Εμφανίζει 101 αποτελέσματα

Αρχειακή περιγραφή
Αρχείο Συλλογικού Kαταλόγου Xειρογράφων
Προεπισκόπηση εκτύπωσης Hierarchy Προβολή:
Ascending

Μπαλάνος Βασιλόπουλος , Αριθμητική

(φ. Ιr-ΙΙv, σ. 1-181) Σύνοψη ἀριθμητικῆς. Τίτλος (σ. 1): «Συνοπτικὴ ἑρμηνεία καθ’ ἑκατέρα αὐτῆς τὰ μέρη πολλῆς τῆς ἀκριβείας καταστρωθεῖσα παρὰ τοῦ σοφολογιωτάτου καὶ ἐπιστημονικωτάτου κυρίου Μπαλάνου Βασιλοπ(ού)λ(ου) τοῦ πρωτοπαπᾶ καὶ διδασκάλου τῆς πρώτης σχολῆς Ἰωαννίνων». – Ὁ τίτλος μετὰ τὸ σοφολογιωτάτου ἀπὸ διόρθωση τοῦ χ2· μετὰ τὸ σοφολογιωτάτου διαγραμμένο τὸ ἀρχικὸ κείμενο τοῦ τίτλου, ποὺ ἦταν γραμμένο ἀπὸ χ1: ἐν ἱεροδιδασκάλοις κυρίου κὺρ Μπαλάνου πρωτοπαπᾶ. – Ἔκδ. Μπαλᾶνος Βασιλόπουλος Ἔκθεσις ἀκριβεστάτη τῆς Ἀριθμητικῆς, Βενετία 1803· Ἠλιοὺ Α΄, σ. 86-87, ἀρ. 1803.76 (ἐκδότης ὁ Κοσμᾶς Μπαλᾶνος, γιὸς τοῦ Μπαλάνου Βασιλοπούλου).
(σ. 1-128) Ἀριθμητική, Πρακτικὸ μέρος.
(σ. 1-56) Βιβλίο Α΄ (ἀπὸ χ2): «Καὶ πρῶτον περὶ τοῦ πρακτικοῦ μέρους αὐτῆς» [ἀρχικὸς τίτλος ἀπὸ χ1, διαγραμμένος: Περὶ ἀριθμητικῆς πρακτικῆς]. Ἀρχ. Τὸ μὲν δὴ ζητεῖν [δὴ ζητεῖν add. sl. χ2] εἰ ἐστὶν ἐν τοῖς οὖσιν [ζητεῖν del. χ2] ἐπὶ τῶν καθ’ αὑτὸ γνωρίμων καὶ πᾶσιν ὁμολογουμένων. Τέλ. ὅτου χάριν καὶ ἡμεῖς συντομίας ἕνεκα πέρας τοῦ αου βιβλίου ἐνταῦθα δεδώκαμεν.
(σ. 57-100) Βιβλίο Β΄: «Περὶ κλασμάτων, τί τε ἐστὶ τὸ κλάσμα, καὶ ὅπως γράφεται». Ἀρχ. Κεφ. αον. Πληρωθέντος ἤδη τοῦ αου βιβλίου τῆς παρούσης πραγματείας, καὶ τῶν ταύτῃ χρειωδεστέρων. Τέλ. ὡς καὶ ἐν τῷ ϛῳ ὑπετέθη τοῦ προτέρου προβλήματι (εἶτα ἀκολουθεῖ, τό, τοιαύτη μὲν οὖν ἡ τῶν κλασμάτων χρῆσις, σελ.).
(σ. 101-110) «Περὶ Γεωμετρικῆς [διορθωμένο ἀπό: Ἀστρονομικῆς] ψηφοφορίας». Ἀρχ, Ψηφοφορία, ἥτις καὶ ψηφηφορία μεταλήψει τοῦ στοιχείου παρά τισι λέγεται. Τέλ. Τοιαύτην γάρ τινα πρὸς ἄλληλα τὰ λεπτὰ ἀναλογίαν τηροῦσιν ἐν τῷ γράφεσθαι.
(σ. 111-128) «Περὶ Ἀστρονομικῆς ψηφοφορίας». Ἀρχ, Ἀστρονομικὴ δὲ ψηφηφορία ἐστίν, ᾗπερ οἱ τῶν ἀστρονόμων παῖδες ἐπὶ τῶν κινήσεων τῶν οὐρανίων σφαιρῶν καὶ ἀστέρων χρῶνται. Τέλ. σαφεστέρα γενήσεται [διαγραμμένο: ἡ περὶ αὐτῶν ἑρμηνεία] ἐπί τε τῆς τῶν γεωμετρικῶν καὶ ἀστρονομικῶν προβλημάτων πραγματείας.
(σ. 129-178) Ἀριθμητική, Θεωρητικὸ μέρος. «Περὶ τοῦ θεωρητικοῦ τῆς ἀριθμητικῆς μέρους. Βιβλίον Α΄. Προοίμιον». Ἀρχ. Τοῦ αου τῆς ἀριθμητικῆς πληρωθέντος μέρους εἰς χρῆσιν ἀνήκοντος τῶν ἀριθμῶν, ἑπόμενόν ἐστι διαλαβεῖν καὶ περὶ τοῦ βου ταύτης μέρους. Τέλ. (σ. 176) ἵνα δὲ σαφεστέρα ἡ τούτων γένηται ἑρμηνεία, ταχθήτω καὶ ταῦτα εὐτάκτως, συστοιχοῦντα τοῖς παρ’ Ἕλλησιν ἀριθμητικοῖς χαρακτῆρσι. – Ἀκολουθοῦν (σ. 176-178) οἱ χαρακτῆρες τῶν ἀρχαιοελληνικῶν ἀριθμῶν καὶ ἀριθμητικῶν.
Στὰ φ. Ιr-ΙΙv καὶ στὶς σ. 35α-β, 82α-β, 129α-β, 179-181, σημειώσεις σχετικὰ μὲ τὸ κείμενο, μὲ παραπομπὲς σὲ ἀντίστοιχες σελίδες. Στὴ σ. 181α δοκίμια κονδυλίου καὶ ἀριθμητικὲς πράξεις.

Βασιλόπουλος, Μπαλάνος

Γεώργιος Κορέσσιος , Θεολογικά έργα .

Τίτλος (4r): «ΘΕΟ-ΛΟΓΙΚΟΝ ΠΕΡΙ ΕΞΟΧΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ συγγραφὲν παρὰ τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου ἄκρου θεολόγου τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας, καὶ ἐν ἰατροῖς ἀρίστου ΚΥΡΙΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΡΕΣΣΙΟΥ τοῦ Χίου καὶ ἀφιερωθὲν τῷ Παναγιωτάτῳ Θειοτάτῳ καὶ Σοφωτάτῳ ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης τῷ οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ ΚΥΡΙῼ ΚΥΡΙῼ ΚΥΡΙΛΛῼ τῷ ἐκ Βεῤῥοίας, Ταὐτὸν εἰπεῖν τῇ ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ καθολικῇ Ἀποστολικῇ Ἀνατολικῇ ΕΚΚΛΗΣΙΑ· Ἐν ἔτει τῷ σωτηρίῳ ͵αχλα΄» (ἐρυθρόγραφα τὰ κεφαλαῖα πλὴν τῶν λέξεων ΚΥΡΙΟΥ, ΚΥΡΙῼ). – Ἀνέκδοτο. Γιὰ τὸ ἔργο καὶ τὰ σωζόμενα χειρόγραφα βλ. Στουπάκης, Γεώργιος Κορέσσιος, σ. 180-220 (βλ. Βιβλ.).
(φ. 5r-7r) Προσφώνηση ἀφιερωματικὴ τοῦ συγγραφέα πρὸς τὸν Οἰκουμ. Πατριάρχη Κύριλλο Β΄ ἐκ Βεροίας Χαλεπίου (Συρίας): (κεφαλαῖα) «Τῷ Παναγιωτάτῳ Θειοτάτῳ καὶ Σοφωτάτῳ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ κυρίῳ κυρίῳ Κυρίλλῳ τῷ ἐκ Βεῤῥοίας, Γεώργιος ὁ Κορέσσιος θεολόγος τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας τὴν ὀφειλομένην εὐλάβειαν» (Τῷ Κυρίλλῳ: ἐρυθρόγραφα). Ἀρχ. Οἶδα ΠΑΤΕΡ ἐπιστάτα τῆς ἐκκλησίας ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΚΑΙ ΣΟΦΩΤΑΤΕ, ἄλλους μὲν ἄλλοις προσύλοις τῶν δωρεῶν τοὺς προϊσταμένους. Τέλ. καὶ σοφωτάτῳ νεύματι ἀπερχόμενος, εἴης τῶν ἐς βίον μακραίωνα ἀφικομένων. Στὴν ἄνω ὤα τοῦ φ. 5r: Χ(ριστὸ)ς ἡγοῦ.
(φ. 7v) Ἀπαντητικὴ ἐπιστολὴ Κυρίλλου Β΄: «ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΕΚ ΒΕΡ-ΡΟΙΑΣ ἐλέῳ Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας Ῥώμης καὶ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης». Ἀρχ. Ἐχρονίσαμεν γράψαι σοι λογιώτατε καὶ σοφώτατε Ἰατρέ, οὐχ ὅτι ἀχάριστοι καὶ ἀμνήμονες, ἀλλ’ ὅτι πολλαῖς βαπριζόμενοι ταῖς τηκεδόσιν. Τέλ. ἀλλὰ παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὗ ἡ χάρις μετὰ τῆς σῆς λογιότητος. Μετὰ τὴν ἐπιστολή (ἀπὸ κάτω): Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ͵αχλζ΄ φευρουαρίου κϛ΄. Ὁ Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐν Χ(ριστ)ῷ εὐχέτης.
(φ. 8r) Σημείωμα (συγγραφέα): Ἡ Θεολογία παρὰ τῇ γραφῇ λέγεται σοφία τοῦ θεοῦ … ὅμοιοι δὲ γινόμεθα, ἤγουν ἀγλαΐας θείας ἀνάμεστοι.
(φ. 8v) «ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ Πρὸς τὸν εὐκλεέστατον σοφώτατον καὶ θεο-λογικώτατον καὶ ἐν Ἰατροῖς ἄριστον κύριον κύριον Γεώργιον τὸν Κορέσσιον, ἑλλάδι τε καὶ λατινίδι φωνῇ κεκοσμημένον ἄνδρα τῷ ὄντι εὐσεβείᾳ σωφροσύνῃ νοῦ καθαρότητι καὶ φιλανθρωπίᾳ διαπρεπῇ, πολλῶν ἀντάξιον ἄλλων» (ἐρυθρ.: τὰ κεφαλαῖα τοῦ τίτλου, τὸ πρωτόγραμμα Π, ὁ τίτλος τοῦ δευτέρου ἐπιγράμματος, ὅπως καὶ τὰ ἀρχικὰ τῶν μονῶν στίχων ποὺ ἀκολουθοῦν):
Οὐρανὸς ἑπτάζωνος χάρισιν εἶ γλυκερῇσιν
πάνσοφε τῷ Κορέσῃ πλημμύρα τῆς σοφίης·Οἷα κεκοσμημένος ἄστρασι λαμπροῖς ἑπτὰ πλανήτων
θεσμοῖς θειολόγοις παγχθονίων συνόδων.
Ἔξοχα δ’ ἠελίῳ γανόοντι πᾶσαν ἐπ’ αἶαν
πίστει τῇ ἀτρεκεῖ θεσπεσίων πατέρων·
Τῇ σε διαυγαζούσῃ ὣςς λιπαρὰν σελαναίαν,
οἷά τε ψυχοσόον σώματι ἀτερσόφον.
Πρὸς δὲ φέρεις πόλον αὖτε βόρειον νειλοτροφῆα,
εὐκελάδου ῥήτρης ἠδὲ θεηγορίης·
Ἀστέρα τηλεφανῆ Χίοιο, μέγ’ ὄμματε κόσμου,
ῥεύματα ὠκεανοῦ ἐκ προχέων σοφίης.
Καὶ πόλον ἠδὲ νότειον, δόγματα δεύτερα φῶτα
μυστοπόλων Χριστοῦ φθέγμασιν ἀμφιχέων.
Δωδεκάτην ζώων ἐκλαμπετόεσσαν ἀέλλην,
ἄρθρων πιστοσύνης φέρτατα σοῖς καμάτοις.
Ζώδια μὲν καλέουσιν ἀμύμονες οὐρανοφάνται,
φαίνεις ἀμβροσύνης πᾶσιν ἐπιχθονίοις.
Ναὶ μήν, καὶ θρασυκάρδιον Ὠρίονος ἀρίστου,
πάμμεγα Κορέσσιον τὸ ξίφος ἑκτάδιον.
Σφάτον ἅπαντας παμπήδην δολοφράδμονας ἄνδρας,
ἄλλος ἅτ’ Ὠρίων ἔκδικος εὐσεβίης.
Ἔστι δὲ καὶ λύρα τετράχορδος σαῖς δ’ ἐνὶ Μούσαις
φθόγγους κρουομένη αἰπυτάτης σοφίης.
Ἄθρει και τετράγωνον σαφαῖραν οὐρανιώνων
τέτταρα κλίματα γῆς, ἠδέ γε μέτρα θαλάσσης.
Τὰς ἀρετὰς ὡς ἄστρα μὲν ἀπλανέας τε πλάνητας
ἣν σὺ καταστερόεις ἤθεσι κυδαλίμοις.
Ἠρ’ ὅσον οὐρανὸς ἀστερόεις γαίης πολὺ κρείττων,
τοσσάτιον τελέθεις φέρτατος ἐκ μερόπων.

Εἰς τὸν αὐτόν.
Πνευματοῤῥύτων ἐκ φρεάτων ὁ Κορέσσιος ἀντλῶν,
νάματ’ ἀπὸ στομάτων πᾶσι βροτοῖς προχέει.
Γλώσσης τοὕνεχ’ ἑῆς γλυκερῆς κόρος, οὔποτ’ ἐσεῖται,
Ματέρος οἷα λόγων νέκταρος ἡδυτέρων.

Τὸ πρῶτο ἐπίγραμμα ἐκδίδεται καὶ στὸ Στουπάκης, Γεώργιος Κορέσσιος, σ. 181-182 (βλ. Βιβλ.)· ἀμφότερα ἐπίσης στὸ Ι. Σακελλίων, Πατμιακὴ Βιβλιοθήκη ἤτοι ἀναγραφὴ τῶν ἐν τῇ Βιβλιοθήκῃ τῆς κατὰ τὴν νῆσον Πάτμον γεραρᾶς καὶ βασιλικῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τεθησαυρισμένων χειρογράφων τευχῶν, Ἀθήνα 1890, σ. 154-155, ἀπὸ τὸν κώδ. Πάτμου ΤΙΑ΄-ΤΙΖ΄. Στὸν ἐν λόγω κώδικα ἀναφέρεται ὡς συνθέτης τοῦ δευτέρου ἐπιγράμματος ὁ ἱερομόναχος Νεκτάριος Σιναΐτης, μετέπειτα πατριάρχης Ἱεροσολύμων (1660-1669). Τὰ δύο ἐπιγράμματα καὶ στὸν κώδ. 216 τοῦ Πατρ. Ἱεροσολύμων, φ. 7r· βλ. Α. Παπαδόπουλος-Κεραμεύς, Ἱεροσολυμιτικὴ Βιβλιοθήκη, τ. 1, [Ἁγία Πετρούπολη 1891], σ. 219 (ἀνατύπ.: Βρυξέλλες 1963).
(φ. 9r-14v) Πίνακας περιεχομένων. Τίτλος (9r): «ΕΛΕΓΧΟΣ ἢ πίναξ τῆς παρούσης Ἱερᾶς Θεολογίας, διῃρημένης ἐν βιβλίοις ἕξ». Σημειώνονται τὰ ἕξι βιβλία καὶ τὰ ὑποκεφάλαια μὲ τὴν ἔνδειξη φλ [: φύλλα], μὲ τὴν ὁποία ὑπονοῦνται ὅμως σελίδες. Ἡ παραπομπὴ σὲ φύλλα (δηλ. σελίδες) διακόπτεται στὴ σ. 173 τοῦ Πίνακα (πρὸς τὸ τέλος τοῦ Βιβλίου Β΄). Οἱ λέξεις ΕΛΕΓΧΟΣ, οἱ ἐπικεφαλίδες (ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ κ.λπ.) καὶ τὰ πρωτογράμματα τῶν ὑποκεφαλαίων: ἐρυθρόγραφα.
(σ. 1-101) «ΠΕΡΙ ΕΞΟΧΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ … ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Ἡ θεολογία κατὰ τὸν θεῖον Διονύσιον ἐν τῇ πρὸς Τῖτον ἐπιστολή. – (σ. 194-177) «ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Τὸ ἁμάρτημα τοῦ Ἀδὰμ ὑπῆρχε πεπερασμένον, ἀποτέλεσμα ὂν πεπερασμένης δυνάμεως. – (σ. 195-302) «ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ Περὶ προορισμοῦ καὶ χάριτος» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Ὁ ἀγαθὸς καὶ ὑπεράγαθος θεὸς ὁ διὰ τὴν ἄκραν ἀγαθότητα. – (σ. 303-456) «… Περὶ φυσικῶν ἰδιωμάτων τοῦ Θεοῦ. ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Ἐπειδὴ ὅση δύναμις τοῖς προσωπικοῖς θεωρήμασι διητήμασι. – (σ. 457-518) «… ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ Περὶ τῆς τῶν ἀγγέλων δημιουργίας» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Περιοδευομένης τῆς περὶ τῶν ἀσωμάτων θεωρίας, ἤδη πρὸς τὴν τῶν ἀσωμάτων οὐσιῶν δεῖν τρέπεσθαι ἔγνωμεν. – (σ. 519-618) «ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΚΤΟΝ· Πραγματεία τῶν μυστηρίων διαλαμβάνουσα» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Τινὲς τὸ μυστήριον βούλονται εἶναι αἰσθητὸν σημεῖον ἱεροῦ πράγματος.
2. (σ. 619-733) «Ἀπολογία Γεωργίου Κορεσσίου Θεολόγου τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας πρὸς τὸν ἐν τῇ Ἀγγλίᾳ τῶν σοφῶν σύλλογον ὡς ἐκ μέρους τῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κληρικῶν» (ἐρυθρ.). Ἀρχ. Πρῶτον φὴς μὴ εἶναι ἀναγκαῖον τὴν ἀληθινὴν ἀποδιώκει τὴν οὐσίαν τοῦ σημαίνοντος. Τέλ. δι’ ἣν αἰτίαν καὶ μεσίταις κεχρήμεθα. – Ἀνέκδοτο. Γιὰ τὸ ἔργο καὶ τὰ σωζόμενα χειρόγραφα βλ. Στουπάκης, Γεώργιος Κορέσσιος, σ. 274-278 (βλ. Βιβλ.), ὅπου ὅμως δὲν ἀναφέρεται ὁ παρὼν κώδικας (στὸ ἴδιο, σ. 274). Τὸ ἔργο συνεγραφη τὸ 1631.
3. (σ. 734-769) [ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΡΕΣΣΙΟΣ], «Περὶ εὐαγγελικοῦ κήρυκος» (ἐρυθρ.) [Σχεδάσματα ἐκκλησιαστικῶν λόγων]. Ἀρχ. Ὀφείλει ὁ εὐαγγελικὸς κῆρυξ μετὰ τὸ προοίμιον καὶ τὴν προδιήγησιν καὶ τὴν διήγησιν τῆς προκατασκευῆς. Τέλ. πρὸς Ῥωμ.: καὶ ἀδελφοί, 23: τοῦ Ματθαίου, καὶ τὰ ἑξῆς. Μετὰ τὸ πέρας (ἐρυθρ.): Τέλος καὶ τῷ Θεῷ δόξα. – Ἀνέκδοτο. Γιὰ τὸ συγκεκριμένο ἔργο καὶ τὰ σωζόμενα χειρόγραφα βλ. Στουπάκης, Γεώργιος Κορέσσιος, σ. 410-423 (βλ. Βιβλ.), ὅπου ὅμως δὲν ἀναφέρεται ὁ παρὼν κώδικας (στὸ ἴδιο, σ. 410).
Ὁ κώδικας χρονολογεῖται βάσει γραφῆς δ΄ τέταρτο τοῦ 18ου αἰ., καὶ ὄχι στὸν 17ο αἰ., ὅπως τὸν χρονολογεῖ ὁ Σιγάλας (Βιβλ.), ὁ ὁποῖος παρασύρθηκε προφανῶς ἀπὸ τὴ χρονολογία συγγραφῆς τῶν ἔργων (ἔτ. 1631 τὰ δύο πρῶτα)· τὴ χρονολόγηση τοῦ Σιγάλα γιὰ τὸν κώδικα ἀντιγράφει καὶ ὁ Στουπάκης, Γεώργιος Κορέσσιος, σ. 160 (Βιβλ.). Γιὰ τὴ χρονολόγηση τοῦ χειρογράφου βλ. καὶ Γρ.
Παρόμοια κωδικολογικὰ χαρακτηριστικὰ μὲ τὸν κώδ. ΔΒΚ 6.

Κορέσσιος, Γεώργιος 1563-1661

Σύμμικτος θεολογικός

(φ. 1 r -64 v ) <Ἰωάννης> Ζωναρᾶς – <Νικόλαος Δοξαπατρῆς>, Σχόλια
στὰ Ἔπη τοῦ Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ (CPG 3049, 3048) – Νικήτας
Δαβίδ, Παράφραση τῶν ἐπιγραμμάτων τοῦ Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ
στὸν Μ. Βασίλειο (CPG 3046.2)· δύο ἐπιγράμματα στὸν Γρηγόριο
Ναζιανζηνό («Νικῆτα φιλοσόφου τοῦ καὶ Δ(αβ)ίδ, ἑρμηνεία εἰς τὰ
τετράστιχα τοῦ μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ·
τοῦ αὐτοῦ ἑρμηνεία εἰς τὰ μονόστιχα, τοῦ αὐτοῦ εἰς τὰ
ἐπιγράμματα τὰ εἰς τὸν μέγα Βασίλειον, παράφρασις»). Ἀντίγραφο
τῆς ἔκδ. Νικήτα ἑρμηνεία, φ. <1 r >, 3 r -56 r . Γιὰ τὸ κείμενο τοῦ
Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ βλ. CPG 3035. PG 37, 928-945A10 (ΛΓ΄),
908-910Α10 (Λ΄) [Ἔπη ἠθικά] καὶ CPG 3038. PG 38, 72-75Α8
[Ἐπιτάφιο ἐπίγραμμα ἀρ. 119]. (φ. 1 r -2 v ) « Προοίμιον τοῦ τὸ
σύγγραμμα ποιησαμένου (οὐ τὸ παρὸν) προσφώνησιν ἔχον πρὸς τὸν
ἀξιώσαντα ποιήσασθαι τὴν ἐξήγησιν τῶν τετραστίχων τοῦ Θεολόγου,
Ἰωάννου μοναχοῦ τοῦ Ζωναρᾶ.» (βλ. ἔκδ. φ. 3 r ). Ἀρχ. Εἰς σὴν χάριν
μακαριώτατε ἀδελφὲ τὸ πόνημά μου τοῦτο ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ, Σχόλια
στὰ «Γνωμικὰ τετράστιχα» τοῦ Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ (CPG 3049)
Ἀρχ. Εἰς σὴν χάριν μακαριώτατε ἀδελφέ τὸ ποίημά μου τοῦτο
πεπόνηται. Νικήτα φιλοσόφου… ἑρμηνεία εἰς τὰ τετράστιχα…
Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ… ἐπιμ. Ζαχαρία Σκορδυλίου…, Βενετία
1563 (φ. 3 r -60 v ) ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΕΡΡΩΝ, Νικήτα τοῦ καὶ Δαβὶδ δούλου
Ἰ(ησο)ῦ Χ(ριστο)ῦ τοῦ φιλοσόφου, ἑρμηνεία τῶν τετραστίχων τοῦ
μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Μετὰ σημειώσεων
ἐπὶ τοῦ περιθωρίου. (φ. 60 v -64 v ) Τοῦ αὐτοῦ Γρηγορίου τοῦ
Θεολόγου, Ἐπιγράμματα ἐπικήδεια εἴτε ἐπιτάφεια εἰς τὸν μέγαν
Βασίλειον διὰ στίχων ἡρωελεγείων συντιθέμενα, συνταχθέντα καὶ
ἑρμηνευθέντα παρὰ Νικήτα φιλοσόφου τοῦ Παφλαγόνος,
δυοκαίδεκα τὸν ἀριθμόν ὄντα, ἅπερ ἐπάνω τοῦ τάφου τοῦ μεγάλου
Βασιλείου ὁ μέγας Γρηγόριος τέθηκεν. Ἀρχ. Ζαχαρίου ἱερέως οἶμαι
εἶναι καὶ ταύτην τὴν παράφρασιν καὶ οὐχ ἑρμηνείαν.
(φ. 64 v -77 v ) ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΗΣ, Παράδεισος. Z. SKORDYLIUS, Νικήτα
Φιλοσόφου (...) ἑρμηνεία εἰς τὰ τετράστιχα (...) τοῦ Γρηγορίου τοῦ
Ναζιανζηνοῦ (...) Ἰωάννου τοῦ Γεωμέτρου ἐπιγράμματα. Βενετία
1563.
(φ. 79 r -86 v ) <ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ> Ἀρχ. Ἀγαπῶ ἢ
ἀγαπῶμαι (σὲ δύο στῆλες)
(φ. 87r- μέχρι τέλους) <ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ ΕΚ ΖΑΓΟΡΑΣ,
ΦΡΑΣΑΡΙΟΝ> Ἀρχ. ἀκέφαλη …] προῄρημαι ἵνα μὴ τῷ λάθε βιώσας
περιπέσω ἀμαθεῖ τάχ᾽ ἴσως καὶ πονηρῷ. Τὸ ἴδιο κείμενο ἀπαντᾶ καὶ
στὰ χφφ. Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ζαγορᾶς 93 καὶ Πατριαρχείου
Ἱεροσoλύμων 439. Γριτσόπουλος, ΝΕ 13, 455. Σημ. (φ. 87 r ) Λείπει/

Θεολογικός Αντιρρητικός Κώδικας.

1. (φ. VIr-XIIr, σ. A 1-258, σ. B 1-78) ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων, καὶ ΔΟΣΙΘΕΟΣ Β΄ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Ἐγχειρίδιον κατὰ τῆς καλβινικῆς φρενοβλαβείας. – Ὁ ἀνωτέρω τίτλος εἶναι κατὰ λέξιν ἀντιγραμμένος ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ ἔργου, Βουκουρέστι 1690 (ΘΠ, ἀρ. 5514). Τὰ δύο ἔργα τυπώθηκαν τυπωμένα μαζί (συνεχόμενα) στὸ ἔντυπο. Προφανῶς ὁ παρὼν κώδικας ἀντεγράφη ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω ἔκδοση.
Γενικὸς Τίτλος (VIr): «ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΕ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣΥΓΓΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΕΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων, καὶ ἐρωτήσεων Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως, Ἀντίρρησις. Καὶ ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ καλβνικῆς φρενοβλαβείας. Τυπωθέντα, διὰ δαπάνης τε, καὶ ἐπιτροπῆς, τοῦ πανεκλαμπροτάτου, εὐσεβεστάτου τε, καὶ γαληνοτάτου, αὐθέντου καὶ ἡγεμόνος πάσης οὐγκροβλαχίας, κυρίου, κυρίου, Ἰωάννου Κωνσταντίνου Μπασαράμπα βοεβόδα. Ἐπιμελείᾳ δέ, καὶ διορθώσει, τοῦ λογιωτάτου νοταρίου, τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας κυρίου Μιχαὴλ Μακρῆ τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων. Ἐν τῇ περιφήμω πόλει Μπουκουρέστη τῆς Οὐγκροβλαχίας: Ἐν ἔτει σωτηρίῳ : ͵αχϞ΄ [1690] Κατὰ Μῆνα Σεπτέμβριον.
Στὴ συνέχεια ὅπως στὸ ἔντυπο: (φ. VIv) Τρία ἐπιγράμματα εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Κωνσταντίνο Μπραγκοβάνο. – (φ. Vr-VIv) Ἐπιστολὴ Δοσιθέου Ἱεροσολύμων πρὸς τὸν ἀνωτέρω ἡγεμόνα, χρονολ. Μάιος 1690, Ἀρχ. Τὰ βιβλία καὶ τὰ συμβόλαια τὰ ἐν ἀνθρώποις. – (φ. VΙIr-VIIIv) Προσφώνηση Δοσιθέου Ἱεροσολύμων πρὸς τοὺς ἀναγνῶστες (τοῖς ἐντευξομένοις), χρονολ. Μάιος 1690, Ἀρχ. Πολλαὶ καὶ ἄλλαι συμφοραὶ εἰς τὴν οἰκουμένην κατὰ διαφόρους καιρούς. – (φ. ΙΧr-v) «Βίος Μελετίου τοῦ Συρίγου, συγγραφεὶς παρὰ Δοσιθέου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων», Ἀρχ. Μελέτιος Ἱερομόναχος ὁ Συρίγου, τοῦ ἐν τῇ Κρήτῃ Χάνδακος ἦν γέννημα. – (φ. Χr-XIr) Πίνακας περιεχομένων τοῦ Ἐγχειριδίου τοῦ Μελετίου Συρίγου. – (φ. ΧIr-XIIr) Πίνακας περιεχομένων τοῦ Ἐγχειριδίου Δοσιθέου Β΄.
1(σ. Α 1-258) ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ, Κατὰ τῶν καλβινικῶν κεφαλαίων. Τίτλος (σ. Α 1): «ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ Ἀντίῤῥησις πρὸς τὴν ἐκδοθεῖσαν ὁμολογίαν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ὑπὸ Κυρίλλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἐπιγραφεῖσαν ἐν ὀνόματι τῶν χριστιανῶν ἁπάντων ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΣ κοινὴν μετενεχθεῖσαν διάλεκτον. Ἀρχ. Ἀρκετὸν ἦτον νὰ ἐθέλαμεν πολεμᾶν ἐναντίον εἰς ἕνα μόνον ἐχθρόν.
2(σ. B 1-78) ΔΟΣΙΘΕΟΣ Β΄ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, Ἐγχειρίδιον κατὰ τῆς καλβινικῆς φρενοβλαβείας. Τίτλος (σ. B 1): «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΗΝ ΚΑΛΒΙΝΙΚΗΝ ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΕΙΑΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ Ἀνατολικὴν ἁγίαν, καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, φρονεῖν ἐν τοῖς περὶ θεοῦ καὶ τῶν θείων ὡς αὐτοὶ οὗτοι οἱ Καλουΐνοι δηλονότι, κακοφρονοῦσι, προβάλλοντες εἰς πίστιν δῆθεν τῶν λεγομένων αὐτοῖς, τὰ λεγόμενα Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως κεφάλαια, συντεθὲν παρὰ Δοσιθέου Πατριάρχου, τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑξακοσιοστὸν ἑβδομηκοστὸν δεύτερον ἔτος τῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦ ἡμῶν ἐνσάρκου ἐπιφανείας». Ἀρχ. Καιρὸς τοῦ λαλεῖν, καὶ καιρὸς τοῦ σιγᾶν ὁ σοφὸς Ἐκκλησιαστὴς παραινεῖ. Στὴ σ. Β 78, μετὰ τὸ πέρας τοῦ κειμένου, κολοφὼν μὲ χρονολογία Σεπτέμβριος 1690.
2. (φ. αr, σ. Γ 1-9) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Ὀρθόδοξος ὁμολογία. – Τίτλος (φ. αr): «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἤτοι Ἔκθεσις ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ κατὰ κέλευσιν καὶ προτροπὴν τοῦ Παναγιωτάτου οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ(υρίο)υ κ(υρίο)υ Σεραφείμ, καὶ τῆς ἐν Κωσταντινουπόλει Ἱερᾶς Συνόδου συγγραφεῖσα, ὑπὸ τοῦ σοφολογιωτάτου διδασκάλου Εὐγενίου Ἱεροδιακόνου τοῦ Βουλγάρεως 1761». Ἀρχ. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, πνεῦμα ὄντα, καὶ νοῦν ὑπὲρ νοῦν.
Ὁ ἀνωτέρω τίτλος καὶ ὁλόκληρο τὸ ἔργο εἶναι κατὰ λέξιν ἀντιγραμμένα ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ ἔργου, Ἄμστερνταμ 1767 (ΘΠ, Ι, 1433). Νεώτερη (δεύτερη) ἔκδοση ἀπὸ τὸν Νεόφυτο Μεταξᾶ, Αἴγινα 1828. Ἀνατύπωση τῆς β΄ ἔκδοσης στὸ Εὐγενίου Βουλγάρεως ἔργα, ἐπιμ. Συμεὼν Πασχαλίδης, [Ἁγιορειτικὴ Ἑστία, Ἀθωνικὰ Ἀνάλεκτα 6], Θεσσαλονίκη 2013, σ. 211-266. Ἡ χρονολογία στὸν τίτλο παραπέμπει στὸ ἔτος συγγραφῆς τοῦ ἔργου καὶ ὄχι τῆς ἀντιγραφῆς τοῦ κειμένου στὸν παρόντα κώδικα. Γιὰ τὴ χρονολόγηση τῆς συγγραφῆς τοῦ ἔργου βλ. καὶ ἀμέσως κατωτέρω, σ. Γ 10.Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ στὸν κώδ. Καυσοκαλυβίων 138, φ. 2r-12r (ἐκεῖ μὲ χρονολογία Φεβρ. 1761) βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 168. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 3r-14v (ἔτ. 1795)· βλ. Χαρίτων Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη ἀπὸ τὸν Ματθαῖο μοναχὸ Γανοχωρίτη», [ὑπὸ ἔκδοση].
3. (σ. Γ 10) Πατριαρχικὸ γράμμα ΣΕΡΑΦΕΙΜ Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ πρὸς τὸν Εὐγένιο Βούλγαρη, ἐπίτιτλο καὶ ἐνυπόγραφο, χρονολογημένο Φεβρουάριος 1761. Ἀρχ. [Ὁσιώτατε ἐν Ἱεροδιακόνοις … κὺρ Εὐγένιε …] Εἰ τῶν δικαιοτάτων καθέστηκε τοὺς περί τι πονήσαντας γενναῖον. Τὸ γράμμα ὑπογράφουν δώδεκα συνοδικοὶ ἀρχιερεῖς.
– Ἔκδ. Ν. Π. Δελιαλῆς, «Δύο πατριαρχικὰ σιγίλλια Διονυσίου τοῦ Δ΄ καὶ Γρηγορίου τοῦ Ε΄», Μακεδονικὰ 1 (1940) 121-122, βάσει τοῦ κώδ. ΔΒΚ (Σιγάλας) 66, φ. 239v-240r, ὅπου ἡ ἡμερομηνία 9 Φεβρ. 1761. Τὸ αὐτὸ γράμμα καὶ στὸν κώδ. Ἑλλ. ἐμπορικοῦ σχολείου Ὀδησσοῦ, 2, τ. 2, φ. 235r-240r (ἐκεῖ μὲ ἡμερομηνία 1 Φεβρ. 1761)· βλ. Stiernon, «Eugène Boulgaris», σ. 755 καὶ σημ. 169. Ἐπίσης καὶ στὸν κώδ. ΒΡΑ 1121, φ. 1r-2r· βλ. Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π. Ἡ ἀνωτέρω πατριαρχικὴ ἐπιστολὴ εἶναι ἀπαντητικὴ τῆς ἐπιστολῆς Βούλγαρη τῆς 1ης Φεβρ. 1761 πρὸς τὸν Σεραφεὶμ Β΄ (Ἀρχ. Ἐσμὸς ἀγαθῶν ἐπὶ τῆς πανευκλεοῦς σου), μαζὶ μὲ τὴν ὁποία ὁ Βούλγαρης πρέπει νὰ ἔστειλε καὶ τὸ κείμενο τῆς Ὁμολογίας στὸν Πατριάρχη· βλ. Καρανάσιος, «Ἡ ‘προαγωγός’ Ἐπιτομὴ τῆς ‘δυσαντήτου’ Λογικῆς τοῦ Βούλγαρη», ὅ.π.
Παρόμοια κωδικολογικὰ χαρακτηριστικὰ μὲ τὸν κώδ. ΔΒΚ 5.

Μελέτιος Συρίγος

Συλλογή επιστολών πατέρων και άλλων σε μετάφραση – Δημοσθένης

1. (φ. 1r) Τίτλος «Ἀρχὴ τῆς ἐξηγήσεως τῶν Ἐπιστολῶν <Πρoοίμιον>»: Ἀρχ. Τὸ παρὸν βιβλίον, ὑπάρχει ἓν σύνταγμα Συλλογὴ ἐπιστολῶν … Τέλ. ἀξιομνημόνευτον παντοτεινήν. Πβ. Ἐγκυκλοπαίδεια Ἰω. Πατούσα 1710, ὅπου ὅμως ὑπάρχει διαφορετικὴ μετάφραση.
2. (φ. 1r-5r): Ἐπιστολὲς Ἰω. Χρυσοστόμου, Τίτλος «Ἐκ τῶν ἐπιστολῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἐξήγησις» – (φ. 1r-2r) Μαρκελλίνῳ – (φ. 2r-v) Συμμάχῳ πρεσβυτέρῳ – (φ. 2v-3r) Ἀραβίῳ – (φ. 3r-4r) Γεμέλλῳ – (φ. 4r-v) Ἀνθεμίῳ – (φ. 4v-5r) Ἐπισκόποις ἐλθοῦσιν ἀπὸ τῆς Δύσεως.
3. (φ. 5r-24r) Ἐπιστολὲς Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου» – (φ. 5v) Τιμοθέῳ ἀναγνώστῃ – (φ. 5v-6r) Εὐσεβίῳ Πρεσβυτέρῳ – (φ. 6r-v) – Ὠφελίῳ γραμματικῷ – (φ. 6v) Διοφάντῃ ἄρχοντι – (φ. 6v-7r) Τούβᾳ στρατιώτῃ – (φ. 7r) Μηνᾷ σχολαστικῷ – (φ. 7r-8r) Γελασίῳ Δουκί – (φ. 8r) Ἰωάννῃ Μοναχῷ – (φ. 8r) Ζωσίμῳ – (φ. 8v) Μαρτυρίῳ – (φ. 8v) Κυρρηνίῳ Ἡγεμόνι – (φ. 8v-9r) Τοῖς ἐν Πηλουσίῳ μοναχοῖς – (φ. 9r-v) Τῷ βουλευτηρίῳ – (φ. 9v) Πέτρῳ Ἀρχιμανδρίτῃ – (φ. 9v-10r) Θέωνι – (φ. 10r) Σελεύκῳ – (φ. 10r-v) Μαρτινιανῷ – (φ. 10v-11r) Λεοντίῳ Ἐπισκόπῳ – (φ. 11r) Κυρηνίῳ – (φ. 11r-v) Ὠρίωνι διακόνῳ – (φ. 11v) Παλλαδίῳ – (φ. 11v-12r) Ἡρακλείδῃ ἐπισκόπῳ – (φ. 12r-v) Φιλοξένῳ Μαγίστρῳ – (φ. 12v) Θεοδώρῳ Σχολαστικῷ – (φ. 12v-13r) Τῷ αὐτῷ – (φ. 13r-v) Ζωσίμῳ πρεσβυτέρῳ – (φ. 13v-14r) Εὐτονίῳ διακόνῳ – (φ. 14r-v) Ζωσίμῳ πρεσβυτέρῳ – (φ. 14v-15r) Νειλάμμωνι διακόνῳ ἰατρῷ – (φ. 15r-v) Παύλῳ – (φ. 15v) Ἀπολλωνίῳ ἐπισκόπῳ – (φ. 15v-16r) Μάρωνι – (φ. 16r-v) Ἀρσενουφίῳ ἀναγνώστῃ – (φ. 16v-17r) Τῷ Θέωνι ἐπισκόπῳ – (φ. 17r) Ἠσαΐᾳ – (φ. 17r-v) Θεοδοσίῳ ἐπισκόπῳ – (φ. 17v-18r) Ἰσιδώρῳ διακόνῳ – (φ. 18r-v) – Ἀσκληπιῷ ἐπισκόπῳ – (φ. 18v-19r) – Εὐσταθίῳ πρεσβυτέρῳ – (φ. 19r) Παμπρετίῳ διακόνῳ – (φ. 19r-v) Εὐλογίῳ – (φ. 19v-20r) Ἰσιδώρῳ διακόνῳ – (φ. 20r-v) Εὐτονίῳ διακόνῳ – (φ. 20v) Μαρτινιανῷ πρεσβυτέρῳ – (φ. 21r) Παύλῳ Τριβούνῳ – (φ. 21r-v) Παύλῳ πρεσβυτέρῳ – (φ. 21r) Ἰέρακι λαμπροτάτῳ – (φ. 21r) Ἑρμογένει ἐπισκόπῳ – (φ. 22r) Ἀρχοντίῳ πρεσβυτέρῳ – (φ. 22r) Λαμπετίῳ διακόνῳ – (φ. 22r-v) Διογένει πρεσβυτέρῳ (ὁ τίτλος ἐπαναλαμβάνεται καὶ στὸ φ. 22v) – (φ. 22v-23v) Εὐσταθίῳ διακόνῳ – (φ. 23v-24r) Ζωσίμῳ πρεσβυτέρῳ.
4. (φ. 24r-25r) Ἐπιστολὲς Μεγάλου Βασιλείου, Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ (bis) Μεγάλου Βασιλείου» – (φ. 24r-25r) Βασίλειος Λιβανίῳ – (φ. 25r-26r) Λιβάνιος Βασιλείῳ – (φ. 26r-27r) Βασίλειος Λιβανίῳ – (φ. 27r-28r) Λιβάνιος Βασιλείῳ – (φ. 28r-v) Λιβάνιος Βασιλείῳ – (φ. 28v-29r) Βασίλειος Λιβανίῳ – (φ. 29r-v) Βασίλειος Λιβανίῳ – (φ. 29v-30r) Λιβάνιος Βασιλείῳ – (φ. 30r) Βασίλειος Λιβανίῳ – (φ. 30r-v) Λιβάνιος Βασιλείῳ – (φ. 30v) Βασίλειος Λιβανίῳ – (φ. 30v-31r) Ὀλυμπίῳ – (φ. 31r) Τῷ αὐτῷ – (φ. 31r) Ἀνεπίγραφος – (φ. 31r) Ἄλλη ἀνεπίγραφος – (φ. 31r-33v) Βασίλειος πρὸς μοναχὸν ἐκπεσόντα.
5. (φ. 34r-37v) Ἐπιστολὲς Φαλλάριδος, Τυράννου τῶν Ἀκραγαντίνων Τίτλος «Ἐκ τῶν Φαλλάριδος Τυράννου Ἀκραγαντίνων» – (φ. 34r) Ζευξίππῳ – (φ. 34r-v) Σαμέᾳ – (φ. 34v-35r) Κλεοστράτῳ – (φ. 35r) Δ(=Λ)ακρίτῳ (φ. 35r) Ἡροδίκῳ – (φ. 35r-v) Ἀμφινόμῳ – (φ. 35v-36r) Μεσσηνίοις – (φ. 36r) Ἀντιμάχῳ – (φ. 36r) Ἱππολυτίωνι – (φ. 36v) Ἀδειμάντῳ – (φ. 36v-37r) Ἐτεονίκῳ – (φ. 37r) Δημαράτῳ – (φ. 37r) Ἱέρωνι – (φ. 37r) Νικολαΐδᾳ – (φ. 37r-v) Ἀξιόχῳ.
6. (φ. 37v-40v) Ἐπιστολὲς Βρούτου στρατηγοῦ Ρωμαίων Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Βρούτου στρατηγοῦ Ρωμαίω<ν>» – (φ. 37v) Βροῦτος Περγαμηνοῖς – (φ. 37v) Βροῦτος Περγαμηνοῖς – (φ. 37v) Βρούτῳ Περγαμηνοὶ – (φ. 38r) Περγαμηνοὶ Βρούτῳ– (φ. 38r) Βροῦτος Ῥοδίοις – (φ. 38r-38v) Ῥόδιοι Βρούτῳ.
7. (φ. 41r-43r) Ἐπιστολὲς Ἰουλιανοῦ Παραβάτου, Τίτλος «Ἰουλιανός».
8. (φ. 43r-44v) Ἐπιστολὲς Ἀριστοτέλους Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Ἀριστοτέλους».
9. (φ. 44v-47r) Ἐπιστολὲς Διογένους καὶ Κράτητος Τίτλος «Ἐκ τοῦ τοῦ Διογένους καὶ Κράτητος».
10. (φ. 47r-48v) Ἐπιστολὲς Ἀλκίφρονος, Φιλοστράτου καὶ Ἀρισταινέτου (Τὸ τμῆμα τοῦ Ἀρισταινέτου δὲν παραδίδεται ἐν τέλει στὸ χφ.) Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Ἀλκίφρονος Φιλοστράτου καὶ Ἀρισταινέτου».
11. (φ. 48v-62v) Ἐπιστολὲς Θεοφυλάκτου σχολαστικοῦ τοῦ Σιμοκάτου Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Θεοφυλάκτου σχολαστικοῦ τοῦ Σιμοκάτου».
12. (φ. 62v-65r) Ἐκ τῶν τοῦ Αἰλιανοῦ καὶ Αἰνείου τοῦ Σοφιστοῦ Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Αἰλιανοῦ καὶ Αἰνείου τοῦ Σοφιστοῦ».
13. (φ. 65r-74v) Ἐκ τῶν τοῦ Προκοπίου τοῦ Σοφιστοῦ Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Προκοπίου τοῦ Σοφιστοῦ».
14. (φ. 74v-78r) Ἐκ τῶν τοῦ Διονυσίου Σοφιστοῦ Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Διονυσίου Σοφιστοῦ».
15. (φ. 78r-105v) Ἐκ τῶν τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Τίτλος «Ἐκ τῶν τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου».
16. (φ. 109r-174v) Δημοσθένους, Περί Στεφάνου εξήγησις, Τίτλος «Ἐξήγησις Δημοσθένους τοῦ περὶ στεφάνου λόγου» (ἀκολουθεῖ διαγραμμένο κείμενο, στὸ τέλος τοῦ ὁποίου παρατίθεται: «1820 ἐν Πέστῃ»), Ἀρχ. Πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, παρακαλῶ ὅλους … τέλ. καὶ σωτηρίαν ἀκίνδυνον καὶ βεβαίαν.

Δημοσθένης

Σύμμικτος Φιλολογικός

1. (φ. 1r-31r) <ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ, Εἰσαγωγὴ Λογικῆς> (ἀκέφ.). Ἀρχ. ἑαυ]τοῦ οὐκ ἐσήμαινον οἷον ἡ φωνή, ἄνθρωπος, ἥτις ἀφ’ ἑαυτῆς οὐδὲν [μᾶλλον ση]μαίνει, ἥπερ ἡ βλίτηρι (τὸ κείμενο ἄρχεται ἀπὸ τὸ μέσον τοῦ κεφ. β΄ τοῦ α΄ μέρους. – (1r-12r) <«Μέρος α΄. Περὶ τῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν βαν τοῦ νοὸς ἐνέργειαν, ἤτοι περὶ ὅρων»> (βάσει του κώδ. ΔΒΚ 44, φ. 11r). – (12v-20r) «Μέρος β΄ Περὶ τῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν βαν τοῦ νοὸς ἐνέργειαν». – (12v-20r) «Μέρος γ΄. Περὶ τῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν γαν τοῦ νοὸς ἐνέργειαν». Διαγράμματα: φ. 5v, 17v, 19v. – Ἔκδ. Γεώργιος Σουγδουρῆς, Εἰσαγωγὴ Λογικὴ ἤτοι Προδιοίκησις, Βιέννη 1792 (ΘΠ, ἀρ. 5318)· πβ. κώδ. ΔΒΚ 44, φ. 10r-49v.
2. (φ. 33r-48v) ΑΦΘΟΝΙΟΣ, Προγυμνάσματα. Τίτλος: «Ἀφθονίου σοφιστοῦ Προγυμνάσματα. Ὅρος μύθου». Ἀρχ. Ὁ μῦθος ποιητῶν μὲν προήλθε, γεγένηται δὲ καὶ ῥητόρων κοινὸς ἐκ παραινέσεως. Τέλ. καὶ τὸ κεκολάσθαι οὐ πέρας, ἀλλ’ ἀρχὴν γενήσεται πάθους. – Ἔκδ. Patillon, Corpus Rhetoricum, σ. 112-162.
Στὸ φ. 49v (ἀπὸ μετγν. χέρι, ἀρχ. 19ου αἰ.): τὸ διδασκαλικὸν διαιρεῖται εἰς δίδαξιν τινὸς α. τέχνης ἢ ἐπιστήμης, β. ἢ ἐξηγήσεις ἢ παλαιῶν ὑπομνήματα, γ. καὶ ἄλλο τι σαφηνίζοντες.
3. (φ. 49r-94r) ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΓΔΟΥΡΗΣ, Περὶ τοῦ πῶς δεῖ ὁμιλίαν συγγράφειν. (49r) Τίτλος: «Περὶ τοῦ πῶς δεῖ ὁμιλίαν, ἤξτοι διδαχὴν ξυγγράφειν· (μετὰ ἀπὸ κενό) 1678 ἐν Παταυΐῳ. Μεταφρασθὲν ἐκ τῆς τῶν Ἰταλῶν εἰς τὴν τῶν Ἑλλήνων φωνὴν παρὰ τοῦ σοφωτάτου καὶ λογιωτάτου ἡμῶν καὶ κατ’ ἄμφω [προσθήκη: τῆς τε ἑλληνικῆς καὶ Ἰταλίδι] δασκάλου κυρίου κυρίου Γεωργίου ἱερέως Σουγδουρῆ τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων». Τὸ κείμενο στὰ φ. 50r-94r. Ἀρχ. Μέλλοντι ὁμιλίαν συγράφειν (ἣν διδαχὴν εἰώθαμεν λέγειν). Τέλ. εἰς τὸ δύνασθαι ἀφ’ ἑαυτῶν εὑρεῖν κρείττω τῶν ὑφ’ ἡμῶν ἁπλῶς εἰρημένων. – Ἔκδ. Κ. Δυοβουνιώτης, «Μελετίου Ἀθηνῶν, Περὶ τοῦ πῶς δεῖ ὁμιλίαν συγγράφειν», Ἐκκλησιαστικὸς Φάρος 19 (1920) 326-341 (ἀποσπ. κεφ. 3 καὶ πλῆρες τὸ κεφ. 10)· Κ. Κούρκουλας, Ἡ θεωρία τοῦ κηρύγματος κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας, Ἀθήνα 1957, σ. 45-49 (ἀποσπ.)· πβ. Χατζοπούλου, Κατάλογος χειρογράφων Μπενάκη, σ. 72.
Στὸ φ. 94v (χέρι τοῦ φ. 49v): α. θάπτο (!) τὶς νεοσφαγὲς σῶμα ἐπ’ ἐρήμιας ἄρα τὸ θάπτεις ἐστι σημεῖον φόνου οὐκ ἔστι πιθανόν, ὅτι θάπτουσι, καὶ ἀγαθοὶ καὶ φαῦλοι. Διὸ καὶ τὸν θάπτοντα ἐξετάζειν, καὶ μάρτυρας. β. υἱοῦ τινὸς ἀσώτου ὁ πατὴρ ἐφονεύθη. ἄρα ὁ υἱὸς ἀμφίβολος. ἔστι γὰρ καὶ πατρικὴ στοργὴ ήτι δύναται νικήση τὴν ἀσωτίαν, ὅθεν μάρτυρας. γ. νέοι ώμοσαν μὴ γῆμαι, καὶ φεύγουσι κακοῦ βίον. τὸ δὲ τέλος ἀμφίβολον. οὐ γὰρ βουλοντα πορνεύειν, ἀλλὰ παρθενεύειν. διὸ καὶ τοὺς βίους αὐτῶν ἐξετάζουσι.
4. (φ. 97r-209v) ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ ΓΕΡΑΣΗΝΟΣ, Ἀριθμητική. – (φ. 97r) Τίτλος: «Νικομάχου Γερασηνοῦ Ἀριθμητικῆς εἰσαγωγῆς τῶν εἰς δύο τὸ αον, ὅπερ ἐξηγεῖται ὁ φιλόσοφος Πρόκλος». Ἀρχ. Οἱ παλαιοὶ καὶ πρῶτοι μεθοδεύσαντες ἐπιστήμην κατάρξαντος Πυθαγόρου. Τέλ. καὶ πάντες οἱ ἐν τῷ τῆς μουσικῆς ὀργάνῳ τῶν συμφωνιῶν λόγοι ἀνελλειπεῖς. Ἐνίοτε μὲ μικρὰ παρασελίδια σχόλια, ἐνσωματωμένο στὸ κείμενο σχήματα, καθὼς καὶ ἐρυθρόγραφα γράμματα. – Ἔκδ. Nicomachi Geraseni Pythagorei introductionis arithmeticae libri II. ἐκδ. R. Hoche, Teubner, Λειψία 1866. Βλ. καὶ Εὐάγγ. Κ. Σπανδάγος, Ἡ Ἀριθμητικὴ Εἰσαγωγὴ τοῦ Νικομάχου τοῦ Γερασηνού, ἐκδ. Αἴθρα, Ἀθήνα 2001.
Στὸ φ. 209v ὑπὸ τὸν τίτλο «τοῦ Ψελλοῦ» οἱ ἑξῆς στίχοι, γνωστοὶ ὡς Hexastichon iambicum ex theologia Leonis magistri fortasse desumpti:
θεὸς τὸ διττὸν οὐκ ἔχων τῶν πνευμάτων
ἔχει τὸ τριττὸν οὐδενὶ τῶν σωμάτων.
Αὐτὸς μετασχὼν οὐ ρεούσης τετράδος
Αίσθήσεως πέφυκεν ἔξω πεντάδος.
Κίνησιν οὐ πάσχων δὲ διπλῆς ἑξάδος,
Φέρει τὸ σεπτὸν τῆς ἀρίστης ἑπτάδος.
Ἐρυθρόγραφες «γλῶσσες» ἐπὶ τῶν ὑπογραμμισμένων λέξεων:
στ. 1: κτιστὸν περιγραπτὸν
στ. 2: πλάτος, μῆκος, καὶ βάθος
στ. 3: τῶν [τεσσάρων;] στοιχείων
στ. 4: ἀμέτοχος τῶν ε΄ αἰσθήσεων
στ. 5: γέν[εσις], φθ[ορά], αὔξησ[ις], μείωσις, ἀλλοίωσ[ις], φορ[ὰ] ἄνω, κάτω, δεξιά. ἀριστερά, ἔμπροσθεν, ὄπισθεν
στ. 6: τῶν ἑπτὰ χαρισμάτων
Γιὰ ἄλλα χειρόγραφα μὲ τὸ Ἑξάστιχο βλ. στοὺς Pinakes (http://pinakes.irht.cnrs.fr/notices/oeuvre/4139/).

Αφθόνιος, 4ος αι. μ.Χ.

Ακολουθίες – Μάξιμος Πελοποννήσιος

1. (φ. 2) Ἀκολουθία τοῦ ὁσιομάρτυρος Νικολάου. Τῇ εἰκοστῇ Μαΐου.
(φ. 2r-5v): Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ.
(φ. 5v-9v): Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς Θ. Λειτουργίας.
(φ. 10r-21r) Μαρτύριον τοῦ ὁσιομάρτυρος Νικολάου τοῦ νέου. Ἀρχ. Πάντοτε πρέπει, ἀγαπητοί, νὰ σπουδάζωμεν διὰ τὴν σωτηρίαν. Τέλ. ἀμὴ ὅταν χορτάσετε τοὺς πτωχούς, σᾶς τὸ ἀνταποδίδει ὁ κ(ύριο)ς ἑκατονταπλασίωνα εἰς τὴν βασιλείαν του.
(φ. 22r) Ἀκολουθία Τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους. Ἀρχ. Σήμερον εξέλαμψεν.
2. (φ. 27) Μαξίμου Ἱερομόναχου τοῦ Πελοποννησίου, «'Επιστολή ἐγκύκλιος». – (φ. 29v-30r) Πίναξ τοῦ παρόντος Κυριακοδρομίου. – (φ. 31) Μαξίμου Ἱερομονάχου, Ὁμιλίαι εἰς τὰς κυριακὰς τῶν εὐαγγελιστῶν τοῦ ὅλου ἐνιαυτοῦ «πάνυ ὠφέλιμαι εἰς τοὺς ἀναγιγνώσκοντας». Κυριακὴ πρὸ (χφ πρώ) τῶν φώτων. Τέλ. (φ. 378) ἂς ζητοῦμεν καὶ ἐμεῖς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν διὰ νὰ γενοῦμεν ἄξιοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐν Χ(ριστ)ῷ Ἰ(ησο)ῦ τῷ Κ(υρί)ῳ ἡμῶν.

Φώτιος Κωνσταντινουπόλεως , Επιστολές

(φ. 2r-182r) «Φωτίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ἐκ τῆς πρὸς Μιχαὴλ τὸν ἄρχοντα Βουλγαρίας ἐπιστολῆς. Τί ἐστὶν ἔργον τοῦ ἄρχοντος». Ἔκδ. B. Laourdas καὶ L.G. Westerink, Photii patriarchae Constantinopolitani Epistulae et Amphilochia, τόμοι 1-3 [Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana (BT) Λειψία Teubner, 1:1983; 2:1984; 3:1985. Ἡ σειρὰ τῶν ἐπιστολῶν ἐνίοτε διαφορετικὴ ἀπὸ τῆς ἐκδόσεως. Τὸ χφ. τελειώνει μὲ τὴν ἐπ. 248. Γεωργίῳ μητροπολίτῃ Νικομηδείας ἐπεὶ μὴ ἡδὺ νομίζει, περιττὸν ἐκρίθη ἡ παράθεσις. = τόμος B, σ. 183.

Φώτιος Α΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, π. 820-891 ή 897

Ευκλείδης

1. (φ. 2 r -44 v ) ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ, Στοιχεῖα (Βιβλία 11-14). Τίτλος: «Εὐκλείδου
στοιχεῖον ια ον καὶ στερεῶν α ον ». Ἀρχ. α ον . Στερόν ἐστι, τὸ μῆκος, καὶ
πλάτος, καὶ βάθος ἔχον. Τέλ. οὕτως καὶ ἡ γωνία πρὸς τὴν γωνίαν. Ἐν
τοῖς ἴσοις κύκλοις κ(αὶ τὰ τοιαῦτα). Τέλος τοῦ ϛ΄ βιβλίου τοῦ
Εὐκλείδους. – (φ. 2 r -16 v ) Βιβλίο ια΄. – (φ. 16 v -28 v ) Βιβλίο ιβ΄. – (φ. 28 v -
40 r ) Βιβλίο ιγ΄. – (φ. 40 r -44 v ) Βιβλίο ιδ΄. Μεγάλη ὁμοιότητα κειμένου μὲ
τὴν ἔκδοση: [Μεθόδιος Ἀνθρακίτης – Μπαλάνος Βασιλόπουλος], Ὁδὸς
μαθηματικῆς, Βενετία 1749, σ. 236-344. Γιὰ τὴν ἔκδοση τοῦ Εὐκλείδη
βλ. Ἔκδ. Euclidis, Elementa, post I. L. Heiberg edidit E. S. Stamatis,
ἐκδ. Teubner, Λειψία 2 1969. Στὰ περιθώρια, σὲ κάθε σελίδα,
γεωμετρικὰ σχήματα, ὅπως καὶ στὴν Ὁδὸν μαθηματικῆς.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

 116 

Στὸ φ. 45 r τὸ κείμενο: Πρότασις ριη΄τοῦ ι΄ βιβλίου. Προκείσθω ἡμῖν
δεῖξαι ὅτι ἐπὶ τῶν τετραγώνων σχημάτων, ἀσύμμετρος ἐστὶν ἡ
διάμετρος τῇ πλευρᾷ μήκει.
2. (φ. 46 r -60 r ) ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΕΚ ΒΙΘΥΝΙΑΣ, Σφαιρικά. Τίτλος: «Περὶ σφαιρικῶν
κατὰ τὸν Θεοδόσιον». Ἀρχ. [Βιβλίον α΄. Ὅροι.] 1. Σφαῖρά ἐστι σχῆμα
στερεὸν ὑπὸ μιᾶς ἐπιφανείας περιεχόμενον. Τέλ. Καὶ διὰ τῆς ἀνωτέρω
οἱ ἁπτόμενοι κύκλοι ὁμοίως ἐγκλινόμενοι ἔσονται. – (φ. 46 r -51 v ) Βιβλίο
α΄. – (φ. 52 r -60 r ) Βιβλίο β΄. Μεγάλη ὁμοιότητα κειμένου μὲ τὴν ἔκδοση:
Ὁδὸς μαθηματικῆς, σ. 373-403. Στὰ περιθώρια, σχεδὸν σὲ κάθε σελίδα,
γεωμετρικὰ σχήματα, ὅπως καὶ στὴν Ὁδὸν μαθηματικῆς.
3. (φ. 62 r -99 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Σύντομος θεωρία καὶ πρᾶξις Ἀριθμητικῆς». Ἀρχ. Οὐκ
ὀλίγοι ἐοίκασι περὶ ἀριθμητικῆς γεγραφέναι. Τέλ. Τοσούτους περιττοὺς
περιέχει ἀπὸ μονάδος, ἀρχομένους, ὅσας ἡ αὐτοῦ ῥίζα μονάδας
περιέχει. ἄρα κτ. Στὰ περιθώρια, συχνὰ σχήματα.
4. (φ. 100 r -102 r ) ΑΔΗΛΟΣ, «Περὶ Γεωμετρικῆς ψηφοφορίας». Ἀρχ. Ψηφοφορία
γεωμετρική ἐστιν, ἡ περὶ τὴν διανομὴν τῶν μήκεων, καὶ έπιφανειῶν
καταγινομένη. Τέλ. Εἰ δὲ βούλει ἀκριβέστερον ποιῆσαι μερισμόν,
πρόσθες πολλὰς τζίφρας. Τέλος τῆς άριθμητικῆς.
5. (φ. 102 v -115 v ) ΑΔΗΛΟΣ, «Περὶ Τριγωνομετρίας». Ἀρχ. Πάσης εὐθυγράμμου
γωνίας τὸ μέτρον ἐστὶν ἡ ἐκ τῆς ἀφῆς τῶν εὐθειῶν. Τέλ. Οὕτω τὸ ὑπὸ
τῶν α΄β΄, β΄γ΄ ὀρθογώνιον πρὸς τὸ διπλάσιον τοῦ τριγώνου. Στὰ
περιθώρια, σχεδὸν σὲ κάθε σελίδα, τριγωνομετρικὰ σχήματα.
6. (φ. 116 r -138 v ) ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ, Λόγοι, μὲ σποραδικὰ παρασελίδια
σχόλια.
1 (φ. 116 r -123 r ) Εἰς τὸ ἅγιον Πάσχα. Ἀρχ. Ἐπὶ τῆ φυλακῆς μου στήσομαι.
Ἔκδ. PG 36.624-664. Στὸ φ. 123 r ἐξήγηση τῶν ὅρων-λέξεων: λόγος τοῦ
θεοῦ, Ἀχιτόφελ, δράκων.
2 (φ. 124 r -126 r ) Εἰς τὴν καινὴν Κυριακὴν καὶ εἰς τὸ ἔαρ καὶ εἰς τὸν
μάρτυρα Μάμαντα. Ἀρχ. Ἐγκαίνια τιμᾶσθαι παλαιὸς νόμος καὶ καλῶς
ἔχων. Ἔκδ. PG 36.608-622.
3 (φ. 126 v -130 v ) Εἰς τὴν ἁγίαν Πεντηκοστήν. Ἀρχ. Περὶ τῆς ἑορτῆς
βραχέα φιλοσοφήσωμεν. Ἔκδ. PG 36.428-452.
4 (φ. 132 r -133 r ) Εἰς τὸ ἅγιον Πάσχα καὶ εἰς τὴν βραδυτῆτα. Ἀρχ.
Ἀναστάσεως ἡμέρα καὶ ἡ ἀρχὴ δεξιά. Ἔκδ. PG 35.396-401.
7. (φ. 136 r -138 v καὶ 143 v -144 r ) ΜΑΞΙΜΟΣ ΜΑΡΓΟΥΝΙΟΣ, Ἐπιστολές: α) Γεωργίῳ
τῷ Μαξίμῳ. Ἀρχ. Τὸ τῆς λήθης ὕδωρ ἐκπέπωκας. β) Ἰωάσαφ. Ἀρχ.
Τῶν ἐραστῶν οἱ περί τι διακαῶς τὴν φλόγα ἐκκαίοντες. γ) Λαυρεντίῳ.
Ἀρχ. Αὖθις τ’ ἄρα τῶν γε παρ’ ἡμῶν στερηθήσῃ. δ) Ἰωάσαφ τῷ
Δορυανῷ, Νικολάῳ τῷ Ῥοδίῳ, Ἰωάννῃ τῷ Μουρζίνῳ. Ἀρχ. Ἕβδομον
τουτὶ ἔτος. ε) Διονυσίῳ μεγάλῳ πρωτοσυγκέλλῳ. Ἀρχ. Οὐδ’ ἵππος
ἀγωνιστὴς εὐσκαλῶς ἔχων ἑαυτῷ. Ϛ) Τῷ Φιλιππυπόλεως. Ἀρχ. Εἴ τίς
ἐστιν ἀγάπη πρὸς τὸ θεῖον. ζ) Διονυσίῳ. Ἀρχ. Δεινὸν οἴησις. η) Ἰωάννη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΩΔΙΚΩΝ 1-100

 117 

τῷ Μουρζίνῳ. Ἀρχ. Ἡδύ μοι λίαν καὶ χαρίεν. θ) Μελετίῳ Βλαστῷ
(μόνον ἡ προσφώνηση, χωρὶς τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς). ι) Πατριάρχῃ
Ἱερεμίᾳ. Ἀρχ. Ἰδοὺ καὶ αὖθις τὰ τοῦ καθ’ἡμᾶς ἱεροῦ δόγματος. Γιὰ τὴν
ἔκδοση τῶν ἐπιστολῶν τοῦ Μαργουνίου βλ. Εὐθ. Κ. Λίτσας, «Μαξίμου
Μαργουνίου ἐπιστολές», Ἑλληνικὰ 59/2 (2009) 269-301.
8. (φ. 139 r -141 r ) <ΨΕΥΔΟ-ΨΕΛΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ>, «Περὶ Μουσικῆς». Ἀρχ. Μουσικὴν
οἱ παλαιοὶ συνέχειν εἶπον τὸ πᾶν. Τέλ. Τὰ μυρία τῶν μελῳδιῶν, καὶ
ποικίλα κατασκευάζεται. Τέλος τῆς μουσικῆς. Βλ. Fragmenta anonyma
de musica, astronomia et geometria, ἐκδ. J.-L. Heiberg, Anonymi logica
et quadrivium cum scholiis, [Det. kgl. danske videnskabernes Selskab.,
Hist.-Fil. Meddelelser 15, 1], Κοπεγχάγη 1928-29. Τὸ αὐτὸ κείμενο καὶ
στὸν κώδ. Harley 5624, φ. 404 v -410 v [http://www.bl.uk/manuscripts/
FullDisplay.aspx?ref=Harley_MS_5624], στὸν κώδ. Paris. Gr. 2334, κ.ἀ.
9. (φ. 141 r -142 r ) Ἀπόσπασμα κειμένου ἀπὸ τὴν Ὁδὸν μαθηματικῆς: Σημεῖόν
ἐστι οὗ μέρος οὐδέν … Γραμμὴ δὲ εὐθυγράμμῳ περιγράφεσθαι
λέγεται.
Στὸ φ. 143 r ἀτελὲς κείμενο, μόνον ἡ ἀρχή: Ἐκ τῶν ἐπιστολικῶν τύπων
τοῦ σοφωτάτου Κορυδαλέως τοῦ ἐγκωμιαστικοῦ χαρακτῆρος
ὑπόδειγμα ε΄. Εἰς ἀρχιερέα πολλῶν καὶ ἄλλων προτερημάτων
πλουτοῦντα, μάλιστα μουσικῆς μετ’ εὐφωνίας. Ἡ […

Ευκλείδης

Γρηγόριος ο θεολόγος , Διάφορα κείμενα με ερμηνεία.

Τὸ κείμενο συνοδεύεται συνήθως ἀπὸ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις γλῶσσσες, ὑπομνηματισμὸ καὶ ἄλλες σποραδικὲς σημειώσεις στὸ περιθώριο.

(φ. Ir-Iv) ὑποτυπώδης πίνακας περιεχομένων μαζὶ μὲ δοκίμια κονδυλίου.
(φ. 1r-48v, σ. 1-96) «Βίος τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ θεολόγου Ἐπισκόπου Ναζιανζηνοῦ συγγραφεὶς ὑπὸ Γρηγορίου Πρεσβυτέρου». Ἀρχ. Συγκαλεῖ μὲν ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες, Γρηγόριος... Τέλ. κολοβὸ (φ. 48v, σ. 96) συμπέσας αὐτοῦ τὸν πόδα ὀδυρμοῖς καὶ δά[κρυσιν ἱκέτευε τὸν μακάριον = κεφ. 19. 37. ἔκδ. X. Lequeux, Gregorii Presbyteri Vita Sancti Gregorii Theologi, Corpus Christianorum. Series Graeca 44, Turnhout, Brepols, 2001, σ. 119-201. Προηγεῖται τοῦ κειμένου περίληψη, Ἀρχ. Προίμιον μὲν ἀρεταὶ ποικίλαι. Τέλ. καὶ ἐμφύσεως σχηματίζει.
(φ. 55r-72v, σ. 109-136) «Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ τοῦ Θεολόγου, Περὶ Θεολογίας καὶ καταστάσεως 'Επισκόπου. Λόγος αος» (=Λόγος Κ΄). Ἀρχ. <Ὅ>ταν ἴδω τὴν νῦν γλωσσαλγίαν καὶ τοὺς ἀνθημερινοὺς σοφοὺς. Τέλ. ἐν αὐτῷ Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. PG 35, 1065-1080. Παρασελίδιες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις καὶ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσσες).
(φ. 68r-73r, σ. 137-145) «Τοῦ αὐτοῦ Εἰς τὴν χειροτονίαν Δοαρῶν ὁμιλία ἐκδοθεῖσα Εὐλαλίῳ ἐπισκόπῳ». Ἀρχ. <Δ>έξασθε τὸν ἡμέτερον λόγον, ἀδελφοὶ, Τέλ. ἔθνος ἅγιον, βασίλειον ἱεράτευμα, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. PG 35, 852-856. Παρασελίδιες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις καὶ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσσες).
(φ. 73r-119r, σ. 145-237) «Τοῦ αὐτοῦ, Περὶ τῆς ἐν διαλέξεσιν εὐταξίας λόγος λδος» (Λόγος ΛΒ΄) Ἀρχ. Ἐπειδὴ συνεληλύθατε προθύμως. Τέλ. τεύξεσθε τῆς ἐκεῖθεν ἀληθείας καὶ θεωρίας, ἀμήν. PG 36, 173-212. Παρασελίδιες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις καὶ διάστιχες ἑρμηνευτικὲς σημειώσεις (γλῶσσσες).

Γρηγόριος ο Θεολόγος, (π. 328-391)

Αποτελέσματα 41 έως 50 από 101