. 130 v -
140 r ) «Περὶ κλασμάτων ἀριθμοῦ». – (φ. 140 v -147 r ) «Περὶ τῆς τῶν ῥιζῶν
ἐξαγωγῆς». – (φ. 148 r -154 r ) «Περὶ τῆς κυβικῆς ῥίζης». – (φ. 154 r -156 v )
«Περὶ γεωμετρικῆς ψηφηφορίας». – (φ. 157 r -162 v ) «Περὶ ἀστρονομικῆς
ψηφηφορίας». – (φ. 167 r -188 v ) «Περὶ τριγωνομετρίας». – (φ. 189 r -195 v )
«Περὶ λογαρίθμων». – (φ. 197 r -208 r ) «Περὶ χρήσεως τῶν λογαρίθμων ἐν
τῇ γραμμικῇ τριγωνομετρίᾳ». – (φ. 208 v -224 r ) «Περὶ σφαιρικῆς
τριγωνομετρίας». – (φ. 227 r -230 v ) «Πρᾶξις τριγωνομετρίας ἐπί τινων
ἀστρονομικῶν προβλημάτων».
5. (φ. 238 r -464 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Περὶ πρακτικῆς Γεωμετρίας». Ἀρχ. Ἓξ εἰσὶ τὰ τῆς
πρακτικῆς γεωμετρίας μέρη.
6. (φ. 469 r -496 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Περὶ εὑρέσεως τῆς περιμέτρου τοῦ μεγίστου περὶ
τὴν γῆν κύκλου». Ἀρχ. Ἡ τοῦ μεγίστου κύκλου περίμετρος τῆς γῆς. –
Στὴ συνέχεια τὸ κείμενο (φ. 496 v ) «Περὶ ἐτησίων ἀνέμων». Ἀρχ. Οἱ
ἐτλησιοι ἄνεμοι διχῶς διαιροῦνται. Τέλ. Τῆς χειμερινῆς τροπῆς
ἄρχονται πνεῖν, τοῦ ἡλίου ὄντος ἐν ἰχθύσι.
7. (φ. 497 r -503 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Περὶ Γεωμετρίας τῆς ἐν ἐπιπέδῳ ἐνεργουμένης
ἄνευ ὀργάνου». Ἀρχ. Παρά τινος δοθέντος σημείου ἐπί τινος δοθείσης
γραμμῆς.
Σὲ ὅλο τὸ χειρόγραφο ἀναδιπλούμενα φύλλα στὸ ἔξω περιθώριο μὲ
γεωμετρικὰ σχήματα.