1. (φ. 1 r -127 r ) Τίτλος (2 r ): «Θέματα κατ’ εἶδος. Τοῦ σοφωτάτου διδασκάλου
τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει σχολῆς κυρίου Δωροθέου [Πρωΐου] τοῦ ἐκ
Μιτυλήνης». Ἀρχ. Εἰς τὸ α΄ εἶδος. Ἁπλοῦν. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ τὴν
προκοπήν του, βέβαια, ἀγαπᾷ καὶ τοὺς κόπους. – Πρὶν ἀπὸ τὸν τίτλο, ἡ
ἡμερομηνία ͵αψοε΄ ἰουνίου ε΄ [1775]. Τὸ κείμενο τῆς θεματογραφίας στὸ
φ. 1 r-v προστέθηκε μετὰ τὸ 1775, βάσει διαφορᾶς στὴ γραφή.
– Στὸ φ. 150 r-v τὸ κείμενο: «Περὶ Μετοχῶν». Ἀρχ. Δωδεκαχῶς
ἀναλύονται αἱ μετοχαί. α΄ ρηματικῶς. Τὸ κείμενο ἀνήκει πιθανῶς στὴ
θεματογραφία, λόγω συνάφειας περιεχομένου.
2. (φ. 127 v -130 v ) [ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ;], Σχέδιο νεκρώσιμου λόγου. Τίτλος:
«Λογίδριον Νεκρώσιμον. Ε. Β.». Ἀρχ. Εἰς τὸ κοινὸν αὐτό, καὶ
ἀπαραίτητον τοῦ θανάτου συνάντημα. Τέλ. Καὶ τὸν ἐξ ἡμῶν σήμερον
μεταστάντα ἀπολαῦσαι, καὶ ὑμᾶς τυχεῖν ἐν Χριστῶ κτ. κτ. κτ.
3. (φ. 131 r -149 v ) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, Περὶ τῶν παλιρροιῶν (ἐπιστολιμαία
διατριβή). Τίτλος: «Τῷ θεοφιλεστάτῳ, καὶ ἐλλογιμωτάτῳ ἐπισκόπῳ
Καμπανίας κυρίῳ μοι κυρίῳ Θεοφίλῳ τίνα [!] τῶν πάλαι καὶ νῦν περὶ
τῶν παλιῤῥοιῶν φιλοσοφηθέντα ζητήσαντι. Ὁ εὐπειθεὶς καὶ ὑπήκοος
υἱὸς ἐν Χριστῷ καὶ δοῦλος Εὐγένιος ὁ Βούλγαρης». (131 r-v )
Προσφώνηση: Ἀρχ. Ἐμοὶ μὲν εἰς τὴν παροῦσαν κατάστασιν. Τέλ. Θέλω
τύχω εὐμενοῦς τοῦ ἐμοῦ Εὐρυσθέως. Κείμενο (132 r -149 v ): Ἀρχ. Τὸ
πρᾶγμα τῶν παλιῤῥοιῶν εἶναι ἕνα φαινόμενον, τὸ ὁποῖον ἀφ’ οὗ
ἄρχησαν οἱ ἄν(θρωπ)οι νὰ φιλοσοφοῦν. Τέλ. Καὶ ἡ ἀκριβεστέρα θεωρία
ἐλέγχεται. Ἅλις τῶν παλιῤῥοιῶν καὶ καταβάλλωμεν. Ἔκδ. Αἰνιάν,
Συλλογὴ ἀνεκδότων συγγραμμάτων, Ἀθήνα 1838, σ. 13-40.
Στὸ ἔσω πρόσθιο κάλυμμα:

Στίχοι καρκινικοί, καὶ λέξεις ἀντιστρέφουσαι.
» Νίψον ἀνομήματα μὴ μόναν ὄψιν.
» ἀρετᾷ παρεῖχε με χεῖρα, πατέρα.
» ὦναξ ἐν ὅσῳ, σῶσον ἐξ ἄνω.
» ἀμαθῶς ὤν, ἔχε νῷ σῷ θαμά.
» ἃ ἱερῶς ὦδε σοφὸς ἔδω σωρείᾳ.
» νοῶ νῦν ὠόν.
σός, σοφός, ἄρα.
(στὴν κάτω ὤα)
» ἱερὰ σὰ παρὰ χείλη ἥλιε χαρὰ πᾶσα ῥεῖ.