1. (φ. 3 r –13 v ) Νικήτα τοῦ καὶ Δαβίδ, δούλου Ἰησοῦ, τοῦ φιλοσόφου,
ἑρμηνεία τῶν τετραστίχων τοῦ μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου του
Θεολόγου ... καὶ τῆς γνωμολογίας τοῦ Ζωναρᾶ. Ἀρχ. Πρᾶξιν
προτιμήσειας ἢ θεωρίαν. Τέλ. ἡδονὴ δὲ πάλιν ὅτι τυγχάνομεν τῶν
ἐπιθυμιῶν.
2, (φ. 18 r -29 v ) Τὸν ἐξισωτὴν τῶν βασιλείων φόρων ὁ Γρηγόριος νοῦς
δεξιοῦται τῷ λόγῳ. Ἀρχ. Τισὶ μὲν δοκεῖ δικανικὸς εἶναι ὁ παρὼν
λόγος. Τέλ. θεωροῦντες τὴν μίαν δόξαν τῆς ἁγ. Τριάδος.
3. (φ. 30 r -43 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τοὺς Μακκαβαίους. Ἀρχ. Ἐν ταῖς
μακκαβαϊκοῖς βίβλοις. Τέλ. καὶ ὁ ἐξουθενῶν με ἀτιμασθήσεται.
4. (φ. 43 r -62 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τὸν μέγαν Ἀθανάσιον. Ἀρχ. Ὁ
παρὼν λόγος καθαρὸν ἐγκώμιον ἐστίν. Τέλ. ἢ πρόσλαβέ με καὶ στῆσον
μετὰ σοῦ.
5. (62 v – 80 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τὴν Χρίστου Γεννησιν, Ἀρχ. Τὸ
Χριστὸς ὄνομα, κυρίως μὲν τὸ συναμφότερον σημαίνει. Τέλ. ὑπὸ τοὺς
πόδας αὐτοῦ πάντας δεσμεύει γῆς.
6. (φ. 80 r – 96 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Λόγος εἰς τὰ ἅγια Φῶτα. Ἀρχ. Διὰ τοῦ
πάλιν συνάπτει. Τέλ. Ἵνα ἐκεῖ τελειότερον.
7. (φ. 97 r -126 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα. Ἀρχ. Χθὲς φησὶ τὰ
φῶτα ἑορτάσαμεν. Τέλ. ἡ προσδοκομένη τοῖς καθαροῖς συνουσία.
8. (φ. 127 r -162 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὸν μέγαν Βασίλειον. Ἀρχ.
Μαθαινομένης καὶ ὀλοφυρωμένης διαθέσεως ἀναφώνημα. Τέλ. ἐὰν
εὑρεθῶ ἔχων τι ἐπαίνου ἄξιον.
9. (φ. 163 r - 172 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὸν ἅγιον ἱερομάρτυρα Κυπριανόν.
Ἀρχ. Παρ᾽ ὀλίγον φησὶ παρῆλθεν ἂν ἡμᾶς ὁ μέγας Κυπριανός. Τέλ.
τέλειοι ἐν τῇ ἡμέρᾳ Χριστοῦ εὑρεθέντες.
10. (φ. 173 r -224 v ) Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου, Εἰς τὸ ἅγιον
Πάσχα καὶ εἰς τὴν βραδυτῆτα. Ἐξήγησις Νικήτα τοῦ Σερρῶν, τοῦ
ἁγιωτάτου Μητροπολίτου Ἡράκλειας. Πρόλογος. Ἄκων χειροτονηθεὶς
ὁ θεῖος Γρηγόριος ἱερεύς. Τέλ. δῶρα δεκτὰ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου.
11. (φ. 225 r -236 r ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὴν καινὴν Κυριακὴν καὶ εἰς τὸ ἔαρ καὶ
εἰς τὸν μάρτυρα Μάμαντα. Ἀρχ. Ἐγκαίνια τιμᾶσθαι παλαιὸς νόμος.
Τέλ. εἰς τὸν καινὸν ἐκεῖνον βίον ἀπέλθομεν.
12. (φ 236 v -248 v ) Τοῦ αὐτοῦ, Εἰς τὴν Πεντηκοστήν. Ἀρχ. Μετριοφρονῶν ὁ
Θεολόγος. Τέλ. Κολ. οἶμαι τοῦ ὁμοουσίου κἂν ἀπογίγνηται ὁ αἱ//.

(φ. 1r-27v, σ. 1-54) «Λουκιανοῦ τοῦ Σαμοσατέως, Περὶ τοῦ μὴ ῥαδίως πιστεύειν τῇ διαβολῇ», μὲ (ἀνώνυμες) διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσες). Ἔκδ. A. M. Harmon, Lucian, vol. 1, Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1913 (ἀνατ. 1961), σ. 360-392. Ἀρχ. Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καὶ πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία. Τέλ. ὡς ἂν πεφωτισμένων τῶν πραγμάτων ὑπὸ τῆς ἀληθείας.

(φ. 1r) Τίτλος: «Τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου Θεοδοσίου τοῦ Κορυδαλλέως, νῦν δὲ χρηματίσαντος μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης». – (φ. 1r-399v) Ὑπόμνημα σὲ 8 βιβλία. Ἀρχ. [«Εἰς φιλοσοφίαν Προδιοίκησις. Ὁποῖον τῆς φιλοσοφίας ἀξίωμα»]. Τῶν ὅσων θηράσιμα τοῖς ἀνθρώποις πέφυκε καλὰ ἐν τῷ μετὰ σώματος βίῳ. – Ἔκδ. Βενετία 1779. Διάσπαρτα κάποια λίγα παρασελίδια σχόλια.

(φ. 6r-17r) «Πίναξ ἀκριβὴς σὺν θεῷ τοῦ παρόντος νομίμου». Κεφ. α΄-σος΄.
1. (φ. 17r-29v) «Νομοκάνονας πάνυ πλουσιώτατων [!] ἐκλελεγμένον ὑπὸ πολλῶν θεοφόρων πατέρων». Συνεχίζουν τὰ περιεχόμενα. Κεφ. σοζ´-χϞδ´.
2. (φ. 29v-359r) Τίτλος: «Περὶ κριτοῦ ἤτοι ἀρχιερέως τοῦ εἶναι πρὸς πάντας συμπαθής, καὶ νὰ μὴν πιστεύῃ λόγους χωρὶς νὰ ἐξετάζῃ. Τοῦ Ματθαίου. Κεφ. α´». Ἀρχ. Πρέπει τὸν κριτὴν τοὐτέστι τὸν ἀρχιερέα. Τέλ. τοῦ Χρυσοστόμου ἐκ τοῦ λόγου τῆς κοιμήσεως αὐτοῦ. Ἀκούσατε οἱ τοῖς αἱρετικοῖς συνεσθίον<τες> … καὶ οὐδόλως ἐπιτρέπομεν. – Ἔκδ. Δ. Γκίνης – Ν. Πανταζόπουλος, Νομοκάνων Μανουὴλ νοταρίου τοῦ Μαλαξοῦ τοῦ ἐκ Ναυπλίου τῆς Πελοποννήσου μετενεχθεὶς εἰς λέξιν ἁπλῆν διὰ τὴν τῶν πολλῶν ὠφέλειαν, [Νόμος, Επιστ. Επετ. Σχ. ΝΟΕ 1 (1982)], Θεσσαλονίκη 1985· ἐπίσης στὸ ἴδιο, σ. 13.

(φ. 31 r -147 r ) Νικηφόρου Καλλίστου τοῦ Ξανθοπούλου Ἐξήγησις εἰς τοὺς
ἀναβαθμοὺς τῆς Ὀκτωήχου, ὁ Πρόλογος πρὸς τὸν αἰτησάμενον
ἀρχιμανδρίτην τῆς τοῦ Κουζηνᾶ Μονῆς ἱερομόναχον κύριον Καλλίνικον.
Ἀρχ. Σὺ μὲν ὦ τοῦ θεοῦ ἄνθρωπε,τῇ πρὸς τὸ καλὸν σχέσει. Τέλ. ἀρκεῖν μοι
νομισθείη τοῦτο καὶ τῷ πόνῳ ἔστω ἀντιμισθία προσήκουσα ἐν Χ(ριστ)ῷ
Ἰησοῦ... ἀμήν.
(φ. 147 v -150 r ) Τὰ παρὰ τῶν λατίνων παρὰ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τὴν
ἐκκλησιαστικὴν συνήθειαν δοξαζόμενα καὶ τελούμενα, δι᾽ ἃ καὶ ἔχομεν
αὐτοὺς ἀκοινωνίαν. α΄-κε΄ (τὰ ὑπ᾽ ἀρ. α´-ιζ´ ἔχουν ἐκδοθεῖ στὸ Τὰ παρὰ τῶν
Φράγγων παρὰ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν (καὶ) παρὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν
συνήθειαν δοξαζόμενα καὶ τελούμενα, δι’ ἃ καὶ ἔχομεν πρὸς αὐτοὺς
ἀκοινωνήτως, εἰσὶ ταῦτα
Ἀρχ. Λέγουσι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, μὴ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεσθαι μόνον,
ἀλλὰ Pavlov, Kritičeskie, 151–153. Τὰ ὑπόλοιπα ἀνέκδοτα.
(φ. 175 r -221 r ) Ἐκ τῶν ζητημάτων τῶν ἐπιλύσεων Θεοφάνους Κεραμέως καὶ
Ἰουστίνου φιλοσόφου. Θεοφάνους ἀρχιεπισκόπου Ταυρομενείας Σικελίας
τοῦ Κεραμέως ἀπορίαι καὶ λύσεις. Τέλ. τὰς αὐτοῦ τρίχας ἔσχηκεν ὁ
Σαμψών.
(φ. 222 r -339 r ) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Ὀρθόδοξος ὁμολογία. – Τίτλος (φ. 222 r ):
Ὀρθόδοξος ὁμολογία ἤτοι πίστεως ἔκθεσις κατὰ τὴν τοῦ Χ(ριστο)ῦ ἁγί(αν)
καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἀνατολικὴν ἐκκλησίαν. Ἀρχ. α ον Πιστεύω εἰς ἕνα
Θεόν, πνεῦμα ὄντα, καὶ νοῦν ὑπὲρ νοῦν. Πρώτη ἔκδοση τοῦ ἔργου,
Ἄμστερνταμ 1767 (ΘΠ, Ι, 1433). Νεώτερη (δεύτερη) ἔκδοση ἀπὸ τὸν
Νεόφυτο Μεταξᾶ, Αἴγινα 1828. Ἀνατύπωση τῆς β΄ ἔκδοσης στὸ Εὐγενίου
Βουλγάρεως ἔργα, ἐπιμ. Συμεὼν Πασχαλίδης, [Ἁγιορειτικὴ Ἑστία, Ἀθωνικὰ
Ἀνάλεκτα 6], Θεσσαλονίκη 2013, σ. 211-266. Γιὰ τὴ χρονολόγηση τῆς
συγγραφῆς τοῦ ἔργου βλ. καὶ ἀμέσως κατωτέρω.Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν
κώδ. Καυσοκαλυβίων 138, φ. 2 r -12 r (ἐκεῖ μὲ χρονολογία Φεβρ. 1761) βλ.
Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 168. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ.
ΒΡΑ 1121, φ. 3 r -14 v (ἔτ. 1795)· βλ. Χαρίτων Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’
Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη ἀπὸ τὸν Ματθαῖο μοναχὸ
Γανοχωρίτη», [ὑπὸ ἔκδοση]. ΔΒΚ 6
Πατριαρχικὸ γράμμα ΣΕΡΑΦΕΙΜ Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ πρὸς τὸν Εὐγένιο Βούλγαρη, ἐπίτιτλο καὶ ἐνυπόγραφο, χρονολογημένο Φεβρουάριος 1761.
ᾳψξα ἐν μηνὶ φεβρουαρίῳ ἰνδικτιῶνος θ´. 1761. Ἀρχ. [Ὁσιώτατε ἐν
Ἱεροδιακόνοις … κὺρ Εὐγένιε … μετριότητος εἴη μετα σοῦ. ῎Ε(τους)
ᾳψξαωἘν μηνὶ Φεβρουαρι ἰουθκ ζω ἰνδ θ´. Ἀπὸ τὸ γράμμα ἀπουσιάζουν οὶ
ὑπογραφὲς τῶν δώδεκα συνοδικῶν ἀρχιερέων ποὺ παρατίθενται στὴν
ἔκδοση. – Ἔκδ. Ν. Π. Δελιαλῆς, «Δύο πατριαρχικὰ σιγίλλια Διονυσίου τοῦ
Δ΄ καὶ Γρηγορίου τοῦ Ε΄», Μακεδονικὰ 1 (1940) 121-122, βάσει τοῦ κώδ.
ΔΒΚ (Σιγάλας) 66, φ. 239 v -240 r , ὅπου ἡ ἡμερομηνία 9 Φεβρ. 1761. Τὸ αὐτὸ
γράμμα καὶ στὸν κώδ. Ἑλλ. ἐμπορικοῦ σχολείου Ὀδησσοῦ, 2, τ. 2, φ. 235 r -
240 r (ἐκεῖ μὲ ἡμερομηνία 1 Φεβρ. 1761)· βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris»,
σ. 755 καὶ σημ. 169. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 1 r -2 r · βλ.
Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ
Βούλγαρη», ὅ.π. Ἡ ἀνωτέρω πατριαρχικὴ ἐπιστολὴ εἶναι ἀπαντητικὴ τῆς
ἐπιστολῆς Βούλγαρη τῆς 1ης Φεβρ. 1761 πρὸς τὸν Σεραφεὶμ Β΄ (Ἀρχ. Ἐσμὸς
ἀγαθῶν ἐπὶ τῆς πανευκλεοῦς σου), μαζὶ μὲ τὴν ὁποία ὁ Βούλγαρης πρέπει
νὰ ἔστειλε καὶ τὸ κείμενο τῆς Ὁμολογίας στὸν Πατριάρχη· βλ. Καρανάσιος,
«Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π.

<ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΟΤΑΡΑΣ, μεταφραστὴς τοῦ Stanislaw Herakliusz
Lubomirski, De vanitate conciliorum liber unus, in quo vanitas et veritas
rerum humanarum politicis et moralibus rationibus clarè demonstratur, et
dialogicè exhibitur, Βαρσοβία 1700.>, Περὶ τῆς τῶν συμβουλιῶν
ματαιότητος.(φ. 3 r -58 r ) φ. 3 r Τίτλος: «Περὶ ματαιότητος (μετανοίας, Σιγάλας) Περὶ τῆς
τῶν συμβουλιῶν ματαιότητος». Ἀρχ. α. ματαιότης τὸ ὡραιότατον τῶν
πραγμάτων. Τέλ. καὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν τῶν πραγμάτων καταλλαγήν. φ. 2 v
:σύντομες σημειώσεις μεταγενέστερες. Ἀνέκδοτο· βλ. Δ. Γ. Ἀποστολόπουλος,
«“Περὶ τῆς τῶν συμβουλίων ματαιότητος”, Ἕνα ἀκόμα φαναριώτικο
ἐγχειρίδιο Πολιτικῆς», Ἐρανιστὴς 21 (1997) 31-42. (σ. 32) «Τὸ πρωτότυπο
τοῦ “Περὶ τῆς τῶν συμβουλίων ματαιότητος”», Ἐρανιστὴς 22 (1999) 251-
252.

1. (φ. 3 r -24 r ) <ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΕΑΣ>, Σύνοψις εἰσαγωγικωτέρα εἰς
γεωγραφίαν καὶ πρότερον εἰς θεωρίαν σφαιρικήν. – (φ. 3 r -4 r )
Ἐπιστολὴ Θεοφίλου Κορυδαλλέα πρὸς τὸν [Βλάσιο] Σκαρλάτο. Ἀρχ.
Δόγμα οὐχ ἧττον ἢ παλαιὸν αἷς ἔργον ψυχαῖς ἡ κάλλους τοῦ νοεροῦ
θεωρία. Τέλ. Εἴ τις εὐθυμῶν ἐῤῥωμένως τὸ λαμπρότατον κλέος
ἑλλήνων, τῶν ποτὲ εὐδαιμόνων, οὐχ ἧττον, ἢ καὶ σοφῶν. – (φ. 4 v )
«Προοίμιον». Ἀρχ. Πλάττει ταῖς μούσαις ὁ φυσικὸς μῦθος
συμπεπλεγμέναις μίαν μετ’ ἄλλην νὰ κάμνουσι χορόν. – (φ. 5 r -24 r )
«Ἀπαρίθμησις, καὶ τάξις τῶν μερῶν τοῦ κόσμου». Ἀρχ. Ὅλος οὗτος ὁ
αἰσθητὸς κόσμος εἶναι σχηματισμὸς στρογγυλός. Τέλ. Ἡ σύνοδος τῶν
καλῶν εἶναι καλὴ μετρίως τῶν κακῶν εἶναι πολλὰ κακή.
– Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν κώδ. Μουσείου Μπενάκη 93 (ΤΑ 250), φ.
8 r -21 v · Εὐριδίκη Λάππα-Ζιζήκα – Ματούλα Ρίζου-Κουρουποῦ,
Κατάλογος ἑλληνικῶν χειρογράφων τοῦ Μουσείου Μπενάκη (10ος-
16ος αἰ.), Ἀθήνα 2017 [ἠλεκτρ. ἔκδοση], σ. 328 [ἔντυπη ἔκδ., Ἀθήνα
1991]. Γιὰ τὸ κείμενο βλ. Β. Ι. Τσιότρας, Ἡ ἐξηγητικὴ παράδοση τῆς
Γεωγραφικῆς ὑφηγήσεως τοῦ Κλαυδίου Πτολεμαίου. Οἱ ἐπώνυμοι
σχολιαστές, διδακτ. διατριβή, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 232-242· ὁ ἴδιος,
«Τρεῖς ἀνέκδοτες ἐπιστολὲς τοῦ Θεοφίλου Κορυδαλλέως καὶ οἱ
ἀριστοτελικὲς πηγές τους», Ὁ Ἐρανιστὴς 24 (2003) 11-12· πβ. ὁ ἴδιος,
«Κλαύδιος Πτολεμαίος και Θεόφιλος Κορυδαλλεύς: Τα αστρολογικά
κείμενα», Σιναϊτικά Ανάλεκτα, τ. Α΄, Αθήνα 2002, σ. 171-208.

(σ. ζ΄-ια΄) [Ἦν δὲ] ὁ πόνος τὸ δικαιοσύνην ἀσκεῖν...(= Ψαλμ. 72,ἑρμηνεία Ἀθανασίου Ἀλεξανδρείας, PG 27, 329C) – (σ. ια΄-κβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 73 – (σ. κβ΄-κη΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 74 – (σ. κη΄-λε΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 75 – (σ. λε΄-μζ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 76 – (σ. μζ΄-πγ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 77 – (σ. πδ΄-πθ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 78 – (σ. πθ΄-ρ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 79 – (σ. ρ΄-ρη΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 80 – (σ. ρη΄-ριγ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 81– (σ. ριγ΄-ριθ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 82– (σ. ρκ΄-ρκς΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 83– (σ. ρκς΄-ρλγ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 84 – (σ. ρλγ΄-ρλθ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 85 – (σ. ρμ΄-ρμδ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 86 – (σ. ρμδ΄-ρνα΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 87 – (σ. ρνβ΄-ροβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 88 – (σ. ροβ΄-ρπβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 89 – (σ. ρπβ΄-ρϞα΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 90 – (σ. ρϞβ΄-ρϞζ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 91 – (σ. ρϞζ΄-σβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 92 – (σ. σβ΄-σια΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 93 – (σ. σια΄-σιη΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 94 – (σ. σιη΄-σκε΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 95 – (σ. σκε΄-σλα΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 96 – (σ. σλα΄-σλε΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 97 – (σ. σλε΄-σμβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν 98 – (σ. σμβ΄-σμγ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 99 – (σ. σμγ΄-σν΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 100 – (σ. σν΄-σξα΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 101 – (σ. σξα΄-σο΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 102 – (σ. σο΄-τβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 103 – (σ. τβ΄-τκβ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 104 – (σ. τκβ΄-τλθ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 105 – (σ. τλθ΄-τνζ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 106 – (σ. τνη΄-τξα΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 107 – (σ. τξα΄-τοδ΄) ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 108 – (σ. τοδ΄-τοε΄). ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Ψαλμ. 109 Τέλ.(σ. τοε´) τοῦτο καὶ ἔφη οὐκ ἐκβάλλων τὸ εἶναι υἱὸν Δα(υὶ)δ τὸν Χ(ριστὸ)ν, ἀλλὰ τῷ ὁμολογουμένως.

(φ. 1r-189v) Τίτλος «Τὰ Ἀμφιλόχια, ἢ λόγων ἱερῶν καὶ ζητημάτων ἱερολογία, πρὸς Ἀμφιλόχιον τὸν ὁσιώτατον Μ(ητ)ροπολίτην Κυζίκου, ἐν τῷ καιρῷ τῶν πειρασμῶν ζητημάτων διαφόρων εἰς ἀριθμὸν τριακοσίων συντεινόντων ἐπίλυσιν αἰτησάμενον». Τέλ. (κολ.) οὐδὲ τοῖς τῶν θηραμάτων ἴχνεσιν. (= Ἀμφιλόχια 80, 249, – Ἔκδ. L. G. Westerink, Photii patriarchae Constantinopolitani Epistulae et Amphilochia, τ. V, [Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana (BT) Λειψία 1986, σ. 119.